Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Mετά τις ΔEKΟ τι;

Tο νέο κοινωνικό πρόβλημα στην Eλλάδα και την E.E.

Σάββας, Ρομπόλης

Τα Νέα, 2005-12-21


H απελευθέρωση σε διεθνές επίπεδο των αγορών εργασίας της Κίνας, της Ρωσίας, της Ινδίας και άλλων χωρών, καθώς και το παρατεταμένο υψηλό επίπεδο της ανεργίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έχουν ανατρέψει τη μέχρι το 1985 σχέση κεφαλαίου και εργασίας. H ανατροπή αυτή έχει δημιουργήσει συνθήκες «αφθονίας της εργασίας» και «σπανιότητας του κεφαλαίου» (J. Pisani - Ferry, 2005), με αποτέλεσμα στις ασιατικές χώρες να έχουν επιβληθεί αναχρονιστικές εργασιακές σχέσεις, στις δε ευρωπαϊκές χώρες την τελευταία εικοσαετία να επιβάλλονται απορρυθμίσεις στις εργασιακές σχέσεις, στους όρους απασχόλησης και στα συστήματα κοινωνικής προστασίας.

Ειδικότερα στην Ελλάδα, την τελευταία περίοδο, εντείνονται η συρρίκνωση του εισοδηματικού μεριδίου της εργασίας, η προσωρινότητα και η ανασφάλεια της απασχόλησης με τη διεύρυνση των άτυπων και προσωρινών μορφών απασχόλησης εις βάρος της ασφαλούς και σταθερής απασχόλησης, σε συνδυασμό με την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων στις ΔΕΚΟ και τη βύθιση των όρων απασχόλησης στους δημόσιους οργανισμούς και επιχειρήσεις σε επίπεδα δυσμενέστερα απ’ αυτά που επικρατούν στον ιδιωτικό τομέα της ελληνικής οικονομίας, οι επιδεινούμενες συνθήκες εργασίας του οποίου αποτελούν πλέον δομικό στοιχείο της οικονομικής πολιτικής.

Ακριβώς αυτές οι εξελίξεις συνιστούν το νέο κοινωνικό πρόβλημα στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Παράλληλα, είναι ενδιαφέρον να υπογραμμισθούν τα συμπεράσματα της διεθνούς έρευνας, σύμφωνα με τα οποία η εξισορρόπηση της σχέσης κεφαλαίου και εργασίας θα συντελεστεί σε τριάντα χρόνια από σήμερα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την περαιτέρω επιδείνωση της εισοδηματικής και κοινωνικής θέσης της εργασίας. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζουν τα στοιχεία που τεκμηριώνουν τις εξελίξεις της ελληνικής οικονομίας, σύμφωνα με τα οποία η παρατηρούμενη μείωση των παραγωγικών επενδύσεων συνοδεύεται από τη σταδιακή συρρίκνωση του αναπτυξιακού αποθέματος και την αδυναμία δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας (INE / ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, 2005).

Οι εξελίξεις αυτές, που στη χώρα μας συγκροτούν το νέο κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα, περιθάλπουν ταυτόχρονα τις συνθήκες σύγκρουσης ανάμεσα στις δύο λειτουργίες: την πολιτική λειτουργία που εξαγγέλλει και υποστηρίζει την ισότητα όλων των πολιτών και την οικονομική λειτουργία που υποτάσσει με τον πιο απορρυθμιστικό και ευέλικτο τρόπο τους εργαζομένους στις κερδοφόρες στρατηγικές των επιχειρήσεων (J. Donzelot, 1994).

Κατά συνέπεια, το ζητούμενο για την ελληνική οικονομία και κοινωνία, στην κατεύθυνση ουσιαστικής επίλυσης του νέου οικονομικού και κοινωνικού προβλήματος, δεν είναι η αλλαγή του προτύπου της κρατικής παρέμβασης στις αγορές αγαθών, χρήματος και εργασίας στο πλαίσιο ενός μοντέλου φιλελευθεροποίησης και απελευθέρωσης των αντίστοιχων αγορών και αυτονόμησής τους από την πραγματική οικονομία. Και τούτο, γιατί εκτός από την επερχόμενη σύγκρουση των δύο λειτουργιών (πολιτική και οικονομική) θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις μιας πρόσθετης σύγκρουσης ανάμεσα στην αγορά και στην πραγματική οικονομία.

Από την άποψη αυτή, γίνεται φανερό ότι με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές έντασης του νέου οικονομικού και κοινωνικού προβλήματος, οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας περιπλέκονται και οξύνονται ακόμη περισσότερο, τόσο στο οικονομικό όσο και στο κοινωνικό επίπεδο.

Αντίθετα, η δυναμική αναπτυξιακή και κοινωνική προοπτική της ελληνικής οικονομίας προϋποθέτει τον μετασχηματισμό του νέου οικονομικού και κοινωνικού προβλήματος σε νέα οικονομική και κοινωνική πρόκληση.

Στην κατεύθυνση αυτή έχει αναλυθεί και κατατεθεί από το συνδικαλιστικό κίνημα η αναγκαιότητα διαμόρφωσης ενός νέου αναπτυξιακού υποδείγματος και μιας νέας στόχευσης της αναπτυξιακής στρατηγικής, που δεν είναι άλλη από την επίτευξη της πραγματικής σύγκλισης και της βελτίωσης του επιπέδου της διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας.

Εκτύπωση στις: 2024-12-06
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=921