Τα μικρά και τα μεγάλα της Αριστεράς της δικής μας και των άλλων

Νότης, Ανανιάδης

www.portnet.gr, 2012-01-07

Υπάρχει η κλειστοφοβική και η ανοιχτή. Η "κολλημένη" κι εκείνη που ψάχνεται. Η θλιβερή κι εκείνη που προσπαθεί να απαντά στις σύγχρονες ανάγκες. Υπάρχει η κομμουνιστογενής και η ευρωπαιστική. Η ολιστικής αντίληψης και η μεταρρυθμιστική. Υπάρχουν πολλές και όντως δεν αθροίζονται. (Αν και κατά την ταπεινή μου άποψη εκείνη του ΚΚΕ - φοβάμαι κι εκείνη κάποιων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ- δεν μπορεί επαξίως τον όρο Αριστερά να φέρει. Απολύτως συντηρητικές απόψεις, συνειδητά ή ασυνείδητα, υπηρετούν). Για την Αριστερά, φυσικά, ο λόγος. Στις παραπάνω διαιρέσεις -και σε πάρα πολλές άλλες που θα μπορούσε να προσθέσει κανείς - πιστεύω ότι θα έπρεπε να προσθέσουμε και μία η οποία αφορά στο πως αντιλαμβάνεται κανείς την απάντηση των προβλημάτων. Στις προτεραιότητες που τίθενται κατά την (όποια) αριστερή προσπάθεια εξεύρεσης λύσεων στα καθημερινά προβλήματα. Στο πως αντιλαμβάνεται τις απαντήσεις που δίνει και την λειτουργικότητα τους σε συνάρτηση με τον χρόνο.

Ιδίως σε ότι αφορά την καθημερινή ζωή των πολιτών, η επιλογή του αν η όποια λύση δίνει απάντηση σήμερα ή σε είκοσι χρόνια καθορίζει πολλά.

Με απλά λόγια θέλω να πω ότι είναι προτιμότερη μια λύση που θα είναι λειτουργική και εφαρμόσιμη σήμερα - και θα αντέξει κάπως στον χρόνο- από μια "τέλεια" λύση που θα αρχίσει να γίνεται ορατή όταν θα ...τελειώνει ο δικός μας χρόνος.

Στην πόλη μου τον Πειραιά, , στο "Νησί μου, ο Πειραιάς", σ’ αυτό το μικροεργαστήριο της ελληνικής κοινωνίας, τα παραδείγματα της αναζήτησης τέλειων, ιδανικών λύσεων που παραμένουν σχέδια, χωρίς τίποτε να αλλάζει στην πράξη, είναι αναρίθμητα. Είναι ώρα να αρχίσουμε να δοκιμάζουμε και την αποτελεσματικότητα λιγότερο φιλόδοξων, αλλά οπωσδήποτε πιο άμεσα αποτελεσματικών λύσεων.

Ολα τα παραπάνω σκεπτόμουν καθώς έγραφα το παρακάτω σχόλιο για μια ιδέα της περιφέρειας Πελοποννήσου που εμπλέκει τον ΟΣΕ και κατά κάποιο "τραβηγμένο" τρόπο και τον Πειραιά:

Από ένα blog της Πελοποννήσου η είδηση: Η τοπική Περιφέρεια πρόκειται να εξαγγείλει ένα φιλόδοξο σχέδιο που αφορά στην μετατροπή του εγκαταλελειμμένου σιδηροδρομικού δικτύου του ΟΣΕ προς Κόρινθο και Δερβένι σε ποδηλατόδρομο, τον μεγαλύτερο παγκοσμίως με σύγχρονες υποδομές αναψυχής και ανάπαυσης. Βέβαια το ρεπορτάζ του ιστότοπου κάνει λόγο για το δίκτυο Αθηνών - Κορίνθου, μόνο που οι γραμμές ξεκινούν από τον παλιό σταθμό Πελοποννήσου, δίπλα στον Ηλεκτρικό, στο λιμάνι του Πειραιά. Δεν ξέρω αν προβλέπεται και σύνδεση του λιμανιού μ’ αυτό το εντυπωσιακό πρότζεκτ, αλλά τελικά ίσως δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Ιδίως αν θυμηθεί κανείς μιαν είδηση που «έβγαλαν» εννιάχρονοι δημοσιογράφοι (!) λίγο πριν τις γιορτές. Μαζεύοντας ύλη για την εφημερίδα του σχολείου τους μαθητές της Τετάρτης τάξης του 2ου δημοτικού Σχολείου Πειραιά επισκέφτηκαν τον δήμαρχο της πόλης Β. Μιχαλολιάκο και καθώς του έθεσαν το αίτημα της δημιουργία ποδηλατόδρομων στην πόλη του εκμαίευσαν την αποκάλυψη πως σε συνεργασία με τον ΟΣΕ ετοιμάζεται η μετατροπή των παλιών γραμμών που χωρίζουν την πόλη (χοντρικά στον άξονα Αγ. Διονυσίου-Ρέντη) σε ποδηλατόδρομο που θα ενώνει πλέον και θα αναβαθμίζει την περιοχή.Σκέφτομαι μήπως πέρα από την φαιά ουσία που καταναλώνεται σχετικά με την σκοπιμότητα ή μη mega-projects, όπως το monorail του ΟΛΠ πρόσφατα ή το τραμ, χρειαζόμαστε και λίγο κοινό νου. Που να δίνει απλές λύσεις σε σύνθετα και πολλές φορές χρόνια προβλήματα.Να μην παρεξηγηθώ : Φυσικά και χρειάζονται μεγαλόπνοες μελέτες για μεγάλες παρεμβάσεις που σε βάθος χρόνου θα αλλάξουν στην μια ή την άλλη κατεύθυνση την ζωή μας στην πόλη. Φυσικά και χρειάζονται μελέτες που θα υποστηρίζουν την οικονομική βιωσιμότητα (αν προκύπτει) αυτών των παρεμβάσεων. Αλλά πέραν των στρατηγικού βάθους επιλογών υπάρχει πάντα και η καθημερινότητα των πολιτών. Πέραν των σχεδιασμών που έχουν χρονικό ορίζοντα 20 ή 25 χρόνια υπάρχει και το πάγιο αίτημα της βελτίωσης της ζωής μας στο παρόν. Σήμερα, όχι στην .Δευτέρα Παρουσία.

Εκτύπωση στις: 2024-05-06
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=6484