Η αρνητική οπτική της εκλογής Μητσοτάκη
Δημήτρης, Σαρδελιάνος
www.badiera.gr, 2016-01-14
Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει αρνητικά στοιχεία τα οποία θα μεγιστοποιηθούν αν δεν υπάρξουν άμεσες κινήσεις από τον χώρο, που θέλει να προσδιοριστεί, ως έκφραση της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα ή Κεντροαριστεράς ή Μεταρρυθμιστική Αριστερά ή όπως αλλιώς θέλετε να τον πείτε.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πολιτικό όν με καθαρό δεξιό ή κεντροδεξιό πολιτικό λόγο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να διαμορφωθεί στο πολιτικό σκηνικό αν τα πράγματα παραμείνουν ως έχουν, ως κυρίαρχη αντίθεση, ο λαϊκισμός και η ορθολογική κεντροδεξιάς στην καλύτερη των περιπτώσεων. Ένας καλύτερος προσδιορισμός θα ήταν αντίθεση μεταξύ του φιλελευθερισμού με τάση στον νεοφιλελευθερισμό και του άκρατου λαϊκισμού. Με κύριους εκφραστες την ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σε κάθε περίπτωση δηλαδή θα υπάρχει πάλη μεταξύ των εκφράσεων του συντηρητισμού.
Εκεί που το υπάρχον πολιτικό σύστημα τείνει να απαξιωθεί πλήρως, γεγονός που ξεκίνησε με την ανάδειξη μιας στρεβλής μεν, αλλά πολυκομματικής βουλής, θα επανέλθει ο δικομματισμός.
Η κατάρρευση του δικομματισμού, έστω και αν αυτή εκφράζεται στρεβλά αυτή την στιγμή, θα μπορούσε να εξελιχθεί σταδιακά, σε μία έκφραση της Ελληνικής κοινωνίας που θα μπορούσε να εδραιώσει τις πολυκομματικές κυβερνήσεις και άρα να αναβαθμίσει και το επίπεδο διαλόγου άρα και της Δημοκρατίας.
Ένα δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι ο καθαρός πολιτικός λόγος του Μητσοτάκη δεν σημαίνει ότι θα γίνει και κυρίαρχος μέσα στην ΝΔ δηλαδή σε ένα κόμμα που παλεύει χρόνια τώρα να εδραιώσει μία καθαρή πολιτική ταυτότητα. Ένα κόμμα που το ίδιο προτίμησε να χάσει την εξουσία (την περίοδο του πατέρα Μητσοτάκη) από το να υλοποιήσει δεξιές μεν αλλά σαφώς μεταρρυθμιστικές προτάσεις. Ενα κόμμα που υιοθέτησε με τον νεώτερο Καραμανλή την ρητορική αλλά και την πρακτική του ΠΑΣΟΚ. Ένα κόμμα που ο κυρίαρχος προβληματισμός που υπήρξε κατά τις εσωκομματικές του εκλογές δεν ήταν ο πολιτικός διάλογος αλλά ποιος θα νικήσει τον Τσίπρα. Μπορεί δηλαδή η αιτία που επικράτησε ο Κυριάκος να είναι απλώς το γεγονός ότι είναι νεώτερος από τον Μεϊμαράκη και ηλικιακά πιο κοντά στον Τσίπρα.
Αν λοιπόν δεν υπάρξει ιδεολογική κυριαρχία του Μητσοτάκη, η αντίθεση που περιέγραψα προηγουμένως θα είναι καθαρά εικονική στο επίπεδο της πολιτικής. Θα επανέρθουμε δηλαδή και πάλι στον ίδιο πολιτικό σκηνικό του απολιτικ δικομματισμού που ταλαιπωρεί την Ελλάδα εδώ και δεκαετίες.
Ο χώρος της κεντροαριστεράς ουσιαστικά δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Ο χώρος που ανέφερα προηγουμένως ως Σοσιαλδημοκρατία ή Μεταρρυθμιστικής Αριστεράς, ουσιαστικά περιορίζεται σε ένα δίκτυο ανθρώπων πανελλαδικά μέρος του οποίου βρίσκεται εντός και κομματικών μηχανισμών κυρίως του ΠΑΣΟΚ της ΔΗΜΑΡ και του ΠΟΤΑΜΙΟΥ αλλά το μεγαλύτερο είναι εκτός αυτών των μηχανισμών.
