Θα ξαναβρεθούμε στις κάλπες
Κατερίνα, Λαμπρινού
Αυγή, 2005-10-28
Η μέρα μάλλον επιβάλλει να λέμε ιστορίες πολέμου και αντίστασης, που να προάγουν κατά προτίμηση την εθνική ομοψυχία ή τουλάχιστον να γράφουμε οπτιμιστικά άρθρα για το μέλλον της ευρωπαϊκής αριστεράς. Ωστόσο, μιας και δεν είμαστε υποχρεωμένοι να πράξουμε αντιστοίχως, μπορούμε να μιλήσουμε λίγο ακόμα για τα του οίκου μας.
Ο νέος είναι ωραίος και ο παλιός αλλιώς, έτσι φαίνεται να μοιάζει το "δίλημμα" στο εσωτερικό του Συνασπισμού για το θέμα που έχουμε αποφασίσει να μη συζητάμε μέχρι τη Δευτέρα. Ο πρόεδρος, λοιπόν, άλλαξε γνώμη και ενώ έκλινε προς τον Παπαγιαννάκη αποφάσισε Τσίπρα. Ουδέν μεμπτόν. Το δικαίωμα στην αλλαγή γνώμης το έχουν και οι πρόεδροι. Επίσης πρότεινε να ξαναβρεθούμε στην κάλπη και να αποφασίσουν τα μέλη της δημοτικής κίνησης Αθήνας αν θέλουν τον μεν ή τον δε. Κάτι σαν απ’ την Κική και την Κοκό διαλέξτε. Αυτό μάλλον ενέχει προβλήματα, κατά την άποψή μου τουλάχιστον, και χρήζει συζητήσεως. Αφενός γιατί είναι εγγενώς προβληματικό να καλείς αριστερούς ψηφοφόρους να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο πρόσωπα όχι βάσει προγράμματος, ούτε βάσει απόψεων για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και προταγμάτων για το δήμο της Αθήνας -και τούτο όχι γιατί αυτά δεν μπορούν να υπάρξουν αλλά γιατί δεν είναι η πολιτική για την Τοπική Αυτοδιοίκηση αυτό που διακυβεύεται.
Αφετέρου ο Συνασπισμός είναι κόμμα με διαδικασίες και εκλεγμένα όργανα. Η πολιτική οφείλει να γίνεται και οι αποφάσεις να λαμβάνονται εκεί. Αυτό είναι το χαμένο στοίχημα της αριστεράς. Όταν αυτές οι διαδικασίες υπονομεύονται, κάτι χάνεται από την αριστερή ταυτότητα του κόμματος και από την πολιτική γενικότερα.
Η άποψη ότι ο υποψήφιος δεν θα είναι του Συνασπισμού αλλά της αυτόνομης δημοτικής κίνησης θα μπορούσε να έχει ισχύ και απήχηση αν τελικά η κίνηση αυτή υπήρχε επί της ουσίας. Αν όλα αυτά τα χρόνια δραστηριοποιούνταν, έπαιρνε πρωτοβουλίες, είχε διακριτή και αναγνωρισμένη πολιτική θέση και αυτοβούλως ενδιαφερόταν για τη δημιουργία μιας διάδοχης κατάστασης στο δήμο. Θα υπήρχε, έτσι, μια διαμορφωμένη αντίληψή της για τον τρόπο που ο δήμος θα έπρεπε να λειτουργεί και για το ποιος ή ποια θα μπορούσε επιτυχέστερα να ηγηθεί του εγχειρήματος. Το να πετάμε το μπαλάκι σε μια μη ενεργό κίνηση, θεωρώντας ότι είναι δημοκρατικότερο να τρέχουν οι υπέρμαχοι του Χ και του Ψ υποψήφιου να εγγράψουν μέλη της κίνησης κουμπάρες και μπατζανάκηδες προκειμένου να γείρουν την πλάστιγγα προς τον έναν ή τον άλλον – γιατί το πιθανότερο είναι, όπως έχουν τα πράγματα στην παρούσα κατάσταση, ότι αυτό και τίποτε άλλο δεν πρόκειται να γίνει- δε μοιάζει να συνιστά επιστροφή στην πολιτική, να ενισχύει την πολιτικοποίηση, ούτε να αποτρέπει τη "νομικίστικη" επίλυση του θέματος~ άλλωστε η άμεση δημοκρατία δεν εξαντλείται στην υπερψήφιση προσώπων, ούτε στο δια ταύτα αυτό μεταφράζεται σε ενεργό συμμετοχή στην αυτοδιοίκηση. Αυτό ακριβώς το τελευταίο όμως και ο τρόπος που μπορεί να επιτευχθεί είναι ένα ζήτημα που στο Συνασπισμό δεν έχει συζητηθεί σοβαρά.
Εκτός αυτού όμως, είναι αλήθεια ότι μετά από ένα πρόσφατο συνέδριο που έληξε με την ανάδειξη καθαρής και ισχυρής εσωκομματικής πλειοψηφίας, η συγκρότηση ενεργού αντιπολιτευτικής ομάδας ήταν ζήτημα χρόνου. Σε ένα κόμμα όπως ο Συνασπισμός η υπερκέραση των διαφωνιών που θα προκύπτουν κάθε φορά δεν μπορεί να επιτυγχάνεται με κινήσεις εντυπωσιασμού. Ούτε η λήψη των εκάστοτε αποφάσεων μπορεί να γίνεται εντός, εκτός και επί τα αυτά μέρη, ανάλογα με τη συγκυρία και το ζήτημα.
Εκτύπωση στις: 2024-04-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=862