Λάθη στις εκτιμήσεις, παραποίηση σε έναν βαθμό και των στοιχείων επίσημων διεθνών και εγχώριων οργανισμών, σκοπιμότητες και εμμονές οδηγούν την κυβέρνηση σε μια ασφαλιστική παρέμβαση που θα ζημιώσει πολλαπλώς τη νέα γενιά, επισημαίνει, στην τελευταία του παρέμβαση, ο επίτιμος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Σάββας Ρομπόλης μαζί με τον στενό του συνεργάτη στα ασφαλιστικά θέματα Βασίλη Μπέτση.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα γίνεται μεγάλη συζήτηση για τις αλλαγές που επιχειρούνται και που σύμφωνα με ορισμένες απόψεις διακινδυνεύουν τη σταθερότητα του ασφαλιστικού συστήματος, όπως αυτό υφίσταται και λειτουργεί στην Ελλάδα. Πίσω από κάθε επιχειρούμενη μεταρρύθμιση, καταρχήν, υφίσταται η διαμάχη μεταξύ των υποστηρικτών των θεωριών που καθορίζουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται τα ασφαλιστικά συστήματα.

Η ευθύνη για την πιθανολογούμενη κατάρρευση της επικουρικής ασφάλισης ανήκει διαχρονικά κατά συντριπτικό ποσοστό στις κυβερνήσεις της ΝΔ.

Το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που προβλέπει την μετάβαση από το διανεμητικό στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα προκαθορισμένων εισφορών, στο ασφαλιστικό του «ατομικού κουμπαρά», δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία».

Η παρούσα κυβέρνηση έχει αρκετά πλούσια «δράση» προς την κατεύθυνση της απαξίωσης της επικουρικής ασφάλισης την τελευταία δεκαετία, με ξεκάθαρο στόχο μελλοντικά την οριστική κατάργησή της:

Ολη η επικαιρότητα των τελευταίων ημερών κινείται γύρω από το ζήτημα των αναδρομικών που διεκδικούν οι συνταξιούχοι από τις κριθείσες ως αντισυνταγματικές περικοπές των διατάξεων του ν.4387/2016, γνωστού και ως «νόμου Κατρούγκαλου». Καλά τα αναδρομικά, θα έλεγε κανείς, αλλά πρέπει να υπάρχουν και συνταξιούχοι για να τα πάρουν!

Η ΔΗΜΟΣΙΑ κοινωνική ασφάλιση στην Ελλάδα ως αποτέλεσμα κοινωνικών μετασχηματισμών του 19ου και 20ού αιώνα υπήρξε θεμελιώδης πυλώνας του σύγχρονου αστικού κράτους. Σχεδόν 200 χρόνια πριν, αναγνωρίστηκε η ανάγκη ασφαλιστικής κάλυψης του πληθυσμού για λόγους διατήρησης της κοινωνικής συνοχής. Από τότε πέρασαν αρκετά χρόνια, που ο θεσμός άλλοτε αμφισβητήθηκε, άλλοτε προωθήθηκε, κανείς όμως δεν τόλμησε να παραγνωρίσει την καίρια συμβολή του ΣΚΑ στην κοινωνική προστασία.

Η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, για το δ΄ τρίμηνο 2019, περιέχει δύο πολύ χρήσιμες εκτιμήσεις.

Η πρώτη αφορά την αύξηση του κατώτατου μισθού, που έγινε τον Ιανουάριο 2019, και συνοδεύτηκε από ανησυχίες για ενδεχόμενη αρνητική επίπτωση στην απασχόληση. Οι ανησυχίες δεν δικαιώθηκαν. Η αύξηση του κατώτατου μισθού είχε περιορισμένη επίδραση στους υπόλοιπους μισθούς. Ενδεικτικό: ο δείκτης μισθολογικού κόστους, που επί επτά συνεχή τρίμηνα αυξανόταν έως τότε, πρώτη φορά μειώθηκε το γ΄ τρίμηνο 2019. Αυτή η διαπίστωση –σημειώνεται–, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη αύξηση της απασχόλησης, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ενόψει των διαπραγματεύσεων για τη νέα αναπροσαρμογή του κατώτατου μισθού. Με άλλα λόγια, ας μη ρίχνονται αδίκως όλα τα βάρη στον τελευταίο τροχό της αμάξης...

