Με την αριστερά της ευθύνης

Το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς ιδρύθηκε σε μια κρίσιμη περίοδο για τη χώρα και τον λαό μας. Ίσως κι εκείνοι που πρωτοστάτησαν στην ίδρυσή του να μην περίμεναν πως η κατάσταση θα έφτανε πολύ γρήγορα στο "απροχώρητο". Ωστόσο αυτή είναι η πραγματικότητα. Με την κύρια ευθύνη των δύο κομμάτων που κυβερνήσανε τη χώρα από τη Μεταπολίτευση και μετά, βρεθήκαμε στο χείλος του γκρεμού. Να μην αραδιάσω τις αιτίες που οδήγησαν ώς εδώ την κατάσταση. Είναι άλλωστε γνωστές σε όλους τώρα πια. Εκείνο που έχει σημασία πάντως είναι πως η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών έχει συνειδητοποιήσει ποιοι μας φέρανε ώς εδώ, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. και δεν τρέφει πια καμιά, μα καμιά εμπιστοσύνη σ’ αυτούς.

Να γιατί ένα καινούργιο κόμμα μπορεί να γεννήσει ελπίδες σ’ αυτόν τον κόσμο, που, απογοητευμένος καθώς είναι, αρχίζει ν’ αμφισβητεί ακόμη και το υπάρχον κοινοβουλευτικό πολίτευμα. Και το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς έχει όλες τις δυνατότητες για έναν τέτοιο ρόλο.

Το ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί είναι τούτο: Γιατί ιδρύθηκε η Δημοκρατική Αριστερά; Για ν’ αποτελέσει έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα των κομμάτων της αριστεράς και να παραμείνει ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας ή να συσπειρώνει στις γραμμές του όλον τον κόσμο που απορρίπτει το σημερινό κυβερνητικό μοντέλο, με στόχο τη διαφορετική διακυβέρνηση της χώρας; Σ’ αυτό το ερώτημα θα πρέπει να δοθεί απάντηση. Αν δημιουργήσαμε ένα κόμμα με κεντρικό στόχο το 3% των ψηφοφόρων για να παραμένει στη Βουλή (και σε κάθε εκλογές να τρέμει η καρδούλα μας μήπως μείνουμε εκτός του κοινοβουλευτικού νυμφώνος), σίγουρα θα παραμένουμε χρήσιμοι, αλλά ένα κόμμα με πενιχρά αποτελέσματα. Οι διαμαρτυρίες και οι καταγγελίες δεν δίνουν ποτέ ριζικές λύσεις.

Κατά τη γνώμη μου, που είναι και γνώμη της μεγάλης πλειοψηφίας του κόσμου της αριστεράς, το κόμμα μας πρέπει να στοχεύσει χωρίς χρονοτριβές στη διακυβέρνηση της χώρας. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να φτιάξει ένα κυβερνητικό πρόγραμμα, ένα πρόγραμμα που ν’ ανταποκρίνεται δίκαια στις ανάγκες των πλατιών στρωμάτων του λαού μας και με βάση αυτό το πρόγραμμα να ζητήσει την ψήφο των Ελλήνων πολιτών.

Το κόμμα μας έχει όλες τις δυνατότητες να κυβερνήσει και να κυβερνήσει σωστά. Είναι γνωστό σ’ όλους τους Έλληνες το ήθος και οι ικανότητες του προέδρου του, του Φώτη Κουβέλη. Το ίδιο και των στελεχών του, παρ’ όλο που δεν τους δίνεται πάντα η ευκαιρία να φανούν. Στην πορεία των δημοκρατικών αγώνων άλλωστε, θ’ αναδειχτούν γρήγορα και καινούργια όπως γίνεται πάντα με την αριστερά.

Οι δισταγμοί δεν είναι πάντα καλοί σύμβουλοι. Άλλωστε γνωρίζουμε ότι και στο παρελθόν, σε δύσκολες στιγμές, όταν αυτός ο χώρος άνοιξε τα φτερά του δεν απέτυχε.

Όλα τα παραπάνω βέβαια κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, που χωρίς αυτές ο κόσμος είναι αδύνατο να μας εμπιστευθεί:

Και πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να παραμείνουμε η αριστερά του δημοκρατικού δρόμου. Η δημοκρατία στη χώρα μας είναι δημιούργημα δικό μας. Ματώσαμε να τη θεμελιώσουμε και δεν θα τη χαρίσουμε σε κανέναν. Θα αντιτείνει κανείς πως πρόκειται για δημοκρατία με ελλείψεις. Απαντάμε πως θα προσπαθούμε να τη βελτιώνουμε συνεχώς. Μακριά λοιπόν από δογματικές αγκυλώσεις και αριστερίστικους εξτρεμισμούς. Όχι σοβαρές σχέσεις με τους φορείς τους.

Την ίδια ακριβώς στάση θα πρέπει να κρατήσουμε και απέναντι στη γαρνιρισμένη με άφθονες νεοφιλελεύθερες συνταγές "σοσιαλδημοκρατία" που σήμερα εκπροσωπείται από το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που ευνόησε στο έπακρο τις πελατειακές σχέσεις, τα ρουσφέτια και τη διαφθορά και, σίγουρα -μαζί με τη Νέα Δημοκρατία- φέρνει την κύρια ευθύνη για το σημερινό κατάντημα.

Θα τα καταφέρει άραγε όλα αυτά η Δημοκρατική Αριστερά; Πρέπει, γιατί μόνο έτσι θα επικυρώσει τον χαρακτηρισμό της ως η "Αριστερά της Ευθύνης". Είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί.