Είναι αναμφίβολα θετική η προσπάθεια της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει σε κάποιο βαθμό συνεκτικά το ζήτημα της εξεύρεσης €50 δισ από την εκποίηση, αξιοποίηση, ή όπως αλλιώς το πούμε, της περιουσίας του Δημοσίου. Όπως και να το κάνουμε, το Δελτίο Τύπου του ΥΠΟΙΚ σκιαγραφεί μια εντελώς διαφορετική εικόνα από αυτή των οργισμένων εθνοπατριωτών της νύχτας 11 προς 12 Φεβρουαρίου, όπως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πεταλωτής και ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ κ. Καρχιμάκης. Η εικόνα αυτή είναι διαφορετική από την διαγραφόμενη από τις ελαφρότητες περί συνταγματικής κατοχύρωσης της μη εκποίησης δημόσιας περιουσίας. Ευτυχώς, γιατί υπάρχει και η βαρύτητα! Δηλαδή, το τέρας του χρέους και των ελλειμμάτων. Βέβαια, για να ικανοποιηθούν οι πάντες επιχειρείται σε ανώτατο επίπεδο η επίλυση ενός καθαρά πολιτικού ζητήματος με το μασκάρεμά του σε τεχνικό – αναφερόμαστε στην προκαλούσα θυμηδία ειδική αναφορά στο Δελτίο Τύπου στην ιδιοφυή σύλληψη της έννοιας «επιφάνεια».
Από το Δελτίο Τύπου αναδεικνύεται η παντελής αδυναμία της διοίκησης και του κρατικού μηχανισμού να επιτελέσει στοιχειώδεις λειτουργίες, όπως η καταγραφή! Πολύ περισσότερο δε, η εκπόνηση στρατηγικής, η εκπόνηση επιχειρησιακών σχεδίων, η αξιολόγηση εναλλακτικών. Σωστά κατά τη λογική τους μετά την προφανή διαπίστωση, λόγω της πίεσης, καταφεύγουν στη μαζική εμπλοκή συμβούλων. Ελπίζουμε αυτή η μαζική εμπλοκή συμβούλων να μη λειτουργήσει απλώς ως εργαλείο για την απόσειση ευθυνών για την στρατηγική – η οποία απουσιάζει από το Δελτίο Τύπου.
Από την ανακοίνωση συνάγουμε ότι η κυβέρνηση ευελπιστεί να αντλήσει μεγάλο ποσοστό των περίφημων €50 δισ από προεξόφληση μελλοντικών χρηματικών ροών. Κάποιου είδους τιτλοποίηση (ή πολλών ειδών τιτλοποιήσεις) – securitization. Είναι απολύτως προφανές ότι η προεξόφληση μελλοντικών χρηματικών ροών απαιτεί πολλαπλάσιες επενδύσεις ανάπτυξης δεκάδων έργων – διαφορετικά κανείς δεν πρόκειται να πληρώσει ούτε ένα ευρώ! Θυμίζουμε ότι στα τρέχοντα έργα παραχώρησης, η κεφαλαιακή συμμετοχή των παραχωρησιούχουν είναι της τάξεως του 10% με 15%. Αυτό σημαίνει ότι η προσπάθεια της κυβέρνησης για άντληση πολλών δεκάδων δισ με τη διαφαινόμενη διαδικασία, προϋποθέτει εκτέλεση, σε χρονικό διάστημα λίγων ετών, αναπτυξιακών έργων συνολικής αξίας μερικών (ή και πολλών) εκατοντάδων δισ ευρώ. Αυτό το προφανές κραυγάζει δια της απουσίας του από την ανακοίνωση του ΥΠΟΙΚ. Ποιος κρατικός μηχανισμός και ποιές δομές θα υποστηρίξουν κάτι τέτοιο; Ποιο αναπτυξιακό πρόγραμμα-πλαίσιο μεριμνά για την εκ βάθρων αλλαγή του οικονομικού μοντέλου που συνεπάγεται η επένδυση εκατοντάδων δισ ευρώ στην ελληνική οικονομία σε διάστημα ολίγων ετών;
Παρά το ότι επιχειρείται η παρουσίαση ολοκληρωμένης προσέγγισης, το «πρόγραμμα επιλογής συμβούλων» κάθε άλλο παρά ολοκληρωμένη προσέγγιση είναι.
