* Σχέδιο διάλυσης 600 καταυλισμών Ρομά

* Ήδη έχουν απελαθεί 214 Ρομά τον τελευταίο μήνα και 850 από την αρχή του έτους

* Στόχος η απέλαση όλων των ρουμανικής και βουλγαρικής καταγωγής Ρομά από τη Γαλλία

Eνα νέο κεφάλαιο ντροπής γράφεται τούτες τις ημέρες στην ατέρμονη ιστορία διωγμών των ευρωπαίων Ρομά. Η συντηρητική γαλλική κυβέρνηση Σαρκοζί με μια συντεταγμένη επιχείρηση εκκαθάρισης των, ρουμανικής και βουλγαρικής καταγωγής, Ρομά που διαμένουν εντός της γαλλικής επικράτειας, εξαπέλυσε ένα πογκρόμ που προκαλεί θύελλα αντιδράσεων από τη γαλλική αντιπολίτευση και διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις ως την Εκκλησία, τον Πάπα και εσωκομματικούς «φίλους».

...«Η ιδεολογική απoενοχοποίηση και η απελευθέρωση της ιδεολογικής ταυτότητας» της Δεξιάς συνιστά δημοσίως διακηρυγμένο στόχο του νεοεκλεγέντος προέδρου της Ν.Δ., Αντώνη Σαμαρά (Κεντρική Επιτροπή της Ν.Δ., 23.1.2010). Υπʼ αυτό το πρίσμα, αποτυπώνουν τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας ηγεσίας σε θέματα μετανάστευσης τη στροφή σε σκληρότερες, «παραδοσιακά» συντηρητικές θέσεις, οι οποίες αδυνατούν να κρύψουν την ακραία, ανοιχτά ή συγκεκαλυμμένα, ξενοφοβική και δημαγωγική υφή τους.

Το νέο κόμμα θα πρέπει να είναι σύγχρονο, ανοιχτό και πολυσυλλεκτικό. Ένα κόμμα με λόγο ύπαρξης, χρήσιμο στην κοινωνία, ένα κόμμα της υπεύθυνης αριστεράς που επιδιώκει προγραμματικές συγκλίσεις, καλλιεργεί το διάλογο με την κοινωνία, ένα κόμμα που παρεμβαίνει γόνιμα και εποικοδομητικά στο πολιτικό γίγνεσθαι.

Το νέο κόμμα πρέπει να απευθύνεται, όπως όλα τα σύγχρονα σοβαρά κόμματα παγκοσμίως, σε ολόκληρη την κοινωνία, στο 100% της κοινωνίας. Από την άκρα αριστερά ως την άκρα δεξιά. Και ακριβώς εδώ πρέπει να συμφωνήσουμε ότι δεν πρέπει να αυτοπεριοριστούμε.

Ας υποθέσουμε ότι προσπαθούμε να λύσουμε ένα σταυρόλεξο. Δεν χρειάζεται να είμαστε τόσο δυνατοί λύτες όσο υπήρξε ο πολύγλωσσος Μιχάλης Παπαγιαννάκης, ο οποίος όταν ταξίδευε με το αεροπλάνο για Βρυξέλλες, συμμετείχε σε συνεδριάσεις ή όταν άκουγε προσεκτικά κάποιον (συν)ομιλητή, έλυνε σταυρόλεξα, κατά προτίμηση γαλλικά ή ισπανικά. Στο 1 οριζοντίως διαβάζουμε: «Ιστορική πτέρυξ ευρωπαϊκού αριστερού κόμματος με μαζοχιστικές τάσεις - δέκα γράμματα». Πού πάει το μυαλό σας;

Η έκβαση των πρόσφατων ομοσπονδιακών εκλογών στη Γερμανία εγγυάται μιαν άκρως ενδιαφέρουσα κοινοβουλευτική περίοδο μέχρι το 2013. Η κάλπη έκρυβε ανατροπές, εκπλήξεις, αλλά και πολιτικά δράματα.
Οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU/CSU) της Μέρκελ (33,8%) μαζί με τους Φιλελεύθερους (FDP) κατακτούν, με ποσοστό 48,4%, την πλειοψηφία των εδρών και μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση. Από την άλλη, οι Σοσιαλδημοκράτες εξοστρακίζονται από τον λεγόμενο "μεγάλο συνασπισμό" και επιστρέφουν έπειτα από 11 χρόνια στα έδρανα της αντιπολίτευσης, σημειώνοντας το ιστορικά χειρότερο εκλογικό ποσοστό τους (23%).

