Η απόφαση για το εκάστοτε Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο, τον προϋπολογισμό της ΕΕ για την επόμενη επταετία, είναι πάντοτε σημαντική και η σχετική διαπραγμάτευση ιδιαίτερα δύσκολη. Αυτή τη φορά η απόφαση έχει κυριολεκτικά ιστορική σημασία. Υστερα από μία δεκαετία μεγάλων κρίσεων που αντιμετωπίστηκαν - όταν αντιμετωπίστηκαν - με ημίμετρα αμφισβητούμενης διάρκειας, η επικείμενη απόφαση αποτελεί τομή στα ευρωπαϊκά πράγματα για πολλούς λόγους. 

Η έρευνα, μαζί με τη διδασκαλία, είναι ο ένας από τους δύο πυλώνες του πανεπιστημίου. Ωστόσο, κατά πόσον η δημόσια χρηματοδότησή της επηρεάζεται από τις επικρατούσες νεοφιλελεύθερες θεωρήσεις των δημόσιων δαπανών που προβάλλουν δογματικά τον ισοσκελισμένο προϋπολογισμό ως τον απόλυτο στόχο, στερώντας ακόμα και από τις κατ’ εξοχήν δαπάνες που αφορούν το μέλλον τη δυνατότητα συγχρηματοδότησής τους και από αυτό το μέλλον;