1. Ο ενεργειακός τομέας λάμπει δια της απουσίας του (πλην του περιφερειακού έργου υποθαλάσσιας δεξαμενής φυσικού αερίου). Επί τέλους, πρέπει κάποτε να καταλήξει η υπόθεση απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, ώστε να προδιαγραφούν και τα επόμενα βήματα, κάποια εκ των οποίων, εκ των πραγμάτων, εντάσσονται στην προσπάθεια άντλησης των €50 δισ
2. Ο τραπεζικός τομέας επίσης λάμπει δια της απουσίας του (πλην της αναφοράς στον διαχωρισμό δραστηριοτήτων του ΤΠκΔ). Οι ανακατατάξεις προδιαγράφονται ραγδαίες, ο ρόλος της κυβέρνησης είναι σημαντικός – προηγείται βέβαια η βασική επιλογή του τι ρόλο επιθυμεί να παίζει μελλοντικά το δημόσιο – και τα συμφέροντα του Δημοσίου μεγάλα: πάνω από €1 δισ συμμετοχής σε εισηγμένες στο ΧΑ τράπεζες και πάνω από €4.5 δισ (αξία 2011) συμμετοχής με προνομιούχες μετοχές.
3. Η αναφορά στη συμμετοχή του Δημοσίου σε εταιρείες εισηγμένες στο ΧΑ (η κατά τεκμήριο πιο άμεση δυνατότητα ρευστοποίησης) κραυγάζει δια της απουσίας της – πλην της περιφερειακής αναφοράς στην επέκταση άδειας του ΟΠΑΠ.
4. Οι αποκρατικοποιήσεις επιχειρήσεων (πλην εξαιρέσεων, όπως η ΤΡΑΙΝΟΣΕ) επίσης λάμπουν δια της απουσίας τους. Τα δεκάδες επιχειρησιακά σχέδια από ποιόν θα εκπονηθούν και κυρίως από ποιόν θα εκτελεσθούν; Από τις αναποτελεσματικές διοικήσεις του πελατειακού κράτους;
Από την ανακοίνωση συνάγεται ότι η κυβέρνηση αναμένει πολλά από την αλλαγή του όλου πλαισίου των παραχωρήσεων. Δεν γίνεται καμιά αναφορά στο σημερινό πλαίσιο, το οποίο παγιώθηκε κατά τη δεκαετία 1995-2005, τόσον όσον αναφορά την “φιλοσοφία παραχώρησης” όπως αποτυπώνεται στις συμβάσεις όσο και στην παρακολούθηση της εξέλιξής τους, συμπεριλαμβανομένης της σχέσης παραχωρησιούχου-εταιρείας λειτουργίας. Κατά τούτο ξενίζει η εκ νέου εμπλοκή ως συμβούλων του δημοσίου αυτών που διαμόρφωσαν το υπάρχον πλαίσιο, από το οποίο η κυβέρνηση φαίνεται να θέλει να αποστεί. Στη διαπραγμάτευση με τους ιδιοκτήτες των παραχωρήσεων η κυβέρνηση οφείλει να προσέλθει με συγκεκριμένη στρατηγική, με αποφασιστικότητα και με δυνατότητα ευελιξίας. Για να μπορέσει να υπάρξει νέα στρατηγική είναι απαραίτητη η κατά το δυνατόν αντικειμενική αξιολόγηση της σημερινής κατάστασης.
Εκτύπωση στις: 2024-12-03
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5739