Είναι γνωστό ότι η δικομματική αντιπαράθεση οδηγεί συνήθως σε βαρετές ή/και κωμικές αμφίπλευρες κατηγορίες. Υπάρχουν, όμως, και κάποιες φορές που αυτές ξεπερνούν τα όρια της γελοιότητας. Αυτό συνέβη στην πρόσφατη περίπτωση των δηλώσεων της Εφης Αχτσιόγλου για την πανδημία. Με αφορμή τη φράση της ότι «η κανονικότητα ποτέ δεν είναι ευκαιρία για την Αριστερά», ξεσηκώθηκε ένας ορυμαγδός δήθεν αγανάκτησης από τα (αρκετά) μέσα ενημέρωσης που στηρίζουν την κυβέρνηση της Ν.Δ. κατά του δήθεν αντιδημοκρατικού και αντισυστημικού ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. που συνοδευόταν με τη χυδαία κατηγορία ότι αυτός συνειδητά εμποδίζει την έξοδο από την πανδημία.

Δεν βλέπω τον λόγο να φαγωθούμε μεταξύ μας για το αν αποτελεί κυβερνητική επιτυχία ο δανεισμός 3 δισ. από τις αγορές, έστω και με την όχι και τόσο χαμηλή απόδοση 4,625% του πενταετούς ομολόγου. Τα επιχειρήματα υπέρ ή κατά μιας δοκιμαστικής εξόδου εκτέθηκαν το 2014, όταν το ίδιο είχε πράξει η κυβέρνηση Σαμαρά -και εκείνη με το επιχείρημα ότι τελικός στόχος ήταν η έξοδος από το δικό του (δεύτερο) μνημόνιο και η απαλλαγή από την επιτροπεία.