Το μικρό σχόλιο που ακολουθεί είναι συνέπεια της σημασίας που αποκτά το πρώτο και πιό διαδεδομένο στοιχείο του περιοδικού πίνακα των χημικών στοιχείων, δηλ. του Υδρογόνου (που είναι συσσωρευτής και μεταφορέας ενέργειας): στα πλαίσια του Next Generation Eu και Green Deal, της μείωσης των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα κατά 55% μέχρι το 2030 και του ελληνικού κυβερνητικού ενεργειακού νεφελώματος. Αφορμή δε είναι η έγκριση του ιταλικού Next Generation Eu από τη μεριά της σε κρίση Κυβέρνησης. ΄Εγκριση που πρέπει να ακολουθήσει τη διαδικασία με τους κοινωνικούς φορείς και το Κοινοβούλιο, ώστε να αποσταλεί το γρηγορότερο δυνατό στις Βρυξέλλες, δαφορετικά... δεν γίνονται ορατά τα 209 δις, Ευρώ.

Ας μου επιτραπεί να χρησιμοποιήσω τη στωική ρήση «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Αυτό, δε, γιατί  η Πανδημία σπρώχνει την πολιτική να προσπαθήσει να κατανοήσει ότι  είναι συνέπεια επιλογών που έχουν σχέση με  την χρήση του φυσικού περιβάλλοντος. Κάτι παρόμοιο ισχυρίζεται  ο Antonio Guterres, Γεν. Γραμματέας του ΟΗΕ, κατά την Παγκόσμια Ημέρα  για το Περιβάλλον (5 Ιούνη 2020): « Η φύση μάς μίλησε δυνατά και ξεκάθαρα, δια μέσω της κατάστασης έκτακτης ανάγκης της πανδημίας: μας είπε ότι το οικοσύστημά μας είναι άρρωστο... Υπάρχει μια άμεση σχέση μεταξύ της πανδημίας, της ρύπανσης που προκαλεί τις κλιματικές Αλλαγές, το φτώχεμα της βιοποικιλότητας στον Πλανήτη.»

Σχετικά με την ένταση των συνεπειών του κορωνοϊού στη Λομβαρδία πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι είναι, πέρα από τα άλλα, και συνέπεια της προϋπάρχουσας οικολογικής κρίσης, συνέπεια της έντασης της οικολογικής αντίθεσης σ’ αυτήν την περιφέρεια της Ιταλίας.

Ενδεικτικά παρατίθενται και τα παρακάτω στοιχεία. Η Λομβαρδία έχει έκταση 23.400 τ.χιλ. (μεγαλύτερη κατά 1.961 τ.χιλ., δηλαδή 9,15%, από τη γεωγραφική Πελοπόννησο, που έχει πληθυσμό 1.086.935) και πληθυσμό 10,4 εκατ. και 382,3 δισ. ΑΕΠ, δηλαδή το διπλό σε σχέση με την Ελλάδα. Το κλίμα της Λομβαρδίας είναι ομοιογενές: πρόκειται για τις κλιματολογικές συνθήκες που πάνε αγκαλιά με τις οικολογικές συνθήκες τής λεγόμενης Κοιλάδας του Πάδου. Είναι λάθος να διαχωρίζονται ασθένειες του ανθρώπου από το φυσικοκοινωνικό περιβάλλον του.

Πέρα από τη διαδικασία χρηματοδότησης της Οικολογικής Μετάβασης -που είναι στην πραγματικότητα το Ευρωπαϊκό New Green Deal – δηλαδή της κάλυψης των 250 δισ. ευρώ, που απαιτούνται ετήσια, έχει μεγάλη σημασία να υπογραμμισθούν οι αιτίες, οι λόγοι, οι επιπλοκές και οι συνέπειες της επιλογής αυτής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τα παραπάνω είναι χρήσιμο να εντοπιστούν γιατί μπορεί να συμβάλουν σημαντικά στη διαδικασία αναζήτησης των 2.500 δισ. ευρώ, που θα απαιτηθούν μέχρι το 2030. Η πρόταση της Ατζέντας 2030 για τη βιώσιμη ανάπτυξη, από τη μεριά της Επιτροπής, δεν είναι παρά η εφαρμογή της απόφασης που εγκρίθηκε το 2015 από όλες τις χώρες του ΟΗΕ με τους 17 προγραμματικούς στόχους και 169 επί μέρους.

Το σπίρτο στην πυριτιδαποθήκη της Μέσης Ανατολής που έριξε ο Τραμπ με τη δολοφονία του Ιρανού στρατηγού Σουλεϊμανί δεν είναι το καλύτερο ξεπροβόδισμα για τον αμφιλεγόμενο -εκ των πραγμάτων- αγωγό Φυσικού Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου.

Αμφιλεγόμενος για συγκεκριμένους τεχνικούς και οικονομικούς λόγους συμμετεχόντων, διαδρομής και ανταγωνιστικότητας απέναντι στο φυσικό αέριο της Gazprom.

