"Αντικειμενικές" διαφυγές
Παντελής, Μπουκάλας
Η Καθημερινή, 2008-12-17
Και εθνικό θρίαμβο να ανακοίνωνε ο πρωθυπουργός δεν θα αποσπούσε τέτοιο ενθουσιώδες χειροκρότημα από τους βουλευτές του, όπως χθες που ομολόγησε ότι έκανε λάθος στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Να χειροκροτείται η αποτυχία είναι ένα πρόβλημα. Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι ο κ. Καραμανλής ούτε παραιτήθηκε ούτε ζήτησε την παραίτηση όσων τον παραπλάνησαν. Ετσι, οι υποκειμενικές ευθύνες ξανάγιναν «αντικειμενικές», όπως τις χαρακτήρισαν στο πόρισμά τους οι νεοδημοκράτες βουλευτές. Πρέπει πάντως να σπατάλησαν πολλές ώρες του πολύτιμου χρόνου τους τα στελέχη της Ν.Δ. αναζητώντας μια εύπλαστη λέξη που να φαίνεται ότι λέει τα πάντα χωρίς να δηλώνει τίποτε. Απομονωμένοι μέρες ολόκληρες από τους δικούς τους, με σάντουιτς, τσιγάρα, καφέδες και από μια ώρα κι έπειτα ουίσκι για να ξεκολλήσει το μυαλό, έψαξαν σε λεξικά, γενικά και ειδικά, πρότειναν, αντιπρότειναν, υιοθέτησαν προς στιγμήν, απέρριψαν, βασανίστηκαν, έλιωσαν στα τηλεφωνήματα με τους ειδικούς συμβούλους του πρωθυπουργού, στο τέλος τη βρήκαν τη λύση, μια κάποια λύση. Οι ευθύνες είναι «αντικειμενικές»...
Τελικά εκείνο το καθαρτήριο μαχαίρι όλο στο κόκαλο θα φτάσει κι όλο στο λίπος βουλιάζει και στομώνει. Στο λίπος του «δεν βαριέσαι», του «σε λίγα χρόνια δεν θα θυμάται κανένας τίποτε». Στο λίπος ενός κυνισμού που διαβρώνει και δηλητηριάζει τη βάση, ώσπου να την κάνει ίδια κι απαράλλαχτη με την κορυφή. Διότι, τι πάει να πει «αντικειμενικές ευθύνες», τι θέλουν δηλαδή να μας πείσουν ότι σημαίνουν οι λεξούλες αυτές; Οτι κάποιοι πολιτικοί απλώς έτυχε να κατέχουν ένα (υφ)υπουργικό αξίωμα, που τους παραχωρήθηκε από τον αρχηγό τους όχι για να έχουν ευθύνες αλλά για να περνάνε ευχάριστα τις μέρες τους, χωρίς έγνοιες· κι έτυχε επίσης κάποιοι υπηρεσιακοί παράγοντες να ετοιμάσουν κάποια χαρτιά και να τα πάνε στους υπουργούς που τυχαία βρίσκονταν εκεί, κι αυτοί, εντελώς κατά τύχην και πάλι, δεν είδαν, δεν διάβασαν, δεν έλεγξαν, δεν ρώτησαν, απλώς έβαλαν την υπογραφή τους, εμπιστευόμενοι με χριστιανική αγαθότητα τους υφισταμένους τους.
Εν ολίγοις, τις αντικειμενικές ευθύνες, σύμφωνα με το κυβερνητικό σκεπτικό (που φυσικά το υιοθετεί και το επίσης ένοχο ΠΑΣΟΚ), θα μπορούσαμε να τις αποδώσουμε και στα έπιπλα των υπουργικών γραφείων, αφού κι αυτά έτυχε να βρίσκονται στον ίδιο χώρο και, όπως οι υπουργοί, ούτε κι αυτά μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν, να ρωτήσουν, να μάθουν. Το ότι η πατέντα των «αντικειμενικών ευθυνών» αντίκειται στο δημόσιο αίσθημα, που απαιτεί κάθαρση, δεν στενοχωρεί τους εμπνευστές της· στα «αντικείμενα» της δουλειάς τους δεν συναριθμείται η ευθιξία.
Εκτύπωση στις: 2024-04-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3067