Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Ενας πολυπολιτισμικός υποψήφιος

Βαγγέλης, Χατζηβασιλείου

Ελευθεροτυπία, 2008-08-08


Οι αμερικανικές εκλογές βρίσκονται προ των θυρών (το καλοκαιράκι δεν θα αργήσει να εκπνεύσει) και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το αποτέλεσμα του φθινοπώρου, ακόμη κι αν ο Μπάρακ Ομπάμα διατηρήσει τη σημερινή του υπεροχή στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων. Δεν είμαι εκλογολόγος, ούτε πολιτικός αναλυτής, για να μπορώ να σταθμίσω τα δεδομένα των ΗΠΑ και να εκτιμήσω τις πραγματικές του προοπτικές. Ο Ομπάμα, όμως, αποτελεί, όπως κι αν δούμε την παρουσία του, μια σαφή πρόκληση. Οχι γιατί πρέπει να εκλάβουμε στην κυριολεξία τις ονομαστικές του θέσεις για όλα τα κρίσιμα ζητήματα της διεθνούς ή της εσωτερικής αμερικανικής πολιτικής. Οχι γιατί επικαλείται μια καινούργια ευελιξία στη στρατηγική, την οποία θα εφαρμόσει η Αμερική στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, στη στάση την οποία θα κρατήσει έναντι του Ιράν και της Ρωσίας ή στο στιλ με το οποίο θα προσεγγίσει την Ευρώπη. Ούτε γιατί ευαγγελίζεται μια πρωτόγνωρη (τουλάχιστον μετά την οκταετία Μπους) κοινωνική ευαισθησία για τις ασθενέστερες τάξεις στις ΗΠΑ, με τον περιορισμό των φοροαπαλλαγών για τους υπερκατέχοντες ή με την ανάπτυξη διαφόρων μορφών και δικτύων αλληλεγγύης. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι όλα αυτά (μαζί με άλλα πολλά) μπορούν να εξατμιστούν εν ριπή οφθαλμού - ιδίως σε μιαν εποχή κατά την οποία οι παγκόσμιες οικονομικές και πολιτικές εντάσεις έχουν εντελώς απρόβλεπτο χαρακτήρα.

Η αίσθησή μου είναι ότι το βάρος και η λάμψη του Ομπάμα τόσο στις ΗΠΑ όσο και στη διεθνή κονίστρα οφείλουν ένα σημαντικό μέρος της δυναμικής τους, λιγότερο από το πολιτικό τους περιεχόμενο, στην προτεταμένη πολυπολιτισμική τους ατζέντα. Και, μολονότι το πολυπολιτισμικό κριτήριο και οι πολυπολιτισμικές αναλύσεις τείνουν στις ημέρες μας να ξεπεράσουν τα όρια της διανοητικής μόδας και να μετατραπούν σ’ ένα είδος πνευματικής υστερίας, η περίπτωση Ομπάμα αποτελεί ένα φαινόμενο που τρέφεται προνομιακά από τη γλώσσα και την εικονογραφία της πολυπολιτισμικότητας.

Ο Ομπάμα απέφυγε από την πρώτη στιγμή της εκστρατείας του να προβληθεί ως υποψήφιος της μαύρης φυλής και της μαύρης κουλτούρας, διαλέγοντας (με μεγάλη, ασφαλώς, πολιτική ευφυΐα) τον ρόλο τού εναλλακτικού Δημοκρατικού υποψηφίου, ο οποίος απευθύνεται στο σύνολο της αμερικανικής κοινωνίας. Ποιας, όμως, κοινωνίας; Στο βιβλίο του, «Τολμώ να ελπίζω» (εκδόσεις «Πόλις», 2007), ο Ομπάμα στεγάζει τις καταστατικές αρχές του πολιτικού του προγράμματος κάτω από μιαν εμφανώς πολυπολιτισμική ομπρέλα: δεν κουράζεται να αναφέρεται στα οικονομικά δεινά, αλλά και στις επαγγελματικές δυσκολίες ή στην καθημερινή ζωή του ισπανόφωνου πληθυσμού της Αμερικής, σπεύδοντας εκ παραλλήλου να τονίσει την εμπειρία την οποία έχει αποκομίσει από τις πολυάριθμες συναντήσεις του με λευκούς εργάτες και εργαζομένους από όλα τα σημεία της χώρας, μιλώντας με ζέση για τα μεγάλα ή τα μικρά ατομικά τους δράματα. Από το σκηνικό δεν λείπουν, βεβαίως, οι μαύροι και η πολύπαθη ιστορία τους στην αμερικανική ήπειρο.

Αν στα παραπάνω προσθέσουμε το πολύτροπο οικογενειακό αφήγημα (λατρευτό από τον παγκόσμιο Τύπο), που λέει ότι ο Ομπάμα είναι γιος Αμερικανίδας μάνας και Κενυάτη πατέρα, έχει μεγαλώσει υπό την προστασία του Ινδονήσιου πατριού του στην Τζακάρτα και είναι παντρεμένος με μιαν επιτυχημένη μαύρη νομικό (την πολυσυζητημένη Μισέλ), η εικόνα συμπληρώνεται με τα πιο κατάλληλα (και απολύτως εύγλωττα) χρώματα. Μένει να δούμε κατά πόσο θα καταφέρει να επιβεβαιώσει την ισχύ της στο γενικό εκλογικό σώμα των ΗΠΑ.

Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2779