Ο θάνατος του Μιχάλη Παπαγιαννάκη στερεί το ερημικό πολιτικό τοπίο της χώρας μας από μια όαση ορθολογισμού, παιδείας, δημοκρατικού ήθους και κριτικής σκέψης. Απέναντι στον κυρίαρχο λόγο της δημαγωγίας, της παραπλάνησης και της απόκρυψης, λόγο βαθύτατα περιφρονητικό εντέλει και για τους πολίτες και για τη δημοκρατία, ήταν για μας η ζωτική ανάσα, ακόμα περισσότερο αναγκαία σήμερα που ο ανορθολογισμός, οι ποικίλοι φονταμενταλισμοί αλλά και οι ιδιοτέλειες φαίνεται να κερδίζουν σε όλα τα μέτωπα.

Αν δεν ήταν επικίνδυνο, θα ήταν απλώς κωμικό το θέαμα των πολιτικών οι οποίοι επιχειρούν να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση παρουσιάζοντάς την περίπου ως φυσική καταστροφή, ενώ με τον νεοφιλελεύθερο φονταμενταλισμό τους και με τις συγκεκριμένες επιλογές τους έχουν συμβάλει σε αυτήν αποφασιστικά.