Από τον Δεκέμβριο του 2009 η χώρα αγωνίζεται για να αποφύγει τη χρεοκοπία. Οπως ήταν επόμενο, έκτοτε η κρίση χρέους κυριαρχεί στη δημόσια συζήτηση και όχι πάντα με τον πιο εποικοδομητικό τρόπο.

Τους τελευταίους 18 μήνες διαμορφώθηκε μια σειρά από αστικούς μύθους γύρω από την κρίση, οι οποίοι, αν και στερούνται ρεαλιστικής βάσης, έγιναν ευρύτατα αποδεκτοί, καθώς υπαινίσσονταν ότι υπήρχε ένας πιο εύκολος δρόμος εξόδου από αυτήν.

Ηταν ένα από τα κλισέ του δημοσιογραφικού λόγου. Ο ανασχηματισμός και η υποτίμηση δεν προαναγγέλλονται. Δεν ισχύει πια. Μια χαρά προαναγγέλλεται ο ανασχηματισμός, όπως όλοι καταλάβαμε, έστω και αν η κυβέρνηση καταφεύγει στην προσφιλή μέθοδο των μεσαιωνικών ιερωμένων που δεν ήθελαν να αλλάξουν τις διατροφικές τους συνήθειες, μετονομάζοντάς τον σε «δομικές αλλαγές στην κυβέρνηση», «αντικαταστάσεις» ή «συμπληρώσεις του κυβερνητικού σχήματος».

Δεν υπάρχει τίποτε πιο υποκριτικό σε αυτή τη χώρα από το αίτημα της κάθαρσης, όταν ξεσπάει ένα σκάνδαλο. Στην υπόθεση Siemens κανείς δεν γνώριζε τίποτε και εκ των υστέρων όλοι ζητούν να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση και να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο, με πρώτη και καλύτερη την κυβέρνηση.

Την ημέρα που η ηγεσία της Αρχής Προσωπικών Δεδομένων υπέβαλε την παραίτησή της, ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Σωτήρης Χατζηγάκης εξέδωσε μια ανακοίνωση με την οποία παρείχε κάλυψη στις ενέργειες της αστυνομίας και της Δικαιοσύνης