Χρόνια τώρα η Αριστερά ταλαιπωρείται από την έννοια του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού». Σύμφωνα με αυτή, οι αποφάσεις λαμβάνονται με (τάχα μου) δημοκρατικό τρόπο εντός του κόμματος και μετά όλοι στρατεύονται για την προπαγάνδισή τους. Ουαί κι αλίμονο αν κάποιος πει μια κουβέντα παραπάνω ή θέσει καμιά ερώτηση του στυλ «αν έχουμε δικτατορία όταν Ελληνες αξιωματικοί στέλνουν τανκς στη Βουλή το 1967, τότε τι έχουμε όταν σοβιετικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Πράγα το 1968;».

Κάνει λάθος ο υπουργός Ανάπτυξης Αδωνις Γεωργιάδης όταν λέει ότι «η δυνατότητα ενός δημοκρατικού κράτους να προστατεύσει κάποιον συμπολίτη μας από τον εαυτό του έχει κάποια όρια» (ΣΚΑΪ, 10.11.2021). Καλώς ή κακώς μια δημοκρατική Πολιτεία δεν μπορεί να αποτρέψει κάποιον από το να βλάψει τον εαυτό του, και το φιλελεύθερο κράτος δεν πρέπει.

Η κολοκυθιά υπήρξε επί μακρόν ένα από τα αγαπημένα σπορ των νεοελλήνων. Οι φοροφυγάδες, για παράδειγμα, επιχειρηματολογούσαν «γιατί να πληρώνουμε φόρους;» – «Αμ ποιος να πληρώνει;» – «Να πληρώσουν αυτοί που έχουν τα πολλά». Οι αυθαίρετοι οικιστές έλεγαν «το δικό μας μικρό εξοχικό (των 200 τ.μ.) κυνηγούν. Δεν κοιτάνε τι γίνεται στη Μύκονο…» κ.ο.κ.

Στο πλαίσιο του παραλογισμού που κυριαρχεί στην ελληνική νομοθεσία είναι πολύ φυσιολογικό να συλλαμβάνονται επ’ αυτοφώρω δάσκαλοι για «εσχάτη προδοσία» επειδή επιβάλλουν τη μάσκα στους μαθητές και γιατροί για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» επειδή διασωληνώνουν ασθενείς οι οποίοι βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση. Ο Ποινικός Κώδικας βρίθει πλημμελημάτων, που επιβάλλουν διαδικασία αυτοφώρου.

Για να πούμε και των αντιεμβολιαστών το δίκιο, είναι άτιμο πράγμα η βιολογία. Ακόμη κι αν διδαχθεί καλά –κάτι που είναι σπάνιο στα ελληνικά σχολεία– μπορεί να μπερδέψει τους απλοϊκούς, όπως τα παιδιά. Και από την Ιστορία ξέρουμε πως ό,τι είναι ακατανόητο γίνεται μυθολογικό· οι Ελληνες έβαλαν τους κεραυνούς στο χέρι του Δία, οι Αιγύπτιοι έκαναν τον ήλιο θεό Ρα κ.λπ.

Από το βίντεο και τις δηλώσεις που έκανε, δεν ήταν ξεκάθαρο τι δουλειά είχε ο κ. Θάνος Πλεύρης έξωθεν των δικαστηρίων της Ευελπίδων. Μιλούσε ως βουλευτής του ελληνικού λαού που πήγε να συμπαρασταθεί στον αστυνομικό, θύμα ενός άδικου ξυλοδαρμού, ή ως δικηγόρος από εκείνους που τρέφονται από τη δημοσιότητα; Στο Τwitter το ξεκαθάρισε: «Σήμερα κατέθεσε στην Ανακρίτρια ο Ειδικός Φρουρός που δέχθηκε δολοφονική επίθεση στη Ν. Σμύρνη. Είναι τιμή μου που τον εκπροσωπώ μαζί με τη συνάδελφο @EvitaVarela_. Στόχος να διαλευκανθεί πλήρως η υπόθεση και να τιμωρηθούν όλοι όσοι αποπειράθηκαν την ανθρωποκτονία» (23.3.2021).

