ΜΙΑ σταγόνα αρκεί για να ξεχειλίσει το γεμάτο ποτήρι. Θα μπορούσε να είχε στάξει αργά το βράδυ της 13ης Αυγούστου 2015. Η Ολομέλεια της Βουλής δεν είχε ξεκινήσει ακόμη να συζητάει. Η διάσκεψη των Προέδρων - πρώτη φορά στα χρονικά - μεταδιδόταν ζωντανά από το Κανάλι της Βουλής.

ΣΚΕΨΟΥ ΘΕΤΙΚΑ. Και όταν σου βγει κάτι, ξανακάν’ το. Αυτό είναι το modus operandi του Φώτη Κουβέλη. Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ θα περάσει μία εβδομάδα σης Βρυξέλλες, κάνοντας υψηλές επαφές. Δεν είναι η πρώτη φορά. Το ίδιο είχε συμβεί και πέρυσι, λίγο πριν από το καλοκαίρι. Ήταν ένα ταξίδι πολύ σημαντικό, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων.

ΕΝΤΑΞΕΙ, τα αγγλικά του Ντοµινίκ Στρος-Καν – όπως και του Ζαν-Κλοντ Τρισέ _ θυµίζουν λίγο τον «Ροζ Πάνθηρα». Ωστόσο, οι οµοιότητες µε τον επιθεωρητή Κλουζό σταµατούν εκεί. Ο διευθυντής του ∆ΝΤ έδωσε µαθήµατα πολιτικής.
Μάθηµα πρώτον, η πολιτική θέλει θάρρος. ∆εν είναι για αυτούς που προτιµούν να κρύβονται. Ο Στρος-Καν θα µπορούσε να µην έρθει στην Αθήνα.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ κάνεις µε όπλο µόνο την ιδεολογία ή την οικονοµία. Το καλύτερο παράδειγµα είναι η Αµερική.

Εκεί η ηθική, οι αµβλώσεις, η θρησκευτική πίστη και µια σειρά από άλλα συναφή ζητήµατα αποτελούν την κόκκινη γραµµή της σύγκρουσης προοδευτικών και συντηρητικών δυνάµεων. Ο «µοιχός» Κλίντον και ο «χριστιανός» Μπους συµβολίζουν ως προεδρικές φυσιογνωµίες τους «πολιτισµικούς πολέµους» – αγγλιστί, «cultural wars» – της περιόδου 1992-2008.

ΤΟ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙ κάποιος στα αποφάγια δεν είναι ωραίο θέαµα. Με αυτό µοιάζει όµως η επιλογή του Αλέξη Μητρόπουλου ως υποψήφιου του ΣΥΝ για την Περιφέρεια Αττικής.

ΤΗΛΕ-ΕΡΓΑΤΟΛΟΓΟΣ µε δικηγορική πελατεία τους συµβασιούχους, ο Μητρόπουλος τα είχε σχεδόν όλα. Του έλειπε η πολιτική καριέρα. Την αναζητούσε στις παρυφές του ΠΑΣΟΚ εδώ και µια πενταετία, χωρίς όµως επιτυχία. Οι παπανδρεϊκοί τον πήραν χαµπάρι – όπως πολύ πριν από αυτούς η ΓΣΕΕ.

Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ δεν φέρνει την ευτυχία στην πολιτική. Αυτό τουλάχιστον διδάσκει η εµπειρία.

ΜΕ ΑΥΤΟ το δεδοµένο, ο Φώτης Κουβέλης και οι συν αυτώ που αποχώρησαν µια βραδιά από το Τάε Κβον Ντο – και τον ΣΥΝ – δεν είχαν πολλά να βρουν απ’ έξω. Ωστόσο, µερικούς µήνες αργότερα η εικόνα είναι πολύ διαφορετική. Οι Δηµοκράτες Αριστεροί έχουν φωνή, ενώ η Κουµουνδούρου εξελίσσεται σε Βαβέλ. Ακόµη χειρότερα: το νέο επεισόδιο Αλέκου - Αλέξη θυµίζει κάτι παλιές ψυχοπλακωτικές ταινίες του Ροµάν Πολάνσκι.

ΚΑΛΩΣ ΤΟΝΕ κι ας άργησε! Οχι τον Γιάννη Μπουτάρη, αλλά τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ διόρθωσε το λάθος του 2006, επιλέγοντας αυτή τη φορά τον Μπουτάρη ως υποψήφιο δήµαρχο Θεσσαλονίκης.

ΕΝΑ ΒΗΜΑ πιο κοντά σε µια αυτοδιοικητική υποψηφιότητα είναι ο Γιώργος Καµίνης. Χθες δήλωσε ότι παραιτείται από Συνήγορος του Πολίτη – κάτι που θα γίνει επισήµως εντός του Σεπτεµβρίου. Το όνοµά του παίζει δυνατά για τον Δήµο Αθηναίων, αλλά, κατά µία εκδοχή, ακόµη και για την Περιφέρεια Αττικής.

Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ είναι ο αερόσακος του υποψηφίου. Το είπε κάποιος στις γαλλικές εκλογές. Και αποδείχθηκε σωστός. Η Σεγκολέν συναγωνίστηκε σε συντηρητισμό τον Σαρκοζί, υπολογίζοντας να τον κερδίσει σε προσωπικό επίπεδο. Έτσι νομιμοποίησε έμμεσα τη δεξιά στροφή της γαλλικής κοινωνίας

Το ΕΛΕΓΕ κατ’ ιδίαν υπουργός με ηγετικό ταμπεραμέντο και γυάλιζε το μάτι του: «Όταν γίνεις αρχηγός, πρέπει να εγκαταλείψεις αυτούς που σε στήριξαν και να πας με αυτούς που σε πολέμησαν!». H λογική είναι μακιαβελική. Όσοι σε στήριξαν δεν έχουν πού αλλού να στραφούν. Όσοι σε πολέμησαν θα συμβιβαστούν μόνο τη στιγμή της απόλυτης ισχύος σου. Κάπως έτσι ο νέος αρχηγός εδραιώνει απόλυτη κυριαρχία.