O Ερικ Χομπσμπάουμ τιτλοφόρησε το σημαντικό βιβλίο του «Η εποχή των άκρων» με τον υπότιτλο «Ο Σύντομος Εικοστός Αιώνας 1914-1991».
Χαρακτηρίζει τον εικοστό αιώνα ως σύντομο, αφού τον βάζει να ξεκινάει με τον 1ο Μεγάλο Πόλεμο το 1914, να συμπεριλαμβάνει τον 2ο Μεγάλο Πόλεμο το 1939-1945 και στη συνέχεια τον Ψυχρό Πόλεμο και ο αιώνας να τελειώνει με τη σοβιετική κατάρρευση το 1991.
Στη διάρκειά του παρακολουθούμε την πορεία της μεγάλης αφήγησης του σοσιαλισμού και κομμουνισμού και την ένοπλη ήττα του φασισμού.
Παραδοξολογώντας θα χαρακτήριζα τον 20ό αιώνα, όχι ως «Σύντομο Αιώνα» από το 1914 ώς το 1991, αλλά ως «Μακρύ Εικοστό Αιώνα» που φτάνει σχεδόν μέχρι τις μέρες μας!

Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση». Μάο

Τι περίεργη που είναι η ιστορία! Ο Παν. Λαφαζάνης δήλωσε προχτές ότι «υπάρχει κίνδυνος μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ». Και θυμήθηκα βέβαια πως αυτά τα λόγια ήταν το μόνιμο μοτίβο μας ως Ανανεωτική Πτέρυγα πριν το 2010, όταν στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εισέβαλαν και κυριαρχούσαν αντιευρωπαϊστές και αριστεριστές, μαοϊκοί και τροτσκιστές, σε απόλυτη συμπαιγνία και με την ομάδα Τσίπρα και με την ομάδα Λαφαζάνη, μεταλλάσσοντας τον. Αυτή η καταγγελία μας, που ήταν άλλωστε και η πραγματικότητα, οδήγησε το 2010 στη διάσπαση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας απ’ αυτόν.

Η χρεοκοπία, το 61% και η αποχώρηση Σαμαρά (μετά την αποχώρηση Βενιζέλου), ξεκλείδωσαν τις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας. Στο εξωτερικό μέχρι στιγμής είναι κλειδωμένες.
Η αντιπολίτευση μετά το 61%, δεν αμφισβητεί (σε αυτή τη φάση) την κυριαρχία του Αλ. Τσίπρα. Δεν είναι δηλ. με το «όπλο παρά πόδα» (όπως ήταν ο Αντ. Σαμαράς και ο Β Βενιζέλος) για να τον αντικαταστήσει και άρα προσφέρει συναίνεση.
Ο Αλ. Τσίπρας ξέρει πως η χώρα είναι στη χρεοκοπία και πρέπει πάση θυσία να την αντιστρέψει, να μην σκάσει δηλ. η απασφαλισμένη χειροβομβίδα στα χέρια του. Με σαφήνεια θέλει να υπογράψει συμφωνία.

Είναι προφανές ότι το πραγματικό διακύβευμα του δημοψηφίσματος είναι το Ναι η το Όχι στην Ευρώπη και το Ευρώ. Οι συνέπειες του αφορούν και την ομαλή οικονομική ζωή της χώρας (έστω και με λιτότητα) χωρίς χρεοκοπία, αλλά και τη γεωστρατηγική θέση της χώρας εντός της Ευρώπης και όχι στη χορία των ασταθών κρατών που την περιβάλλουν (Ουκρανία, αραβικές χώρες κ.α.). Όσο για τη Ρωσία και την Κίνα, είναι γνωστό ότι αυτές μας θέλουν εντός της Ε.Ε.

Είναι προφανές ότι το 1,2% θέτει υπαρξιακά το ερώτημα, αν 46 χρόνια μετά το 1968, η Ανανεωτική Αριστερά συνεχίζει να υπάρχει. Η Ανανεωτική Αριστερά, με μεγάλη επιμονή στο χρόνο αποτέλεσε ένα ιδεολογικο-πολιτικό ρεύμα, μικρό, αλλά με συνέχεια και σαφήνεια, γύρω από τις έννοιες Αριστερά, Δημοκρατία, Ευρώπη.

Αριστερά, θεωρώντας ότι η αντίθεση ανάμεσα σε Δεξιά και Αριστερά συνεχίζει να εκφράζει διαφορές σε αξίες και πολιτικές.

Δημοκρατία, θεωρώντας ότι οι έννοιες του σοσιαλισμού και της δημοκρατίας ταυτίζονται, σε αντίθεση με τις απόψεις της παραδοσιακής Αριστεράς.

