Η νέα ένταση με την Τουρκία
Π.Κ., Ιωακειμίδης
Τα Νέα, 2009-07-24
Η ΤΡΕΧΟΥΣΑ ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ένταση που προκλήθηκε από ενέργειες της Τουρκίας (έρευνες για εντοπισμό πετρελαίου, υπερπτήσεις κ.λπ.), εγείρουν ερωτήματα και επιτρέπουν διαπιστώσεις. Το πρώτο αναπόφευκτο ερώτημα αναφέρεται στη χρονική στιγμή (timing) που εκδηλώνεται η ένταση. Από την ελληνική οπτική, η εκδήλωσή της φαίνεται επιεικώς ακατανόητη, καθώς οδηγεί μάλλον σε πάγωμα της επίσκεψης της υπουργού Εξωτερικών στην Άγκυρα, είναι πιθανόν να περιπλέξει ακόμη περισσότερο τις (ούτως ή άλλως καρκινοβατούσες) διαπραγματεύσεις της Τουρκίας για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση κ.λπ. Και βεβαίως η ένταση φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με την υποτιθέμενη πολιτική του νέου υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου για «μηδενικά προβλήματα με όλες τις γειτονικές χώρες περιλαμβανομένης και της Ελλάδας». Αυτό όμως που φαίνεται ακατανόητο από μια οπτική δεν είναι καθόλου έτσι από μια άλλη, διαφορετική θεώρηση. Η Τουρκία αισθάνεται την περίοδο αυτή ιδιαίτερα ενισχυμένη παρά τα εσωτερικά οικονομικά και πολιτικά προβλήματα και τις δυσκολίες στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της. Πρώτα απ΄ όλα αισθάνεται ότι έχει αναδειχθεί στην «αναπόφευκτη χώρα διέλευσης» στην κατασκευή του αγωγού αερίου για τη μείωση της εξάρτησης της Ευρώπης από τη Ρωσία.Η πρόσφατη υπογραφή στην Άγκυρα της συμφωνίας για την κατασκευή του αγωγού Ναμπούκο, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου θα βρίσκεται στην Τουρκία, υπογραμμίζει τον ρόλο αυτόν. Δεύτερον, η κυβέρνηση Ομπάμα επιδιώκει εμφανώς να καταστήσει την Τουρκία κεντρικό συντελεστή στην περιοχή που, ως εταίρος των ΗΠΑ, θα συμβάλει στην επίλυση των προβλημάτων και τη σταθεροποίηση. Η αμερικανική αυτή επιδίωξη συμβιβάζεται απόλυτα με τις τουρκικές στοχεύσεις- να καταστεί περιφερειακή υπερδύναμη δηλαδή. Κάτω από τις συνθήκες αυτές, η Τουρκία αισθάνεται ισχυρή να προωθήσει στοχεύσεις της και να επιβάλει απόψεις της. Για την Ελλάδα όμως (και) η ένταση αυτή θα πρέπει να διδάσκει ότι ο καταγγελτικός λόγος («προκλήσεις», «παραβίαση διεθνούς δικαίου» και άλλα συναφή) δεν αρκεί.
Χρειάζεται στρατηγική αντιμετώπισης και επίλυσης των προβλημάτων. Για πολλοστή φορά καθίσταται φανερό ότι η διαιώνισή τους δεν εξυπηρετεί την Ελλάδα. Επιβαρύνει την agenda και τους συσχετισμούς δυνάμεων εις βάρος μας...
Εκτύπωση στις: 2024-05-03
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3742