Το εξαιρετικά δυσμενές εκλογικό αποτέλεσμα για τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. θέτει τον πολιτικό μας χώρο μπροστά σε νέες δυσκολίες και προκλήσεις, αλλά συνάμα μας βάζει νέα καθήκοντα.

Η επικείμενη εκλογή νέας ηγεσίας αλλά και η διεξαγωγή του έκτακτου συνεδρίου μας το ερχόμενο φθινόπωρο θα αποτελέσουν σταθμούς για να επανακαθορίσουμε εκείνα τα στοιχεία της στρατηγικής και του πολιτικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. που θα τον καταστήσουν ξανά εκφραστή των αναγκών και των προσδοκιών της μεγάλης κοινωνικής πλειονότητας.

Η επαναφορά του 51% των μετοχών της ΔΕΗ στο Ελληνικό Δημόσιο είναι μια από τις προτάσεις που έφερε σωρεία αντιδράσεων από την πλευρά της κυβέρνησης.
Αντιδράσεις που ήρθαν όμως και από την πλευρά του καρτέλ των κερδοσκόπων της ενέργειας, παρά το ότι η μία μετά την άλλη οι χώρες της Ευρώπης προχωρούν σε αντίστοιχες κινήσεις. Ο Αλέξης Χαρίτσης εξηγεί στην ΑΥΓΗ της Κυριακής την πρόταση που κατέθεσε ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ, καθώς και τη μέθοδο ανακατεύθυνσης των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης

Η μισή χώρα κατέχει -2% του πλούτου. Δεν είναι παραδοξολογία. Είναι το κεντρικό συμπέρασμα σε ό,τι αφορά τη χώρα μας της παγκόσμιας έρευνας του World Inequality Lab: ο μισός πληθυσμός έχει κατά μέσο όρο περισσότερο χρέος από ό,τι πλούτο/περιουσία. Δηλαδή χρωστάει περισσότερα από όσα κατέχει! Στον αντίποδα, το ανώτατο 10% κατέχει κάτι περισσότερο από το 50% του εθνικού πλούτου. Οι δείκτες αποτυπώνουν την όξυνση της κοινωνικής ανισότητας μέσα στη μετασχηματιστική εμπειρία της οικονομικής κρίσης και της σύγχρονης πανδημίας. Υποδεικνύουν όμως και κάτι άλλο: το κοινωνικό ζήτημα είναι ο κρίσιμος καταλύτης (και) της εποχής μας.

Τα «βέλη» του προς την κυβέρνηση εξαπέλυσε ο Αλέξης Χαρίτσης κάνοντας λόγο για «μαθητευόμενους μάγους του νεοφιλελευθερισμού» και χαρακτηρίζοντας τον νέο προϋπολογισμό «κείμενο εκτός χρόνου και εκτός τόπου».

Το πρόγραμμα επτά μέτρων-παρεμβάσεων που πρότεινε μόλις προχθές η Κομισιόν για την αντιμετώπιση των εκρηκτικών αυξήσεων στις τιμές της ενέργειας καταδεικνύουν την πρόοδο που έχει συντελεστεί: αντιμέτωπη με ένα σοβαρό πρόβλημα, η Ευρώπη αναζητεί λύσεις μέσα από την ενεργητική κρατική παρέμβαση στην οικονομία, τη ρύθμιση της αγοράς και την εμπέδωση πρακτικών αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών-μελών.

Βρισκόμαστε εν μέσω μιας ιστορικής μετάβασης. Αν και ακόμα είναι πολύ νωρίς για να έχουμε μία ξεκάθαρη εικόνα της αλλαγής του τοπίου, ένα πράγμα είναι σαφές: ο κόσμος θα μεταβληθεί σημαντικά σε σχέση με αυτόν που υπήρχε πριν την πανδημία. Οι κοινωνίες αναζητούν έναν νέο βηματισμό, ο ρυθμός του οποίου καθορίζεται από το σοκ του κορονοϊού και από την αναζήτηση μιας πειστικής επανεκκίνησης. Δεν είναι ένα ακόμα επεισόδιο σε ένα χιλιοπαιγμένο σίριαλ.

Η διαχείριση της πανδημίας που έχει συνταράξει τις κοινωνίες διεθνώς, απαιτεί φιλόδοξες πολιτικές στήριξης και γενναία κρατική παρέμβαση προκειμένου να αποτραπεί η κατάρρευση της οικονομίας και να διασφαλιστεί η όσο το δυνατόν ταχύτερη ανάκαμψή της. Αυτή η λογική διαπνέει πλέον τις πολιτικές των κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο και αποτελεί διακηρυγμένο στόχο οικονομικών οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ.

Βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή στη μακρά ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η Τουρκία κλιμακώνει την επιθετικότητά της - πιο πρόσφατο το πρωτοφανές επεισόδιο της παραβίασης του εναερίου χώρου στον Εβρο -, ενώ ταυτόχρονα εμπλέκεται σε όλο και περισσότερα περιφερειακά μέτωπα με απρόβλεπτες συνέπειες για τη γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής. Η ανησυχητική αυτή εξέλιξη διαπλέκεται άρρηκτα με την εργαλειοποίηση του Προσφυγικού, την έμπρακτη αμφισβήτηση της κυπριακής ΑΟΖ και τους παράνομους σχεδιασμούς για οριοθέτηση ΑΟΖ με τη Λιβύη εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.