"Τι θα σημαίνει για την πολιτική ζωή του τόπου να μην υπάρχει ΔΗΜΑΡ;" ρώτησε η δημοσιογράφος τον Φώτη Κουβέλη.
Πριν από πάρα πολλά χρόνια έγραφα :
«Τα νεανικά μας χρόνια και η σχέση μας με την πολιτική και τον πολιτισμό τον καιρό της δικτατορίας και της μεταπολίτευσης, καθορίστηκαν βαθιά από την εμφάνιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη του ρεύματος της Ανανεωτικής Αριστεράς.
Ζώντας τότε αρκετοί από εμάς την πιο ακραία μορφή του καπιταλισμού και του ατλαντισμού, τη δικτατορία και αγωνιζόμενοι εναντίον της, μάθαμε ταυτόχρονα να αγωνιζόμαστε κατά του σταλινισμού και του δογματισμού. Νοιώσαμε βαθιά τη διάσπαση σε ανανεωτές και δογματικούς του ΚΚΕ, το Γαλλικό Μάη, την Άνοιξη της Πράγας. Οργανωθήκαμε στο ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟ, τη νεολαία του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ. Αγαπάμε την πολιτική μας ιστορία.

Από το 1968 με τη δημιουργία του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ και μέχρι σήμερα με την ΔΗΜΑΡ, δηλαδή για 45 χρόνια, επιβιώνει το ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα της Ανανεωτικής Αριστεράς. Μικρό αριθμητικά, με μεγάλες θυσίες στους αγώνες και κυρίως με μεγάλη επίδραση στο χώρο των ιδεών και της πολιτικής. Βασικές έννοιες της φυσιογνωμίας μας η Δημοκρατία και η Ευρώπη.

Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία, από κοινού με την Σοβιετική Ένωση, αντιμετώπισαν ένοπλα τον φασισμό. Ήταν ο πιο φονικός πόλεμος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο φασισμός στοίχισε στην ανθρωπότητα πάνω από 60.000.000 νεκρούς. Στο τέλος του πολέμου όλοι οι λαοί της Ευρώπης φώναξαν “Ποτέ πια πόλεμος- Ποτέ πια φασισμός”. Και είναι χρήσιμο να κατανοήσουμε ότι αυτά που μέχρι τότε, αλλά και μετά, χώριζαν από τη μια τις ΗΠΑ και την Μεγάλη Βρετανία και από την άλλη την Σοβιετική Ένωση ήταν πάρα πολλά, χωρίς αυτό να τις εμποδίσει να πολεμήσουν από κοινού τον φασισμό. Αυτά που τούς χώριζαν ήταν απείρως μεγαλύτερα, από αυτά που χωρίζουν σήμερα στην χώρα μας τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση από τη μια και από την άλλη τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι η αξιωματική αντιπολίτευση.

Εάν μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου είχε σχηματισθεί βραχύβια κυβέρνηση, θα είχε δοθεί ο χρόνος για να εξελιχθούν οι φημολογούμενες τότε ιδέες για ανασύνθεση της γαλάζιας πολυκατοικίας, χωρίς την ηγεσία του Σαμαρά, που θεωρήθηκε ότι έχει αποτύχει. Σύμφωνα με αυτές τις ιδέες η Δεξιά θα αντιμετώπιζε έτσι και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως προκηρύχθηκαν εκλογές και στη μικρή προεκλογική περίοδο δεν επιχειρήθηκε αντικατάστασή του. Έτσι επιβίωσε και μάλιστα έγινε μερική ανασύνθεση της Δεξιάς υπό την ηγεσία του.

Το γάντι στον πρόεδρο του ΣΥΝ ρίχνει ο Μιχάλης Σαμπατακάκης, λέγοντας ότι ο Αλέξης Τσίπρας καλείται στο συνέδριο να επιλέξει αν θα πάει "με τη δημοκρατική και ανανεωτική αριστερά ή με τον αριστερισμό, τον αντιευρωπαϊσμό και την παρακμή". Το ηγετικό στέλεχος του ΣΥΝ υπονοεί, προφανώς, ότι η περαιτέρω στάση της Ανανεωτικής Πτέρυγας θα εξαρτηθεί από την παραπάνω απόφαση.

Είναι αναγκαίος ο περιορισμός του ελλείμματος και του χρέους. Όμως η ζυγαριά των μέτρων είναι εις βάρος των εργαζομένων. Θα χρειαζόντουσαν μέτρα δίκαιης κατανομής των βαρών. Το κεντρικό πρόβλημα για τα δημόσια οικονομικά είναι το άδικο και αναποτελεσματικό φορολογικό σύστημα και μηχανισμός. Το μπλοκάρισμα  των μέτρωνδεν απαντάει στην ανάγκη μείωσης του ελλείμματος και των επιτοκίων δανεισμού. Να αλλάξουν τα μέτρα, με δίκαιη κατανομή των βαρών και αποκατάσταση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων. Χρειάζονται μαζικοί, ενωτικοί αγώνες με προτάσεις και όχι απλώς καταγγελίες.

Έχουμε μεγάλες διαφορές. Εμείς επιμένουμε στην απόκρουση του αριστερισμού
Ο κόσμος χρειάζεται μια Αριστερά υπεύθυνη, δημοκρατική, με προτάσεις, ενωτική.

Η συγκατοίκηση στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ταλαιπωρία για όλους, λέει ο Μιχάλης Σαμπατακάκης, στέλεχος της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ, δύο εβδομάδες μετά την πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Και χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ χώρο αριστερισμού και συγκρούσεων και επαναλαμβάνει ότι οι Ανανεωτές δεν θα πάρουν κάρτα μέλους, διότι ήδη έχουν μία, αυτή του μέλους του Συνασπισμού.