Μελέτες ειδικών υπογραμμίζουν την αναγκαιότητα επιστροφής της κρατικής παρεμβατικότητας (επενδύσεις κ.λπ.) και ειδικά στον τομέα του ηλεκτρικού ενεργειακού συστήματος, που θα είναι η ραχοκοκαλιά της ενεργειακής μετάβασης και της πιθανής «ανθρακικής ουδετερότητας» το 2050

«Δεν έχουμε ακόμα όλες τις απαντήσεις. Είναι η αρχή... του ταξιδιού της Ευρώπης για την Σελήνη». Με αυτά τα λόγια η πρόεδρος της επιτροπής Ούρσουλα Ντερ Λάιεν παρουσίασε με έμφαση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το σχέδιο - πρόγραμμά της για το Ευρωπαϊκό Green Deal. Δηλαδή τη στρατηγική να γίνει η Ε.Ε., σχεδόν μια ήπειρος, η πρώτη «κλιματικά ουδέτερη» ήπειρος μέχρι το 2050.

Τα μέτρα τής δήθεν μεταρρύθμισης της ΔΕΗ υποβαστάζονται από ένα βασικό επιχείρημα, που είναι εκείνο της προσαρμογής της σημαντικότερης βιομηχανικής εταιρείας της χώρας στο «τικ - τακ» της κλιματικής αλλαγής

Τις τελευταίες ημέρες γίνεται μεγάλη συζήτηση για το μεγαλύτερο βιομηχανικό συγκρότημα της χώρας, που είναι η ΔΕΗ, και την κρίση της. Τα αίτια της κρίσης δεν είναι μονοδιάστατα και είναι διαφορετικής χρονικής αφετηρίας, ανθρώπινου κεφαλαίου, ενεργειακών επιλογών και οικολογικής προσαρμογής.

την αρχή της Βιομηχανικής Επανάστασης, το πέρασμα από μια ενεργειακή φάση στην επόμενη προσδιοριζόταν από την πρόσθετη ενεργειακή πηγή, τον κατάλληλο τεχνολογικό εκσυγχρονισμό, τις τάσεις της αγοράς, τις υποδομές κ.λπ. Χαρακτηριστική η μετάβαση από τον άνθρακα στους υδρογονάνθρακες. Μέχρι σήμερα, το ενεργειακό σύστημα χαρακτηριζόταν από τη διαδοχική συσσώρευση των ενεργειακών πηγών και των τεχνολογιών.

Το τέλος των «τριάντα χρυσών» χρόνων (1945/1975), έφερε στην επιφάνεια: την αλλαγή του παραγωγικού προτύπου, την απαρχή της παγκοσμιοποίησης και υποβάθμισης του ρόλου της εργασίας, την οικολογική αντίθεση και το πεπερασμένο των ενεργειακών και άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών, τη σεξική διαφορετικότητα, τις μειονότητες κλπ. Και, το πιο σημαντικό, αφαίρεσε διαπραγματευτική δύναμη από τις μεγάλες Συνδικαλιστικές οργανώσεις. Και κυρίως γιατί τινάχθηκαν στον αέρα οι τρεις «ενότητες», επάνω στις οποίες βασιζόταν η επιτυχία του συνδικάτου: κομματιαστήκανε, δηλαδή, η «ενότητα του αφεντικού», η «ενότητα της σκεπής» και η «ενότητα των συνθηκών εργασίας»(F.Bertinotti) (στην χώρα μας η άνοδος και κρίσης παρουσιάζεται με διαφορά φάσης και υστέρηση).

Εδώ και καμιά δεκαριά μέρες συνέβη ένα γεγονός μεταξύ Κατερίνης και Νευροκοπίου με συνδετικό κρίκο ή άνυσμα μεταφορικό τις πατάτες του τελευταίου. Δηλ. κάτοικοι της Κατερίνης ήρθαν σε επαφή με παραγωγούς, πατάτας, του Νευροκοπίου και συμφώνησαν να μεταφέρουν ποσότητα πατάτας στην Κατερίνη και να την πουλήσουν – χωρίς τον μεσάζοντα- σε μια τιμή πολύ χαμηλότερη από αυτή της «μυθικά αυτορυθμιζόμενης αγοράς».

Το Σάββατο (11-02) είχα την τύχη – σαν επισκέπτης που είμαι- να παρακολουθήσω μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για «τα Δημοτικά της Αθήνας», που συμβάλλει στην κατανόηση της κρίσης, σαν αναγκαιότητα αλλαγής πορείας στο Δήμο. Από τη μεριά αυτών, που ασχολούνται – σε διάφορα επίπεδα και υπευθυνότητες – με τα του Δήμου, τοποθετήθηκαν στο τραπέζι της συζήτησης και της μετέπειτα περίσκεψης σημαντικές, και σε ορισμένες περιπτώσεις εξαιρετικές συμβολές.

Ξεφυλλίζοντας τις προηγούμενες μέρες το «Manifesto», τράβηξε την προσοχή μου ένα ολοσέλιδο, σχεδόν, άρθρο με τον τίτλο «Μελπινιάνο- Πράσινη Ταραντέλα: το ενάρετο φωτοβολταϊκό». Η πρώτη μου αντίδραση ήταν κάπως έτσι: τι σχέση έχει η ταραντέλα με πράσινο δηλ. με την green economy. Για όσους δεν ξέρουν η Ταραντέλα συμβολίζει τις κινήσεις δηλ. χορό που πρέπει να κάνουν αυτοί που τους έχει τσιμπίσει η δηλητηριώδης αράχνη (Lykosa tarentula), ώστε με την κίνηση, τον ρυθμό και τον ιδρώτα να εξουδετερώσουν τις επιπτώσεις του δηλητηρίου.