Λόγω φόρτου εργασίας δεν μπόρεσα να μελετήσω το νόμο και τις συγκεκριμένες διατάξεις αναλυτικά και περιορίστηκα, εκ των πραγμάτων, σε μια σύνοψή του, από αυτές που αναρτώνται στις ειδικευμένες εκπαιδευτικές, αλλά και σε μη εκπαιδευτικές ιστοσελίδες. Από κάποια άποψη ευτυχώς.

Η άμεση αίσθηση είναι ότι το όλο κατασκεύασμα λειτουργεί ως αφηγηματικό παραπέτασμα που προστατεύει μια κυρίαρχη, βαθιά θεσμική μεταβολή, μια επέμβαση στο σώμα της ελληνικής παιδείας. Οι επιμέρους τροποποιήσεις, για παράδειγμα η αλλαγή των ισορροπιών στην Πανελλαδική εξέταση των Αρχαίων Ελληνικών, όσο σημαντικές και αν τις θεωρήσει κανείς δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία μπροστά στην τεράστια, για να μην πω τερατώδη, μεταβολή, την οποία επιφέρει η υποκατάσταση των Λατινικών από την Κοινωνιολογία.

Στις 19 Ιουνίου 1874 ο δεκαεννιάχρονος Άγγλος στρατιώτης Ουίλιαμ Μίλς ακούμπησε το τουφέκι του και το σπαθί του σε μια πέτρα, έβγαλε τη στολή του και έπεσε στα νερά του Ιονίου, στην Κέρκυρα, να δροσιστεί. Δέχθηκε φονική επίθεση από ένα καρχαριοειδές, το οποίο τον κατασπάραξε. Δύο χρόνια αργότερα ο Διονύσιος Σολωμός ολοκληρώνει το ποίημα «Ο Πόρφυρας», ο Καρχαρίας δηλ. στην κερκυραϊκή διάλεκτο. Όπως μας πληροφορεί ο φίλος του, πρώτος βιογράφος και επιμελητής του ανέκδοτου έργου του Σολωμού, Ιάκωβος Πολυλάς, στα «Προλεγόμενα» της πρώτης έκδοσης του έργου του Σολωμού: «Προς έναν φίλο του, ο οποίος του επαρατήρησε ότι το έθνος ήθελε δεχθεί καλύτερα ένα ποίημα εθνικό, απάντησε ευθύς: Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι Αληθές».