Από τις 7 Ιούνη μέχρι και σήμερα, ο πολιτικός χρόνος για την δικιά μας Αριστερά ήταν πυκνός. Τα γεγονότα είναι γνωστά και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση πάνω σε αυτά. Θα σταθώ, ωστόσο, στη λειτουργία του μορφώματος του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν και παραμένει, άλλωστε, το θέμα για το οποίο ακούστηκαν πολλά και χύθηκε αρκετό μελάνι.

Αχελώος και Ασωπός. Οι ιστορίες είναι γενικά γνωστές και το τελευταίο χρονικό διάστημα ξαναβρίσκονται στο επίκεντρο. Δύο διαφορετικές περιπτώσεις υδατικών συστημάτων, που μοιάζουν ωστόσο αρκετά. Στο πρώτο επιχειρείται εδώ και καιρό η εκτροπή του, ενώ το δεύτερο είναι εδώ και χρόνια ο υποδοχέας ανεξέλεγκτων αποβλήτων από τις γύρω βιομηχανίες και άλλες δραστηριότητες.

Βρισκόμαστε εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα ενδιαμέσου μιας κρίσης οικονομικής, περιβαλλοντικής, αλλά και ιδιαίτερα για τη χώρα μας, πολιτικής. Το βασικό χαρακτηριστικό που επηρεάζει τις εξελίξεις είναι μεν η οικονομική κρίση, αλλά αυτή έρχεται και σε συνδυασμό και με άλλα στοιχεία που έχουν να κάνουν τόσο με την γενική πολιτική αντιπροσώπευση όσο και με μία διάχυτη απαισιοδοξία που διαπερνά όλες τις πτυχές της καθημερινότητας.

Ζούμε σε μία περίοδο έντονης οικονομικής κρίσης σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο. Το μέχρι πρότινος κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο μοντέλο δείχνει τα όριά του. Ο χρηματοπιστωτικός κυρίως τομέας, από όπου ξεκίνησε η κρίση είναι αυτός για τον οποίο γίνεται προσπάθεια διάσωσής του. Πακέτα σωτηρίας τραπεζών, συζητήσεις για εθνικοποιήσεις ή μη αυτών, αλλά και προσπάθεια δημιουργίας τραπεζών απορρόφησης ¨τοξικών¨ ομολόγων είναι από τις βασικές ενέργειες που λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα.

Η γενική γραμματέας του ΚΚΕ, στην ομιλία της στην Καβάλα, πέραν των γνωστών αναφορών για το Συνασπισμό,(«δεκανίκι» του ΠΑΣΟΚ και του συστήματος) μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και στο θέμα της "αξιοποίησης του εισαγόμενου λιθάνθρακα", όπως το χαρακτήρισε. Για το θέμα είπε ότι χρειάζεται «πανεθνικός σχεδιασμός ενέργειας σε αντίθεση με το σχεδιασμό του μονοπωλίου». Όπως είπε, «πρώτα πρέπει να αναπτύξουμε τα εγχώρια αποθέματα ενέργειας, και αφού αυτά εξαντληθούν, τότε να στραφούμε σε άλλες μορφές».

Η οικολογική κρίση που βιώνουμε, αποτελεί ένα από τα μείζονα προβλήματα του αιώνα που διανύουμε και πυροδοτεί έντονες αντιπαραθέσεις σε πολιτικό, κοινωνικό και επιστημονικό επίπεδο.