Ασφαλιστικό, σύγκρουση ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ και ηγεμονία
Γιάννης Κ., Μπασιάκος
Αυγή της Κυριακής, 2008-03-30
Παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες τη δημόσια συζήτηση που έχει επικαλύψει εν μέρει τη συζήτηση για το ασφαλιστικό και αναφέρεται στη "σύγκρουση" ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την ηγεμονία στον χώρο της αντιπολίτευσης. Κάτι τέτοια μου θυμίζουν πως η εποχή των μεγάλων ηγετών έχει περάσει (ανεπιστρεπτί;) και οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες επιτρέπουν στα ΜΜΕ να θέτουν την ατζέντα και να ιεραρχούν τα ζητήματα σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα.
Ποιο είναι το κρίσιμο ζήτημα σήμερα; Η κατάσταση στην αντιπολίτευση ή το να μην περάσει το ασφαλιστικό νομοσχέδιο; Προφανώς το δεύτερο. Τι θα έπρεπε να κάνουν οι ηγεσίες των δυο κομμάτων, μόλις άρχισαν τα ΜΜΕ να αναδεικνύουν ως μείζον ζήτημα την κατάθεση της πρότασης μομφής από το ΠΑΣΟΚ, μετά την πρόταση για δημοψήφισμα από τον ΣΥΡΙΖΑ; Αντί για αστειάκια και επιθετικές ανταπαντήσεις θα έπρεπε να κάνουν μια κοινή συνέντευξη τύπου όπου θα έλεγαν περίπου τα εξής:
"Είμαστε δυο κόμματα με μεγάλες διαφορές και αρκετές συγκλίσεις. Στην παρούσα φάση η συνεργασία μας εφ’ όλης της ύλης δεν είναι εφικτή. Στο συγκεκριμένο θέμα του ασφαλιστικού, όμως, η συνεργασία μας και η συμφωνία μας για την ανατροπή των νομοθετικών ρυθμίσεων της κυβέρνησης είναι δεδομένη και εκφράζει τη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Οι προτάσεις των δυο κομμάτων συμπληρώνουν η μια την άλλη και ενισχύουν το μέτωπο κατά του ασφαλιστικού νομοσχεδίου. Η στάση της Ν.Δ. και μερικών ΜΜΕ να αναδεικνύουν ως μείζον θέμα το ποιος ηγεμονεύει στον χώρο της αντιπολίτευσης αποσκοπεί στο αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης την ώρα της κορύφωσης της σύγκρουσης για το ασφαλιστικό.
Το δε ΚΚΕ, συνεπικουρώντας μονίμως στα κρίσιμα ζητήματα τη Δεξιά δια της μεθόδου της διάσπασης των δυνάμεων που αντιστέκονται στην πολιτική της, είναι φανερό ότι πιστεύει στο δόγμα: "όσο χειρότερα για τον λαό, τόσο καλύτερα για το κόμμα", γιατί νομίζει ότι οι πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι θα πάνε τελικά μαζί του. Δεν θα τους ακολουθήσουμε. Θα επιμείνουμε σταθερά στην ήττα της κυβερνητικής πολιτικής στο ασφαλιστικό.
Όσο για τις μεταξύ μας διαφορές και την ηγεμονία στον χώρο της αντιπολίτευσης, είναι προφανές ότι κάθε κόμμα αγωνίζεται για την ηγεμονία (ιδεολογική και όχι βίαια) επί του συνόλου της κοινωνίας. Το πόσο επιτυχημένη είναι η προσπάθεια αυτή είναι συνάρτηση των θέσεων του κάθε κόμματος αλλά και της συγκυρίας. Το τι είδους συγκλίσεις είναι απαραίτητες για να βγει η ελληνική κοινωνία από το τέλμα θα φανεί στο μέλλον".
Η συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι οι συγκλίσεις είναι προϊόν κοινών αγώνων και πολιτικής βούλησης. Η επιτυχία της απόκρουσης της αντιδραστικής συνταγματικής αναθεώρησης που προωθούσε η Ν.Δ. και η σύγκλιση ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ στην αντίθεση προς την ασφαλιστική απορρύθμιση δείχνουν τον δρόμο για το είδος των συγκλίσεων που είναι δυνατές, αλλά και χρήσιμες, στο μέλλον.
Περνώντας στα δικά μας τώρα, η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις αντανακλά τα αδιέξοδα των πολιτικών των δυο μεγάλων κομμάτων. Οι πολίτες αναζητούν διέξοδο στην αριστερά ελπίζοντας στη λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν καθημερινά. Ήρθε η ώρα να κλέψουμε και εμείς ένα σύνθημα από τους αντιπάλους μας και να πούμε "έχουμε τις λύσεις". Και επειδή τώρα δεν τις έχουμε, δυστυχώς, είναι αναγκαίο να αρχίσουμε να τις μελετούμε, με φαντασία και χωρίς αγκυλώσεις, αλλά και με σοβαρές θεωρητικές προσεγγίσεις για το είδος των συγκρούσεων που συμβαίνουν τον 21ο αιώνα.
Να θέσω ένα θέμα προς συζήτηση σε αυτή την κατεύθυνση: είναι σήμερα η κυρίαρχη σύγκρουση μεταξύ των δυνάμεων της εργασίας και των κατόχων των μέσων παραγωγής ή μεταξύ των παραγωγικών δυνάμεων και του παρασιτικού κεφαλαίου (τράπεζες, χρηματοπιστωτικοί φορείς κ.λπ.); Από την απάντηση σε αυτό το ερώτημα κρίνονται κρίσιμες επιλογές στρατηγικής, αλλά και τακτικής.
Για παράδειγμα, η εξαγορά τμήματος του ΟΤΕ από την Deutsche Telekom συναντά την αντίθεση των εργαζομένων (με τη στήριξη του ΣΥΝ). Μήπως όμως αποτελεί μια θετική εξέλιξη; Ρωτήσαμε του Γερμανούς συντρόφους τι γνώμη έχουν για τη διοίκηση της Deutsche Telecom στη Γερμανία. Η σύνδεση του ΟΤΕ με μια μεγάλη ευρωπαϊκή επιχείρηση (ημι-κρατική, αν δεν κάνω λάθος) μπορεί να έχει θετικές επιπτώσεις στην ανάπτυξή του, με αντίστοιχα θετικές επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία και την απασχόληση. Η στείρα αντίδραση δεν είναι πάντοτε επαναστατική.
Στα ζητήματα αυτά θα επανέλθω.
Εκτύπωση στις: 2024-04-30
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2486&export=print