Το πρόβλημα που μας απασχολεί αυτό το διάστημα είναι η ενότητα, πρώτα η ενότητα του κόμματός μας, του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, αλλά και γενικότερα η ενότητα της Αριστεράς.

Θεωρώντας ως (αυτονόητα;) δεδομένη τη στρατηγική επιλογή του δημοκρατικού δρόμου προς το σοσιαλισμό, δηλαδή απορρίπτοντας το ενδεχόμενο πολιτικής αλλαγής χωρίς την ενεργό υποστήριξη της πλειονότητας των κατοίκων της χώρας, υπάρχουν τρείς εναλλακτικές τακτικές για ένα κόμμα της Αριστεράς.

Στις "Συναντήσεις" στην "Αυγή"της 9ης Μαρτίου 2007, ο σ. Γ. Πρωτονοτάριος με κατηγόρησε ότι, μαζί με άλλους συντρόφους, "πολεμήσαμε λυσσαλέα τη διοίκηση της ΠΟΣΔΕΠ", επειδή δεν εγκρίναμε τον απολογισμό της Δ.Ε. Ορισμένα αποσπάσματα από την εισήγησή μου για τον απολογισμό, ως μέλους της απερχόμενης Ε.Γ., ίσως προωθήσουν τον διάλογο.

Ο μύθος των «1.000 καθηγητών» δημιουργήθηκε από τους δημοσιογράφους, αλλά διαδόθηκε επειδή έσπευσαν να τον εκμεταλλευθούν, για δικούς τους σκοπούς, από τη μια η υπουργός κ. Γιαννάκου και από την άλλη ορισμένα στελέχη της ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ.

Άρχισε ο διάλογος για την Παιδεία που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση, με τη συμμετοχή όλων των φορέων της εκπαιδευτικής κοινότητας. Δυστυχώς, τα δείγματα γραφής που έχει δώσει το τελευταίο δεκάμηνο η υπουργός (περικοπές στη χρηματοδότηση, ενίσχυση των γραφειοκρατικών παρεμβάσεων, κ.ά.), δεν δικαιολογούν καμία αισιοδοξία για τα αποτελέσματα του διαλόγου.