Ευρωεκλογές χωρίς τη συμμετοχή των ευρωπαίων πολιτών: αυτό ήταν το κύριο χαρακτ a;ριστικό της αναμέτρησης της προηγούμενης Κυριακής. Μετά τις βουλευτικές εκλογές της Ινδίας, οι ευρωεκλογές αποτελούν τη μεγαλύτερη δημοκρατική εκλογική διαδικασία του κόσμου. Κι όμως, από τα 375 εκατομμύρια των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων της Ευρώπης των "27", μόνο ένα ποσοστό 43% προσήλθε στις κάλπες για να εκπέμψει το δικό του μήνυμα στους ευρωκράτες των Βρυξελλών.

Στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες διεξάγεται μια ζωηρή συζήτηση σχετικά με το αν και υπό ποιες προϋποθέσεις η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να δεχθεί κρατούμενους του Γκουαντάναμο. Η Αριστερά, διεθνείς οργανώσεις, πολιτικοί όλου σχεδόν του φάσματος, τάσσονται υπέρ του αυτονόητου ανθρωπιστικού καθήκοντος της Ευρώπης, ενώ οι ταγμένοι στο δόγμα της ασφάλειας "τρομολάγνοι" το αρνούνται. Αφορμή στάθηκε η δημοσιοποίηση της πρόθεσης του προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, να σφραγίσει το κολαστήριο του Γκουαντάναμο μέχρι το τέλος του χρόνου, καλώντας ταυτόχρονα τις άλλες χώρες να αναλάβουν την εγκατάσταση κρατουμένων στα εδάφη τους.

Στο χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς και στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ εθνικών εκλογών και συνεδρίου του ΣΥΝ, άνοιξε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση γύρω από τις κυβερνητικές συνεργασίες του ενδυναμωμένου Συνασπισμού. "Μια νέα κυβέρνηση ενός Μεγάλου Συνασπισμού με επίκεντρο τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς" είναι η πρόταση του απερχόμενου προέδρου του ΣΥΝ, Αλέκου Αλαβάνου, ωστόσο πολλοί πιστεύουν ότι "δεν μας βγαίνουν τα κουκιά".

Έπειτα από έξι χρόνια κοπιαστικών συζητήσεων για τους θεσμούς της Ευρώπης και σε μια καθοριστική καμπή για την ευρωπαϊκή οικοδόμηση, οι ηγέτες των 27 κοινοτικών χωρών υπέγραψαν στις 13 Δεκεμβρίου στο ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Ιερώνυμου της Λισαβόνας τη νέα μεταρρυθμιστική συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στα συναφή με τη μεταναστευτική πολιτική ευρωπαϊκά νομοθετήματα παρατηρείται μια τάση παραχώρησης ίσων δικαιωμάτων στους μετανάστες και εξίσωσής τους με τους ευρωπαίους πολίτες. Στα κείμενα αναγνωρίζονται οι υποχρεώσεις κάθε σύγχρονης δημοκρατικής χώρας απέναντι στις ανθρωπιστικές αξίες και τις θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου.

Η λέξη «Σύνταγμα» αποσύρθηκε, τα σύμβολα της Ένωσης, σημαία, λογότυπο και ύμνος, απαλείφτηκαν, αστερίσκοι, υποσημειώσεις, εξαιρέσεις, διευκρινίσεις προστέθηκαν. Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα της γερμανικής προεδρίας (πρώτο εξάμηνο 2007), το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα που…εσχάτως βαπτίστηκε "Μεταρρυθμιστική Συνθήκη" προκειμένου να "χωρέσει" ευρωσκεπτικιστές και κράτη – μέλη (Βρετανία, Δανία, Πολωνία κλπ) με αρνητική διάθεση έναντι της συνταγματοποίησης και της ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης, υπογράφεται το Δεκέμβριο και τίθεται σε ισχύ τον Ιούνιο του 2009 παράλληλα με τη διεξαγωγή των ευρωεκλογών.

Η κατάργηση των δύο μπλοκ με την πτώση του «υπαρκτού» δεν έπληξε λιγότερο τη σοσιαλδημοκρατία απ’ ότι την κομμουνιστική αριστερά. Η κομμουνιστική ορθοδοξία σε ολόκληρη την Ευρώπη, αμήχανη και απολογούμενη, εισήλθε σε μια βαθιά και διαρκή ιδεολογικοπολιτική κρίση, η οποία συνεχίζεται ως σήμερα.