Ναι, να χαρώ πολύ που η Ν.Δ. έχασε την πρωτιά στους φοιτητές. Μπορώ όμως να χαρώ που πήρε την πρωτιά ένα κόμμα που έχει ως ιδεολογία του τον σταλινισμό; «Επί Στάλιν υπήρχε σοσιαλισμός, μετά όχι», έτσι μου έλεγε ένας κνίτης πριν από περίπου τρία ή τέσσερα χρόνια έξω από το Πολυτεχνείο. Δεν πρόλαβα να του πω ότι η λογική αυτή είναι απολύτως αντιμαρξιστική, απολύτως αντιδιαλεκτική –έπιασε βροχή.

Το θέμα των πολιτικών συμμαχιών απασχολεί την Αριστερά παντού στον κόσμο. Εχουν γίνει απόπειρες να γεφυρωθούν οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, έχουν υπάρξει προγραμματικές συμφωνίες που οδήγησαν σε κυβερνητικά σχήματα, ενώ δεν έχουν λείψει και οι σφοδρές συγκρούσεις ανάμεσα σε κόμματα που ανήκαν -με την ευρεία έννοια του όρου- στην ίδια οικογένεια. Ο εμφύλιος ανάμεσα στους Γερμανούς σοσιαλδημοκράτες και τους Γερμανούς κομμουνιστές έφερε τον Χίτλερ στην εξουσία. Ηταν η εποχή που ο Στάλιν είχε επιβάλει τη θεωρία του «σοσιαλφασισμού», η οποία περιέγραφε τους σοσιαλδημοκράτες ως εχθρούς του λαϊκού κινήματος, ίδιας επικινδυνότητας με τους ναζιστές.

Αύριο τελειώνει το 18ο συνέδριο του ΚΚΕ. Στα συνέδρια αυτού του κόμματος τα πράγματα είναι τόσο καλά κοσκινισμένα, που δεν αναμένεται καμία έκπληξη. Θα προκύψει, ανάμεσα σε άλλα και η επίσημη αποκατάσταση του σταλινισμού.

Η ιστορική συμβολή του ΚΚΕ στις δημοκρατικές πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας είναι αδιαμφισβήτητη. Οπως επίσης η σταθερή προσήλωσή του στα συμφέροντα των εργαζομένων και των πληβειακών στρωμάτων. Οι παρατηρήσεις αυτές είναι αναγκαίες γιατί δυστυχώς οποιαδήποτε κριτική ασκείται στον Περισσό εκλαμβάνεται από την ηγεσία του ως αντικομμουνιστική επίθεση.

Η γενική γραμματέας του ΚΚΕ, στην ομιλία της στην Καβάλα, πέραν των γνωστών αναφορών για το Συνασπισμό,(«δεκανίκι» του ΠΑΣΟΚ και του συστήματος) μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και στο θέμα της "αξιοποίησης του εισαγόμενου λιθάνθρακα", όπως το χαρακτήρισε. Για το θέμα είπε ότι χρειάζεται «πανεθνικός σχεδιασμός ενέργειας σε αντίθεση με το σχεδιασμό του μονοπωλίου». Όπως είπε, «πρώτα πρέπει να αναπτύξουμε τα εγχώρια αποθέματα ενέργειας, και αφού αυτά εξαντληθούν, τότε να στραφούμε σε άλλες μορφές».

Το κουκουέ είναι αντικαπιταλιστικό, αντιιμπεριαλιστικό, αντιαστικό και «αντι-» πολλά άλλα. Θέλει ένα άλλο πολιτικό σύστημα: μπορεί να συνδιαλέγεται με τη Δεξιά και τη συντήρηση, αλλά η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν το ικανοποιεί. Οι περισσότεροι πολίτες διαφωνούν σε πολλά, αν όχι σε όλα, με το κουκουέ.