Ο τότε υπουργός Μεταφορών Κ. Καραμανλής αναγνώριζε, συνεπώς, απερίφραστα το προφανές, ότι δηλαδή η ασφαλής λειτουργία του σιδηροδρόμου είναι ευθύνη της πολιτείας.

Όταν συμβεί ένα εργατικό δυστύχημα σε κάποιο εργοστάσιο, το πρώτο που κάνει ο εισαγγελέας ‒όπως ξέρει ο καθένας που έχει ασκήσει έστω και στοιχειωδώς ποινική δικηγορία‒ είναι να ζητήσει κατάλογο των μελών του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας στην οποία ανήκει το εργοστάσιο, προκειμένου να διαπιστώσει ποιο από αυτά είχε την ευθύνη να ληφθούν και να τηρηθούν όλα τα μέτρα ασφαλείας

Είναι άδικος ο ψόγος του πρωθυπουργού (τον οποίο παπαγαλίζουν πολλοί) για την απουσία θέσεων της αντιπολίτευσης σε ό,τι αφορά τον σιδηρόδρομο. Δύο μεστές σε προτάσεις ημερίδες έκανε το ινστιτούτο InSocial του ΠΑΣΟΚ, στις οποίες ακούστηκαν εξαιρετικώς ενδιαφέροντα πράγματα, όπως π.χ. ότι «για εμπορευματικούς συρμούς η ταχύτητα δεν είναι το βασικό κριτήριο.

Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι ποτέ δεν υπήρξε γραμμή της κυβέρνησης όσα είπαν τις προηγούμενες ημέρες οι ακραίοι της κυβέρνησης. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι το σήμα γι’ αυτή τη γραμμή το έδωσε ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τη συνέντευξή του στην Καθημερινή λίγες ημέρες νωρίτερα και η οποία έφερε τον πρωτοσέλιδο τίτλο «Κάποιοι θέλουν να μας οδηγήσουν σε ζούγκλα».

Τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται μια νέα μεταβολή της κυβερνητικής γραμμής σχετικά με τις συγκεντρώσεις της Παρασκευής για τη συμπλήρωση δύο χρόνων από το έγκλημα των Τεμπών.

Η ένταση που έχουν συσσωρεύσει τις τελευταίες εβδομάδες οι χειρισμοί της κυβέρνησης στην τραγωδία των Τεμπών ξεπερνά τα συνήθη. Οπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας φρονεί ότι δεν γίνονται όσα πρέπει για να αποκαλυφθεί γυμνή η αλήθεια και για να τιμωρηθούν οι ένοχοι, όσο ψηλά και αν ίστανται. Η γνωστή συνέντευξη του πρωθυπουργού στον Alpha (29.1.2025), αντί να εκτονώσει την ατμόσφαιρα, μπέρδεψε πιο πολύ τα πράγματα καθώς ακόμη και στενοί συνεργάτες του δεν θέλουν –ίσως και δεν μπορούν– να αντιληφθούν την «κατευναστική» γραμμή που θέλησε να περάσει.

Υπάρχει κίνδυνος να παραγραφούν αδικήματα υπουργών για τα Τέμπη και ποια η ευθύνη της κυβέρνησης;Αναθεωρήθηκε το Σύνταγμα καταργώντας τη σύντομη αποσβεστική προθεσμία για μέλη της κυβέρνησης, δεν έχει όμως ακόμα ψηφιστεί ο σχετικός νόμος!

Μου τηλεφώνησε χθες ένα σημαντικό πολιτικό πρόσωπο για να ρωτήσει τη νομική γνώμη μου πάνω σε ένα κρίσιμο συνταγματικό ερώτημα, που αφορά άμεσα την υπόθεση των Τεμπών.

«Μα τι έγινε ξαφνικά με το θέμα των Τεμπών και ξαναβγήκε με τόση δύναμη στην επιφάνεια;» ρωτούν πολλοί. Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα θέμα που υποτιμήθηκε από την κυβέρνηση από την αρχή. Επικράτησε η λογική «μα σιδηροδρομικά ατυχήματα συμβαίνουν και στο Βέλγιο και παντού», λογική που όμως δεν πήγε πολύ μακριά. Ενα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας ένιωσε θυμό και ανασφάλεια γιατί θα μπορούσε να ήταν το δικό του παιδί στη μοιραία αμαξοστοιχία.

Η Κυριακή των Τεμπών διέλυσε την ψευδαίσθηση κυριαρχίας. Η πεποίθηση ότι, εφόσον δεν υπάρχει ισχυρή αντιπολίτευση, όλοι και όλα είναι διαχειρίσιμα, μπορείς να κινείς τα νήματα και με μαεστρία να ελέγχεις το παιγνίδι, αποδείχθηκε αφελής. Μαζί, κατέρρευσε και η εμπιστοσύνη στην ειλικρίνεια των κυβερνώντων, αφενός: Ουδείς πιστεύει ότι ανακάλυψαν την αλήθεια την Κυριακή. Αυτό που εκείνη την ημέρα αντιλήφθηκαν ήταν ότι όλοι οι άλλοι γνώριζαν πως τους έλεγαν ψέματα. Αφετέρου, στη διαχειριστική ικανότητά τους:

Το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών είναι αναμφίβολα ένα εξαιρετικά πολυσήμαντο γεγονός. Και αυτό δεν αφορά μόνο την τεράστια συγκίνηση που προκάλεσε, λόγω του τρόπου που συνέβη, των παραλείψεων που το προκάλεσαν και του πρωτοφανούς αριθμού των θυμάτων. Εξ ίσου εντυπωσιακές είναι και οι πολλαπλές αναταράξεις που προκάλεσε στο πολιτικό επίπεδο και ιδίως στην σημερινή κυβέρνηση, η οποία έως τώρα, παρά τις επανειλημμένες θεσμικές παρεκτροπές της, φαινόταν άτρωτη, χάρη στον ασφυκτικό έλεγχο που ασκεί, μέσω της διαπλοκής, στο πεδίο της ενημέρωσης (βοηθούσης βέβαια και της απουσίας ισχυρής αντιπολίτευσης…).