Έσπειραν αυταρχισμό και καταπίεση, θερίζουν οργή!
Κώστας, Ζαχαριάδης
Αυγή, 2008-12-20
Την τελευταία εβδομάδα, με αφορμή την δολοφονία του 15χρονου μαθητή γίναμε μάρτυρες μιας μεγάλης κοινώνικής έκρηξης. Χιλιάδες μαθητές, γονείς, φοιτητές αλλά και πλήθος νέων κυρίως ανθρώπων βγαίνουν στο δρόμο και διαδηλώνουν. Διαδηλώνουν για μια άδικη δολοφoνία αλλα όχι μόνον γι αυτή, διαδηλώνουν και για λογαριασμό τους, διότι η καθημερινότητα τους είναι αβάσταχτη, διότι δέν αντέχουν άλλο, διότι η αδικία και η εκμετάλλευση είναι η καθημερινότητα τους. Πλάι στις μαζικές διαδηλώσεις, διπλα σε ένα τεράστιο αντιαυταρχικό αντικατασταλτικό μέτωπο που σχηματίστηκε γίναμε μάρτυρες σχεδόν πολεμικών συρράξεων στο κέντρο πολλών πόλεων της χώρας.Ανεξάrτητα αν συμφωνεί ή διαφωνει κανεις με τις πρακτικές όσων έσπασαν, έκαψαν, πετάξαν πέτρες (προσωπικά διαφωνώ ρητά και κατηγορηματικά με τέτοιου είδους πρακτικές, τις θεωρώ πλήρως ατελέσφορες ενώ ταυτόχρονα συσπειρώνουν τα πιο συντηριτικά ακροατήρια και δίνουν την δυνατότητα για περαιτέρω καταστολή των δημοκρατικών κεκτημένων και ελευθεριών, σε μια πολιτική κατευθυνση υποχώρησης της δημοκρατίας και της ελευθεριας ως αξίες στο όνομα της ασφάλειας, της τάξης και της κοινωνικής γαλήνης) δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει οτι πισω απο αυτές τις συμπεριφορές δεν κρύβονται απλώς χούλιγκαν ή κωλόπαιδα (σίγουρα υπάρχουν και αυτοί) αλλα κυριώς οι πολιτικές που οδήγησαν αυτούς τους ανθρώπους στις ακραίες και ταυτόχρονα αναποτελεσματικές κατα την άποψή μου συμπεριφορές.
Στον δρόμο βγήκαν και διαδηλώσαν, άλλοι τα έσπασαν και άλλοι όχι, αυτοί που δουλεύουν 70 ώρες την εβδομάδα και παίρνουν 600ευρώ χωρίς ασφάλιση, αυτοι που απολύθηκαν χτές επειδή τα golden boys, ο Αλογοσκούφης, ο Γκρίσπαν και η παρέα τους τα κατάφεραν όπως τα κατάφεραν, αυτοί που έχασαν το σπίτι τους απο τις τράπεζες, αυτοί που το εκπαιδευτικο σύστημα τους απέβαλλε πρίν τελειώσουν το γυμνάσιο ή το λύκειο, αυτοί που πέρσι το καλοκαίρι έχασαν τα πάντα στις μεγάλες φωτιές (όχι μόνο περιουσίες), οι άνεργοι, οι μαθητές που είναι υποχρεωμένοι στο λύκειο να ακολουθούν ενα εξαντλητικό και υπερεντατικό πρόγραμμα βγήκαν και άλλοι...
Βγήκαν και οι μετανάστες, αυτοί που θαλασσοπνίχτηκαν στο Αιγαίο, που περάσαν τα ναρκοπέδια στον Εύρο, που περπάτησαν ξυπόλυτοι την Πίνδο για να στήσουν την ισχυρή ελληνική οικονομία των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, δουλεύοντας πάνω απο 12ώρες την ημέρα και ζώντας σε άθλιες συνθήκες, στιβαγμένοι χώρις καμία πρόσβαση σε παιδεία και ιατροφαρμακευτική περιθαλψη.
Ναι, μέσα σε αυτους που εύκολα αποκαλούμε μπάχαλους ήταν και τέτοιοι και έδρασαν έτσι, διότι πολλοί απ αυτους δεν έχουν τίποτα να χάσουν, διότι η καθημερινότητά τους ήταν και είναι πιο βίαιη και πιο βάρβαρη απο τις βιτρίνες που σπάνε, απο τα αυτοκίνητα που καίνε απο τις πέτρες που ρίχνουν στα αστυνομικά τμήματα. Σε καμία όμως περίπτωση δεν πρέπει να να δικαιολογούμε αυτες τις ενέργειες ως μορφές αντίστασης στην καταπίεση.
Αυτά που είδαμε αυτές τις μέρες στους δρόμους ήταν απο τη μια η παρακμή και απο την άλλη η ελπίδα της ελληνικής κοινωνίας που δείχνει οτι ευτυχώς έχει αντιστάσεις και αντανακλαστικά. Οι κυβερνήσεις,που στο πλαίσιο ενός σκληρού νεοφιλελευθερισμού έσπειραν καταπίεση, ανισότητα, ανέχεια, ανεργία, αστυνομοκρατία, πόνο, φόβο, απανθρωπιά, αυταρχισμό, μάλλον ηρθε η ώρα να θερίσουν αγανάκτηση και οργή. Όμως η βίαιη απάντηση στην βίαιη συμεριφορά του κράτους διαχρονικά δεν παρήγαγε τα επιθυμιτά αποτελέσματα. Κανένας καπιταλισμός δεν θα καταρρεύσει ούτε καν θα κλονιστεί επειδή σπάνε οι τράπεζες, οι βιτρίνες και καίγονται αυτοκίνητα. Μάλλον θα κάνουν καλές δουλειές οι τζαμάδες. Η βία έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα και διαπαιδαγωγεί και αυτούς που την ασκούν και προφανώς αυτούς που την υφίστανται.
Η αντίθεση στη βία, η ενδυνάμωση του μαζικού λαικού κινήματος μπορεί να αποτελέσει την απάντηση . Ενα πανδημοκρατικό - αντιαυταρχικό μέτωπο που θα ξεσηκώσει τον κόσμο και θα μιλήσει συγκεκριμένα και ρεαλιστικά για την διέξοδο της χώρας απο το τέλμα μέσα απο την άμβλυνση των ανισοτήτων, την ενδυνάμωση των πολιτικών κοινωνικής συνοχής είναι το ζητουμενο.
Η μη βία δεν ειναι καμία ρεφορμιστική πατέντα για να μην ανοίγουν ρουθούνια στη πορεία, έχει όπως και η βία άλλώστε χαρακτήρα παιδαγωγικό. Ο κόσμος που βιώνουμε σήμερα είναι φριχτά βίαιος και αυτή του την βία την ανακυκλώνει και την αναπαράγει. Για όλους εμάς που στην αριστερά οραματιζόμαστε έναν δίκαιο κόσμο με δημοκρατία και ελευθερία δεν έχουμε άλλα υλικά για να τον χτίσουμε απο τα κινήματα, τις πλατιές συμμαχίες, τις κοινωνικές πλειοψηφίες, την δημοκρατία, την κοινωνική αλληλεγγύη, την ισότητα και την μή βία. Ας αρχίσουμε...
Κώστας Ζαχαριάδης
Μέλος Κ.Σ. της Νεολαίας ΣΥΝ
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3065