Σε μια χώρα βυθισμένη στην κρίση, όπου η απονομή της δικαιοσύνης γίνεται ολοένα και πιο επείγουσα, εκείνη συνεχίζει να λειτουργεί με το πάσο της, οδηγώντας συχνά στη νόμιμη αποφυλάκιση επικίνδυνων εγκληματιών, αδίστακτων τρομοκρατών και πατενταρισμένων φασιστών. Η μεταρρύθμιση στον χώρο της δικαιοσύνης μοιάζει να είναι ακατόρθωτη!

Έχουν περάσει κιόλας 41 χρόνια από την αποφράδα εκείνη μέρα του Απριλίου που οι πραξικοπηματίες αλυσόδεσαν τη χώρα και τη δημοκρατία.

Τα δεινά που προκάλεσε η δικτατορία του ΄67 παραμένουν έντονα χαραγμένα στην ιστορική μνήμη του ελληνικού λαού παρά τις προσπάθειες παραφθοράς των ιστορικών γεγονότων και εξοικείωσης των νεώτερων γενεών με αυτή την μελανή σελίδα της σύγχρονης ιστορίας του τόπου.

"Μα ποιος εκλείδωσε τις φλόγες μας σ’ αυτό το πνιγηρό και σκοτεινό μπουντρούμι; Γιατί να τρεμοσβήνουμε εμείς που απειλούσαμε να πυρπολήσουμε τις παρυφές του κόσμου;", αναρωτιόταν στο ποίημά του "Κράτα γερά" (1968) ο αξέχαστος, αδικοχαμένος συναγωνιστής και συνάδελφος Νίκος Χλωρός, έγκλειστος στο Γεντί Κουλέ στα "πέτρινα χρόνια" της Χούντας

Ο καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, ένας από τους καλύτερους αναλυτές της αμερικανικής πολιτικής ζωής, συγγραφέας, ο Ντικ Χάουαρντ, προσπαθεί να ερμηνεύσει για την "Κ.Α." τα αποτελέσματα των αμερικανικών βουλευτικών εκλογών της περασμένης Τρίτης και τη βαριά ήττα των Ρεπουμπλικάνων.

H 30ή επέτειος από την πτώση της χούντας, όπου εν τω μεταξύ σύμφωνα με τη στατιστική. ..μιάμιση γενιά έχει παρέλθει, αποτελεί τουλάχιστον ένα επαρκές χρονικό διάστημα για να δούμε σήμερα το 2004 που βρισκόμαστε.

H Ελλάδα πριν από τριάντα χρόνια: Μια άλλη χώρα... Όσοι τη ζήσαμε, πιάνουμε τον εαυτό μας να τη νοσταλγούμε. Νοσταλγούμε τα πάθη που τη διέτρεχαν, τον πυρακτωμένο ενθουσιασμό, τις αυταπάτες, τις ιδεοληψίες, τις φωτιές που έκαιγαν στα μυαλά και τις καρδιές και τους δρόμους...