«Μακροπρόθεσμα είμαστε όλοι νεκροί» διαπίστωσε ο Τζον Μέιναρντ Κέινς το 1923. Αυτό επανέλαβε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος για τις συντάξεις, μεταθέτοντας την προθεσμία νωρίτερα. Συνειδητοποίησε ότι οι συντάξεις απευθύνονται σε θνητούς, των οποίων η σύντομη παραμονή στον μάταιο τούτο κόσμο (υποθέτουμε η ματαιότης είναι βασικό συστατικό του Συνταξιοδοτικού της Ελλάδας) αποδεικνύεται η λύση στο αδιέξοδο και καθιστά την περικοπή που ψήφισε απλώς στυγνό δημοσιονομικό μέτρο.

Ατυχώς, ο υπουργός δεν προσέτρεξε στην πλήρη παραπομπή. «Αλλά αυτή η μακρά περίοδος παραπλανεί ως προς τα τρέχοντα

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση συμφωνούν με τον σκληρό πυρήνα του νόμου Κατρούγκαλου, που συνίσταται στη δραστική μείωση των συντάξεων που παρέχονται μετά τα μέσα του 2016. Με αυτή τη μείωση συμφωνούν όλα τα κόμματα (πλην ΚΚΕ), αποτελεί το θεμέλιο όλων των επεξεργασιών τους, οι μεταρρυθμίσεις που προτείνουν στον νόμο δεν αγγίζουν αυτόν τον πυρήνα και σωστά αποφεύγουν να τον αγγίξουν. Αφενός, γιατί οι χαμηλοί μισθοί (της σημερινής εποχής) δεν μπορούν να υποστηρίξουν τις υψηλές συντάξεις (μιας άλλης εποχής). Αφετέρου, γιατί η συνταξιοδοτική δαπάνη είναι υψηλή, ίση με το 16,5% του ΑΕΠ, περίπου 4 μονάδες πάνω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο.

...Σήμερα, η πολιτική διαχείριση του ασφαλιστικού έχει κάνει την συμπλήρωση του ασφαλιστικού μας συστήματος με εναλλακτικά σχήματα αναπότρεπτη. Το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης πλεονεκτεί του κεφαλαιοποιητικού, όσο το Δημόσιο σέβεται τους ασφαλισμένους και τους κανόνες που το ίδιο έχει θεσπίσει

Η Ομιλία του στη συνεδρίαση των Επιτροπών Κοινωνικών Υποθέσεων και οικονομικών της Βουλής εν όψει του Ασφαλιστικού

....Όλοι γνωρίζετε τη σχέση μου με το ασφαλιστικό, υποθέτω ότι προσκλήθηκα για να αναφερθώ σε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα του ασφαλιστικού, που θεωρώ προσωπικά ότι είναι χρήσιμα να τεθούν υπόψη. Είναι προφανές ότι δεν εκπροσωπώ σωματείο, φορέα, κοινωνική οργάνωση ή ο,τιδήποτε.

Την παραίτησή του από το Δ.Σ. του ΑΠΕ-ΜΠΕ υπέβαλε ο γνωστός δημοσιογράφος Γρηγόρης Ρουμπάνης, διαμαρτυρόμενος σε πολύ υψηλούς τόνους για το Ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που κατέθεσε η κυβέρνηση.

Μέχρι στιγμής όλες οι περικοπές συντάξεων από το 2010 και μετά, ανέτρεχαν στο ποσό της ΒΑΣΙΚΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ και από εκεί και πέρα έκαναν τις όποιες μειώσεις. Δηλαδή τόσο το Γενικό Λογιστήριο, όσο και οι κύριοι ασφαλιστικοί φορείς, ενώ στο επίπεδο της δημόσιας διακήρυξης για την ποσοστιαία περικοπή αναφέρονταν σε ένα κατώφλι, αυτοί ανέτρεχαν στην περίφημη βασική σύνταξη του 2010 και ξεκινούσαν από εκεί ενσωματώνοντας όλες τις περικοπές.

Πρέπει να εξηγηθεί ο κ. Κατρούγκαλος γιατί, με δοσμένο το γεγονός ότι οι συντάξεις από το 2010 έχουν μειωθεί λόγω μηνημονίων κατά 25%-35% ,έχει μεγάλη σημασία σε τι θα αναφέρεται το 1300. Αν δεν διευκρινισθεί απολύτως και «παίζεται», τότε οι συνταξιούχοι θα ακούν 1300 Ευρώ κατώφλι και αυτοί που λαμβάνουν, έστω ακαθάριστα 1299 Ευρώ, θα εφησυχάζουν ενώ στην πραγματικότητα θα πρέπει να … τρέμουν και όσοι παίρνουν ακαθάριστα 910 ευρώ ή στο χέρι 760!