Είναι εφικτή η μεταρρυθμιστική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ;
Στέργιος, Καλπάκης
2015-07-31
Πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου αρκετοί εκτός του ΣΥΡΙΖΑ ταχθήκαμε υπέρ του αιτήματος για πολιτική αλλαγή. Οι προβλέψεις μας όμως για τη ωρίμανση του στον κορμό μιας προοδευτικής διακυβέρνησης αποδείχθηκαν απλοϊκές, όσο ακριβώς είναι σήμερα και οι αναλύσεις για την μεταρρυθμιστική του μετάλλαξη μετά την συμφωνία. Προτού λοιπόν καταλήξουμε στο εύκολο συμπέρασμα της μεταρρυθμιστικής στροφής του ΣΥΡΙΖΑ, οφείλουμε να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα. Είναι κάποια ρεαλιστική, προοδευτική πρόταση εξόδου από την κρίση η αιτία της κυριαρχίας του στο πολιτικό σκηνικό ή είναι απλά η αξιοποίηση της αποδοκιμασίας των πολιτών σ’ αυτό που θεωρείται παλιό πολιτικό σύστημα;
Είναι αλήθεια, ότι σ’ αυτή την πενταετία τα κόμματα του πρώην δικομματισμού δεν ήρθαν σε ρήξη με το ευρύ δίκτυο διαπλοκής και πελατειακών σχέσεων που είχαν οικοδομήσει, ούτε προχώρησαν σε δίκαιες μεταρρυθμίσεις για σύγχρονο κράτος και βιώσιμη ανάπτυξη. Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτή την πολιτική ήταν η σύνθεση σε ένα αντιμνημονιακό πλαίσιο, μιας ολόκληρης γκάμας απόψεων και τάσεων που αναπτύχθηκαν αυτή την εποχή, είτε στις πλατείες των αγανακτισμένων, είτε στις πορείες υπεράσπισης των συντεχνιακών κεκτημένων. Η σοβαρή ζημιά στην πραγματική οικονομία και η ξεκάθαρη αμφισβήτηση μιας κορυφαίας μεταπολιτευτικής κατάκτησης ερήμην των πολιτών, οι οποίοι σύρθηκαν στο δημοψήφισμα με τη διαβεβαίωση ότι δεν τίθεται ζήτημα ευρωπαϊκής πορείας, ήταν το αποκορύφωμα της πεντάμηνης προσπάθειας διατήρησης μιας ετερόκλητης συμμαχίας. Κάπως έτσι, η ταπεινωτική συμφωνία κατέστη αναπόφευκτη. Ταυτόχρονα, ο κρατισμός, ο λαϊκισμός και το νέο κομματικό κράτος δείχνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν έχει ρεαλιστική απάντηση στις συντηρητικές πολιτικές των ευρωπαϊκών κι εγχώριων ελίτ, αντιθέτως μάλιστα αποτελεί «σάρκα από τη σάρκα» όχι του λαού, αλλά του ίδιου χρεοκοπημένου συστήματος που αδυνατεί να λύσει τα προβλήματα των φτωχών, των ανέργων και των νέων.
Ο βασικός λόγος αμφισβήτησης της δυνατότητας του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάσει ένα συνολικό σχέδιο ανασυγκρότησης -έστω κι απαλλαγμένος από τα βαρίδια της Αριστερής Πλατφόρμας- είναι αυτός ακριβώς. Ότι η παραπάνω πολιτική φέρει την υπογραφή του ίδιου του κ. Τσίπρα, που όπως κάθε λαϊκιστής πολιτικός τρέφεται αποκλειστικά από την ύπαρξη πεδίων σύγκρουσης και προσαρμόζεται αναλόγως. Άλλοτε είναι ο επαναστάτης απέναντι στο διεθνή καπιταλισμό και «την τρόικα εσωτερικού» κι άλλοτε ο υπεύθυνος και τολμηρός μεταρρυθμιστής κόντρα στους αριστεριστές που δεν τον αφήνουν να ξεδιπλώσει το μεταρρυθμιστικό του σχέδιο. Καμία λοιπόν ουσιαστική στροφή στην υπευθυνότητα παρά μόνο λίγο πριν το γκρεμό, που στο κάτω-κάτω δεν έλαβε εντολή να μας οδηγήσει. Μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι ο ίδιος είναι που δηλώνει ότι δεν πιστεύει αυτά που συμφώνησε και καλείται να εφαρμόσει. Ο ίδιος είναι που επιδίωξε και αγωνιά να διατηρήσει τη συνεργασία με του εθνικιστές και λαϊκιστές ΑΝΕΛ, όχι η Αριστερή Πλατφόρμα. Η λειψανδρία που αναδείχθηκε με τον πρόσφατο ανασχηματισμό ενισχύει την αμφισβήτηση για το εφικτό μιας ουσιαστικής στροφής.
Σε καμία περίπτωση το υπαρξιακό ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να μετατραπεί σε υπαρξιακό ζήτημα για τη χώρα. Η αδράνεια θα την οδηγήσει στην καταστροφή που αποφεύχθηκε στις 12 Ιουλίου. Όσο για τις λοιπές προοδευτικές δυνάμεις, δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα των εσωκομματικών του ΣΥΡΙΖΑ και να αναλωθούμε σε μια διαδικασία υπεράσπισης του κ. Τσίπρα απέναντι στις θύελλες που ο ίδιος καλλιέργησε. Αντιθέτως, οφείλουμε να εργαστούμε για την παρουσίαση μιας νέας προοδευτικής πρότασης, με αναφορά στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και στο αίτημα της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης. Όχι αυτή τη φορά για να «συνετίσει» τον ΣΥΡΙΖΑ όπως κάποτε πιστεύαμε, αλλά για να τον αντικαταστήσει σταδιακά και δημιουργικά στην προτίμηση και στην κάλπη των προοδευτικών πολιτών.
Εκτύπωση στις: 2024-04-27
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=8676