Η μακέτα του σπιτιού μου δεν είναι το σπίτι που μένω. ή καλύτερα η μακέτα του σπιτιού μου είναι μια ανάλυση του σπιτιού που μένω σε ένα επίπεδο περισσότερο αφαιρετικό. Μπορώ λοιπόν να λάβω υπόψη τις λογικές δυνατότητες από τη μελέτη της μακέτας αλλά στο επίπεδο της εμπειρίας, δηλαδή στο επίπεδο μιας πραγματωμένης από την κοινωνική χρήση μακέτας (μένοντας σπίτι), παράγονται διαφοροποιήσεις σε αναγκαιότητες και κανόνες.Στη δεύτερη περίπτωση η εμπειρία προσφέρεται προς αναστοχασμό και ανάλυση μέσω της ιστορίας.

...Η ΔΗμοκρατική ΑΡιστερά αναλαμβάνοντας την ευθύνη σημαίνει πως αναλαμβάνει την ευθύνη να διεκδικήσει αυτή την ηγεμονία μεταρρυθμίσεων με περιεχόμενο και όχι τη μεταρρύθμιση δίκην μέτρων πρόσκαιρων για το πρόσκαιρο κέρδος στη συγκυρία των αγορών. Η ΔΗμοκρατική ΑΡιστερά ως κόμμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού προσέρχεται, δυναμικά, όχι μόνον στη συγκυρία αλλά και στην ιστορία με στόχευση τις ουσιαστικότερες μεταρρυθμίσεις της πολιτικής και όχι των αγορών.
Αναζητώντας όχι το κόστος των συνταγμάτων (βρίθουν τέτοιες μελέτες) αλλά το σύνταγμα που θα κάνει το κόστος ανθρώπινο.

Νομίζω πως τα μέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς ως δημοκράτες και αριστεροί πρέπει να επαγρυπνούν από τη θύελλα έμμεσων πλην σαφών επιθέσεων στη Δημοκρατική Αριστερά και την προσπάθεια χειραγώγησης των πολιτών υπέρ του δικομματισμού ...

Ακολουθεί η απάντηση και προς τον κ. Γεράκη - εταιρεία δημοσκοπήσεων - και προς την Μega ