Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Ο πόλεμος στην πλαστική σακούλα

Πάσχος, Μανδραβέλης

Η Καθημερινή, 2008-04-18


Ενθουσιώδεις ήταν όσοι απάντησαν στο αυτοσχέδιο γκάλοπ ενός καναλιού για την κατάργηση της πλαστικής σακούλας. Ολοι μάλιστα συμφώνησαν σε κάτι: Το μέτρο άργησε πολύ. «Επρεπε να είχε εφαρμοστεί εδώ και χρόνια», δήλωσε μια κυρία με τις σακούλες της λαϊκής στα χέρια.

Ακόμη κι αν συμφωνήσουμε ότι το μέτρο έπρεπε να είχε επιβληθεί «εδώ και χρόνια», ποιος μας εμπόδιζε να το εφαρμόσουμε «εδώ και χρόνια»; Υπήρχε κανένας νόμος που επέβαλε τις πλαστικές σακούλες κι απαγόρευσε τις πάνινες ή χάρτινες; Ολοι αυτοί οι τηλεοπτικοί οικολόγοι έπνιγαν τα φιλοπεριβαλλοντικά αισθήματά τους, επειδή κάποια αόρατη δύναμη τους υποχρέωνε να είναι ρυπογόνοι;

Εντάξει! Είναι δύσκολο να βγάλει κανείς συνολικά συμπεράσματα από τις ατάκες μερικών πολιτών που ρωτήθηκαν για τις ανάγκες ενός σόου ειδήσεων, αλλά είναι σίγουρο ότι αν γίνει μια επιστημονική δημοσκόπηση, τα ποσοστά εκείνων που εγκρίνουν το μέτρο θα ξεπεράσουν το 90%. Υπάρχει λοιπόν στον τόπο τόση οικολογική συνείδηση, η οποία μάλιστα είναι τόσο καλά κρυμμένη;

Μάλλον όχι. Οι απαντήσεις αυτές μάλλον έχουν να κάνουν με τη θεοποίηση της «λήψης μέτρων» –όλοι πιστεύουν ότι αν επιβληθεί ένα μέτρο, λύνεται κι ένα πρόβλημα– και με την ψευδαίσθηση της μεταφοράς κόστους. Ολοι επίσης πιστεύουμε ότι αυτό το αναγκαίο κόστος θα μεταφερθεί στις επιχειρήσεις λιανικής – οι οποίες, φυσικά, σε αντίθεση μ’ εμάς, οφείλουν να προστατεύσουν το περιβάλλον.

Το πρόβλημα όμως είναι αντίστροφο. Το μέτρο θα μπορούσε να επιβληθεί στις αλυσίδες σούπερ μάρκετ, αλλά η διάρθρωση του ελληνικού λιανεμπορίου χαρακτηρίζεται από τις πολύ μικρές επιχειρήσεις. Παρά το γεγονός ότι τα μεγάλα καταστήματα αγκάλιασαν την πρωτοβουλία –έστω και για διαφημιστικούς λόγους– η αποτελεσματικότητα του μέτρου θα κριθεί στις λαϊκές αγορές και στα μικρά μπακάλικα της χώρας. Κι εκεί τα πράγματα δεν δείχνουν ευοίωνα. Ας μην ξεχνάμε ότι τα μεγάλα σούπερ μάρκετ χρησιμοποιούν χρόνια τώρα ανακυκλώσιμες πλαστικές σακούλες, ενώ στις λαϊκές κυριαρχούν εκείνες οι αδιάσπαστες κόκκινες. Αν δεν γίνει συνείδηση ημών των καταναλωτών το επιβλαβές της πλαστικής σακούλας, αυτή θα βασιλεύει όσα μέτρα κι αν ληφθούν. Κυρίως, πρέπει να καταλάβουμε ότι οι οικολογικές πρωτοβουλίες έχουν κόστος που πρέπει να επωμιστούμε. Και οικονομικό –το κόστος της νέας σακούλας θα ενσωματωθεί στα προϊόντα– αλλά και πρακτικό: Ποιος θα κρατά στο σπίτι του τις τσάντες για να τις χρησιμοποιήσει ξανά και ξανά; Κι αν υπάρχει τόση οικολογική συνείδηση, γιατί δεν κάναμε το ίδιο με τις παλιές κακές σακούλες ώστε να μη γίνονται βουνό στις χωματερές;

Να μην παρεξηγηθούμε: Καλό κι άγιο είναι το μέτρο, και μακάρι να επιτύχει. Μόνο που απαντά σε μέρος του προβλήματος. Το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι η οικολογία για πολλούς είναι μια μόδα που οφείλουν να την ακολουθούν άλλοι. Νιώθουμε ότι δεν αφορά την καθημερινότητά μας, αφορά μόνο τις –έτσι κι αλλιώς– κακές επιχειρήσεις. Πιστεύουμε ότι μόνοι ένοχοι είναι εκείνοι που ικανοποιούν τη ζήτηση, όχι εκείνοι που τη δημιουργούν. Γι’ αυτό και λατρεύουμε τα μέτρα. Ασχετα αν δεν τα εφαρμόζουμε.

Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2543