Η δημοσίευσις δεν είναι απλώς η ψυχή της δικαιοσύνης, κατά πως λέει το ρητό που αποδίδεται στον Ιάκωβο Μάγερ και έχει στην προμετωπίδα της η ΕΣΗΕΑ, αλλά το καλύτερο μέσο για την αποφυγή παρεξηγήσεων και το αποτελεσματικότερο φάρμακο για την συνωμοσιολογία.

Ετσι οι υπεκφυγές του κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Στέλιου Πέτσα, που έχουν στόχο να μη δημοσιοποιηθεί ο κατάλογος του ύψους των χρηματοδοτήσεων σε ΜΜΕ, στο πλαίσιο της καμπάνιας «Μένουμε Σπίτι», οδηγούν σε άβολες για την κυβέρνηση παρενέργειες.

Αν έλειπαν οι μαύρες σελίδες της ιστορίας δεν θα ήταν κακή η ιδέα του εποικισμού ακατοίκητων νησιών από πρόσφυγες που καταλήγουν στις ακτές μας. Ετσι κι αλλιώς η αφεντιά μας δεν τα τιμάει. Είναι ελληνικός χώρος και ερημωμένες περιοχές θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να μπουν στην παραγωγική μηχανή.

Κάποιος είχε πει ότι «τίποτε δεν είναι πιο επικίνδυνο από μια ιδέα, αν είναι η μόνη που έχουμε». Η ιδέα που διαλαλεί (μαζί με τις κρέμες κατά της τριχόπτωσης) ο κ. Κυριάκος Βελόπουλος, και την πιπιλάνε διάφοροι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, είναι να μεταφερθούν πρόσφυγες και μετανάστες σε ερημονήσια, τα οποία, όπως είπε και ο βουλευτής της Ν.Δ. κ. Κωνσταντίνος Μπογδάνος, «είναι πάρα πολλά» (Kontra 23.11.2019).

Από μια άποψη είναι πολύ θετικό για τη χώρα το γεγονός ότι ακούστηκαν μόνο ύβρεις για τα δέκα κορίτσια που έκαναν το χάπενινγκ στην παρέλαση της Νέας Φιλαδέλφειας. Οι συνήθεις αντιδράσεις του παρελθόντος κυμαίνονταν από το «κλείστε τες μέσα» μέχρι «κρεμάστε τες ψηλά».

... Είναι βασικό ζήτημα για τη χώρα η δημιουργία ενός ισχυρού κεντροαριστερού πόλου, που θα βάλει πλάτη στην έξοδο της χώρα από την κρίση. Στον δρόμο θα υπάρξουν λάθη, γκάφες και πολλοί υποψήφιοι. Η Δημοκρατία, όμως, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.

Δεν γνωρίζουμε το «σκανδαλόμετρο» που χρησιμοποιεί ο υπουργός Παιδείας κ. Κώστας Γαβρόγλου, αλλά δεν θα χαρακτηρίζαμε καν «σκανδαλάκι» το γεγονός ότι εκμεταλλεύθηκε ένα νομοθετικό παραθυράκι της Χούντας για να μην υπηρετήσει στον στρατό. Το ίδιο θα έκαναν όλοι και είναι παράλογο να τον ψέγουν για ό,τι έπραξε πριν από 46 χρόνια.

Φυσικά δεν ισχύει και το αντίστροφο, όπως θέλουν να το παρουσιάσουν κάποιοι, ότι δηλαδή ο κ. Γαβρόγλου έκανε αντίσταση στη Χούντα επειδή δεν στρατεύτηκε. Απλώς βολεύτηκε, όπως χιλιάδες άλλοι…