---

Δεν περιμένουν...

Κώστας, Κάρης

Αυγή της Κυριακής, 2008-12-14

---

Θέλει πολλή σοφία για να αντιληφθούμε το κεντρικό μήνυμα των κινητοποιήσεων, του ξεσπάσματος των μαθητών και μαθητριών ;

Αυτιά ανοιχτά, πάντως, θέλει. Αυτιά που συνήθως κλείνουν μέσα στην ένταση ή μπερδεύονται από τους θορύβους.

Θέλει ακόμη πραγματικό ενδιαφέρον για τη δημοκρατία, τη συλλογική μας πορεία μακριά από μικροϊδιοτέλειες. Για δημοκρατική διέξοδο από τον αυταρχισμό και την επέκταση της βίας.

Ο φόνος του νεαρού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου πριν μια βδομάδα ήταν η θρυαλλίδα. Οι κινητοποιήσεις δεν έγιναν , δεν γίνονται για να τιμήσουν ένα στέλεχος των κοινωνικών αγώνων, ούτε καν μέλος κάποιας (ποιας, αλήθεια;) οργάνωσης. Ξεκίνησαν και εξαπλώθηκαν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας με χιλιάδες μαθητές, μαθήτριες, φοιτητόκοσμο και πολίτες ως διαμαρτυρία, ως απάντηση, ακόμα και ως εκδίκηση, στην αστυνομική βία.

Χωρίς αίτημα. Ακριβώς. Δεν ζητούν κάτι από το κράτος, τα δικαστήρια, τα κόμματα, τα μέσα ενημέρωσης. Κυριαρχεί μόνον η καταγγελία, που δεν προέρχεται από άγνοια του τι θα πει διεκδίκηση, αλλά από έλλειψη εμπιστοσύνης. Γιατί δεν περιμένουν τίποτα. Γιατί δεν περιμένουν ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη για τον φόνο του Αλέξανδρου, γιατί δεν περιμένουν ότι θα αλλάξει η αστυνομία.

Δεν εμπιστευόμαστε τους αναξιόπιστους, είναι το καθαρό μήνυμα. Αυτή είναι η βάση που επέτρεψε τη συνύπαρξη αυθόρμητων εκδηλώσεων υπέρ του δίκιου με συμπεριφορές “αυτοδικίας” (να τιμωρήσουμε εμείς).

Πρόκειται για παταγώδη κατάρρευση της “νέας διακυβέρνησης” της Ν.Δ., των αξιών και των επιλογών της. Όσοι πίστευαν ότι η κοινωνία θα υφίσταται τα σκάνδαλα, την οικονομική απειλή και τον κατακερματισμό χωρίς τίποτα να “σπάει” διαψεύστηκαν οικτρά. Το ρήγμα μεγάλων τμημάτων της νεολαίας με τις κρατούσες πολιτικές και τις συμπεριφορές των οργάνων του κράτους είναι βαθύ. Αλλά και όσοι μιλούσαν για τις σκοτεινές μέρες που έρχονται, πόσο έτοιμοι ήταν να προτείνουν πολιτική, δημοκρατική διέξοδο στο πάθος για το δίκιο, την αγωνία και τη διαμαρτυρία τόσων πολιτών και νέων ;

Έτσι δημιουργήθηκε ο χώρος για τη δράση των εμπρηστών καταστημάτων, ώστε οι εξουσιάζοντες, που ήταν κατηγορούμενοι την Κυριακή για την επιβολή της βίας, να ξαναβγούν στην επιφάνεια ως κατήγοροι και υποστηρικτές του ... νόμου.

Η πολιτική, δημοκρατική διέξοδος δεν μπορεί παρά πρώτα-πρώτα να είναι αντικυβερνητική. Η σημερινή κυβέρνηση όχι μόνο είναι υπεύθυνη για ό,τι γίνεται, είναι και ανίκανη να συμβάλει σε μια άλλη πορεία. Ούτε μια παραίτηση, ούτε μια αλλαγή πολικής, μόνον “πολεμικό“ κλίμα έστησε την περασμένη εβδομάδα. Άρα, η κυβέρνηση πρέπει να φύγει με εκλογές το συντομότερο δυνατόν.

Δεν αρκούν όμως, ούτε πείθουν οι αντικυβερνητικές κορώνες. Νέες ηγεσίες, νέες πολιτικές, νέες διαδικασίες απαιτούνται σε όλους τους κρίσιμους θεσμούς του κράτους. Θα περίμενε κανείς από τη δημοκρατική αντιπολίτευση να ξεφύγει από μικροκομματικές συμπεριφορές, δεσμεύσεις του παρελθόντος και να δράσει ενωτικά - ειδικά η συστηματικά χωριστική στάση του ΚΚΕ έχει προκαλέσει πολλά ερωτηματικά. Απαιτείται ενωτική δράση έστω στο πεδίο των σημερινών μαζικών κινητοποιήσεων προωθώντας τον αναγκαίο ενωτικό και ειρηνικό διεκδικητικό χαρακτήρα. Απαιτώντας να ανοίξει διάλογος με τα παιδιά που πιστεύουν στο δίκιο και διαμαρτύρονται με τον τρόπο τους.

Σε κάθε περίπτωση η χώρα έχει ανάγκη από μια πολιτική λύση που θα δουλέψει για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας του δημόσιου, των δημοκρατικών θεσμών.

---

Εκτύπωση στις: 2024-04-27
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3046