Κατά την γνώμη μου απαιτείται άμεση παρέμβαση η οποία μπορεί να ακολουθήσει δύο εναλλακτικές.
Η πρώτη εναλλακτική, είναι τα κόμματα αυτά να αυτοδιαλυθούν ώστε να ανήκει ο δρόμος για την δημιουργία ενός καθαρού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος με σαφείς πολιτικές θέσεις το οποίο να προσπαθήσει να κυριαρχήσει στον προοδευτικό κόσμο της χώρας και κυρίως να δώσει την δυνατότητα στην νέα γενιά να εκφραστεί προοδευτικά. Αλλιώς η γενιά αυτή θα οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια στον κεκαλυμμένο φασισμό.
Η δεύτερη εναλλακτική αφορά την περίπτωση που για τους γνωστούς και προφανείς σε όλους λόγους, τα κόμματα αυτά αποφασίσουν να διατηρηθούν εν ζωή. Τότε το δίκτυο αυτό πρέπει να σταματήσει άμεσα να συνομιλεί με αυτούς τους κομματικούς μηχανισμούς και να κάνει την οποιαδήποτε προσπάθεια (αν αυτή είναι δυνατή) να δημιουργήσει εκ του μηδενός μία νέα κομματική έκφραση.
Το ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ αλλά και το νεοσύστατο ΠΟΤΑΜΙ δεν μπορούν να διατηρηθούν στο πολιτικό σκηνικό πόσο μάλλον όταν βασίζονται στην προσπάθεια να υπερασπίσουν την πολική τους διαδρομή μικρή ή μεγάλη. Έτσι και αλλιώς αυτή χαρακτηρίζεται από περισσότερες λανθασμένες πολιτικές επιλογές παρά από επιτυχημένες.
Ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση μερικά πράγματα πάντοτε θα επανέρχονται στο προσκήνιο και θα βαρύνουν τις υφιστάμενες κομματικές δομές. Πιο κόμμα για παράδειγμα σε όλο το πολιτικό φάσμα μπορεί να πει κάτι για τον Γιαννίτση? Από το ΠΑΣΟΚ έφυγε σχεδόν κλοτσηδόν. Είναι δυνατόν σήμερα το ΠΑΣΟΚ να κάνει προσπάθεια να θεωρήσει ότι έχει δικαιωθεί για το ασφαλιστικό? Για το ίδιο θέμα η ΔΗΜΑΡ που τότε ήταν μέρος του Συνασπισμού έχει να πει κάτι? (Δεν πιάνω ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ διότι δεν είναι το θέμα μας)
Η προσπάθεια λοιπόν υπεράσπισης των ελαχίστων επιτυχημένων επιλογών πολλώ δε μάλλον όταν αυτές δεν είναι οι βασικές, θα οδηγήσει στην πλήρη εξαφάνιση αυτών των κομματικών μηχανισμών. Απλώς Είναι θέμα χρόνου.
Ως επίλογο θα ήταν λάθος ανάγνωση αν υποθέσει κανείς ότι ο γράφων επιθυμούσε την εκλογή Μεϊμαράκη, διότι απλά δεν υπήρχε καμμία απολύτως επιθυμία. Απλώς υπήρχε παρακολούθηση των τεκταινόμενων. Είναι πολύ πιθανόν σε περίπτωση εκλογής του να υπήρχε ένα αντίστοιχο κείμενο αλλά σε άλλη οπτική. Όμως, η εκλογή Μεϊμαράκη είναι πιο πιθανό να επιτάχυνε την καταβαράθρωση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και άρα θα καθιστούσε την η εμφάνιση του όποιο καινούργιου πιο πιθανή. Με τον κίνδυνο βέβαια αυτό να ήταν μαύρο. Κίνδυνος που ακόμα δεν έχει εξαλειφθεί. Γι’ αυτό και ο χρόνος για δράση γίνεται ακόμα πιο ασφυκτικός.
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=9071