Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι και η συμφωνία Ευρωπαϊκής Ενωσης - Τουρκίας είναι στον αέρα.

Λογικό. Από τη στιγμή που επιβεβαιώνει την πολιτική των κλειστών συνόρων που επέβαλε η Αυστρία και η ομάδα Βίσεγκραντ (είναι που θα τους επέβαλλε κυρώσεις ο Παυλόπουλος!) και από τη στιγμή που η συμμετοχή των ευρωπαϊκών χωρών είναι σε εθελοντική βάση δεν υπάρχει περίπτωση να προκύψει λύση.

Νομίζω ότι τίποτα δεν συμβολίζει καλύτερα τη σημερινή κατάσταση της χώρας από τις εικόνες των εξαντλημένων προσφύγων που περιπλανώνται στους δρόμους και στις πλατείες της.

Η διαφορά είναι ότι οι περισσότεροι πρόσφυγες ξέρουν πού θέλουν να πάνε. Η χώρα, όχι.

Επί της ουσίας, η κυβέρνηση έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά.

Αυτοί οι Πορτογάλοι είναι μεγάλα κορόιδα. Τι κι αν έχουν Μουρίνιο και Ρονάλντο, στην πολιτική δεν φθάνουν το δαχτυλάκι μας.

Ξέρετε τι έκαναν; Πρώτα μπήκαν σε Μνημόνιο. Μετά βγήκαν από το Μνημόνιο. Και χθες έκαναν εκλογές στις οποίες ψήφισαν εκείνους που τους έβαλαν και τους έβγαλαν από το Μνημόνιο.

Πάνω από 70% πήραν η δεξιά συγκυβέρνηση και η σοσιαλιστική αντιπολίτευση, τα κόμματα δηλαδή που κυβερνούν αδιαλείπτως από το 1975.

Αν το ΠΑΣΟΚ και Το Ποτάμι διέθεταν κουκούτσι μυαλό θα είχαν ήδη συγκροτήσει κοινή Κοινοβουλευτική Ομάδα - ούτως ή άλλως, σε κοινή ομάδα ανήκουν και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Με 28 καλούς (κατά κανόνα) βουλευτές θα αποτελούσαν την τρίτη πολιτική δύναμη στη νέα Βουλή. Μεγάλη υπόθεση και για τους δύο. Αλλάζουν κατηγορία.

...η χώρα μας είναι ίσως μια από τις ελάχιστες χώρες παγκοσμίως όπου η κρίση όχι μόνο δεν λειτούργησε ως άσκηση αυτογνωσίας, αλλά ταυτοχρόνως ενεργοποίησε έναν μηχανισμό αποποίησης ευθύνης και εντοπισμού ενόχων. Εναν ανορθολογικό μηχανισμό ισοπεδωτικής απόρριψης.

Με μεγάλη επιτυχία (αν κρίνω από την προσέλευση υπουργών που δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν σαββατιάτικα) ξεκίνησε τις εργασίες της η «Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους».

Πρόκειται για μια Επιτροπή που θα κάνει τον λογιστικό έλεγχο του δημοσίου χρέους και η οποία ιδρύθηκε από την Πρόεδρο της Βουλής, με απόφαση της Προέδρου της Βουλής και προεδρεύεται από την Πρόεδρο της Βουλής - μαζί με πεντέξι ακόμη επιτροπές της Βουλής.

Κάποτε ο Τσόρτσιλ (που έμπλεξε με τα ελληνικά πράγματα την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου...) εξηγούσε γιατί είναι δύσκολο να κυβερνηθεί η Ελλάδα.

Επειδή, έλεγε, «στους πέντε Ελληνες οι δύο είναι πρωθυπουργοί και οι άλλοι τρεις αρχηγοί της αντιπολίτευσης».

Θυμήθηκα τον αείμνηστο επειδή σχεδόν εβδομήντα χρόνια από τότε δεν μου φαίνεται να έχει αλλάξει η κατάσταση.

ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ κατάθλιψη των τελευταίων µηνών, η µόνη αισιόδοξη εξέλιξη αφορά περιέργως τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ: η (πάλαι ποτέ) Ανανεωτική Αριστερά αποφάσισε να εγκαταλείψει το συνονθύλευµα Κνιτών και αριστεριστών για να βαδίσει αυτοτελώς στον στίβο της πολιτικής. Καλώς τους κι ας αργήσανε...