Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Διδασκόμαστε από τη βαριά κρίση;

Κώστας, Κάρης

Κυριακάτικη Αυγή, 2010-01-31


Καθώς δυναμώνει ο ωμός διεθνής οικονομικός εκβιασμός του ελληνικού δημοσίου και εκδηλώνεται μεγάλη δυσκολία - τουλάχιστον - από την ελληνική κυβέρνηση να αντιμετωπίσει την κατάσταση, οι αριστερές δυνάμεις βρίσκονται σε μεγάλα διλήμματα και δεν μπορούν παρά να διαλέξουν.

Η μεγάλη κερδοσκοπική επίθεση που δέχεται το δημόσιο ταμείο -χωρίς προηγούμενο για τη χώρα μας-, η ανοχή της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, προφανώς στη συνείδηση όλων δικαιώνουν τις θεμελιώδεις κριτικές της αριστεράς για τη φύση του κεφαλαίου, ιδιαίτερα του διεθνούς τοκογλυφικού, και τη δύναμή του απέναντι στις πολιτικές εξουσίες.

Αρκούν αυτά; Θα περιοριστούμε στη γενική καταγγελία; Δεν οφείλουμε να σκεφτούμε και τα δικά μας; Διδασκόμαστε από όσα γίνονται; Εκδηλώνουμε την ευθύνη και την τόλμη να αναθεωρούμε τις θέσεις μας, τις προβλέψεις μας όταν δεν ταιριάζουν, δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα;

Πολλοί περίμεναν ότι οι “διεθνείς αγορές” και οι “οίκοι αξιολόγησης” θα στήριζαν την κυβέρνηση Παπανδρέου. Ήξεραν, έτσι έλεγαν... Μερικοί εκδήλωναν αδικαιολόγητη αυτοπεποίθηση. Οι άλλοι έχουν στο νου τους ένα δογματικό, αριστερίστικο σχήμα. Διαψεύστηκαν. Το δέχονται ή ορισμένοι παραμένουν αμετανόητοι;

Κατανοούμε ότι το κάνουν για να διασώσουν τις αναλύσεις τους που βλέπουν παντού μόνον νεοφιλελεύθερους. Όμως η επιμονή στην ταύτιση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ των πολιτικών τους, του κεντρικού πολιτικού στίγματός τους, δεν αντιστοιχούν με τις πυκνές εμπειρίες του 2009. Οι αναλύσεις αυτές και οι συνακόλουθες πολιτικές μόνον παραπλανούν. Δεν μας βοηθούν να ερμηνεύσουμε το τι γίνεται, μας οδηγούν τελικά στην απόκρυψη. Και γι’ αυτό δεν μπορούν να βοηθήσουν στην αλλαγή της πραγματικότητας!

Θα διδαχθούμε; Εν μέσω της βαριάς - αλλά όχι αξεπέραστης - δημοσιονομικής κρίσης η παγίδευση σε τέτοιους τρόπους σκέψης θα είναι επικίνδυνα παραλυτική. Κυρίως για την προοπτική των αριστερών ιδεών και δυνάμεων, αλλά και για τη χώρα στο βαθμό - δεν είναι ασήμαντος - που επηρεάζεται από τις αριστερές παρεμβάσεις.

Είναι δυνατόν να επενδύσουμε στην απόσυρση της χώρας από το ευρώ; Είναι δυνατόν να βγει - με δεδομένους τους διεθνείς συσχετισμούς - κάτι καλό για το λαό; Δεν λέμε για τους τοκογλύφους, γιατί αυτοί τέτοιες αναμπουμπούλες ονειρεύονται... Κι όμως αυτή η προοπτική όχι μόνον προδιαγράφεται από ορισμένους υπερατλαντικούς αναλυτές, αλλά υποστηρίζεται και από τμήμα των δυνάμεων της αριστεράς και εντός του ΣΥΡΙΖΑ...

Είναι δυνατόν να περιοριστεί το έλλειμμα χωρίς να στριμωχτεί κανείς εντός της χώρας; Δεν έχουμε άλλο δρόμο από την αναθεώρηση των αριστερίστικων επιλογών που μας κρατούν στη γωνία, μακριά από τις αγωνίες των λαϊκών στρωμάτων και τη λύση των μεγάλων προβλημάτων του τόπου.

Τα κεντρικά ζητήματα αναδεικνύονται επιτακτικά: Πώς θα επηρεαστεί, θα πιεστεί η κυβερνητική πολιτική υπέρ των συμφερόντων των πολλών με τις ενωτικές πρωτοβουλίες των αριστερών δυνάμεων. Πώς η αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού δεν θα τροφοδοτεί την επιστροφή της Ν.Δ. Πώς θα κατανεμηθεί το βέβαιο - και όχι μικρό- κόστος της κρίσης. Κατά πόσο θα περιοριστεί δραστικά η φοροδιαφυγή και θα καταργηθούν οι νόμιμες φοροαπαλλαγές εισοδημάτων. Πώς θα ανακατανεμηθούν οι δαπάνες. Υπέρ των δημοσίων αγαθών ή υπέρ των προνομίων και της ιδιωτικής κατανάλωσης;

Αυτό σημαίνει γενική μάχη κατά των προνομίων που “χάρισε “ το πελατειακό κράτος, βεβαίως με τη βαρύτητα του καθενός. Η γενικευμένη διαφθορά έχει δημιουργήσει νοοτροπίες συνενοχής που προκαλούν πολλά εμπόδια. Στη σύγκρουση αυτή με ποια πλευρά πρέπει να σταθούν οι δυνάμεις της σύγχρονης, ανανεωτικής αριστεράς; Με τη διατήρηση του καθεστώτος αυτοτελούς φορολόγησης (δηλαδή, τη νόμιμη μεγάλη μείωση του φόρου) για τα εισοδήματα από κεφάλαια - στα οποία έχουν κολλήσει και ομάδες στελεχών του δημοσίου; Ή με τη γενική κατάργηση του μέτρου;

Με τη διατήρηση της οικοδομικής δραστηριότητας στον κεντρικό ρόλο αναπαραγωγής και πολλαπλασιασμού της παραοικονομίας - στα εισοδήματα, την εργασία, τις υπεραξίες - μέσω της νόμιμης φοροδιαφυγής (την τεράστια διαφορά πραγματικών αξιών και “αντικειμενικών” αξιών);

Ποιες πολιτικές δυνάμεις έχουν το στρατηγικό όφελος να καταπολεμήσουν τη διαφθορά και την αθέμιτη συναλλαγή στο δημόσιο (υπουργεία, ΔΕΚΟ, αυτοδιοίκηση, νοσοκομεία); Εκείνες που τη στήριξαν ή εκείνες που θέλουν δημόσιες υπηρεσίες στην υπηρεσία του δημοσίου συμφέροντος;

Όλες αυτές οι πολιτικές ευθύνες της αριστεράς - μαζί με τη στήριξη των αγώνων της εργασίας κατά των προνομίων του κεφαλαίου και ειδικότερα του τραπεζιτικού - εξυπηρετούνται με τις αριστερές δυνάμεις στη γωνία, προσδοκώντας μια μεγάλη κρίση και ανατροπή, με πιθανότερη έκβαση σε βάρος τους; Ή με μεγάλες πολιτικές ενωτικές πρωτοβουλίες που να αλλάζουν τα δεδομένα και να δημιουργήσουν νέες κοινωνικές και πολιτικές πλειοψηφίες;


Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4325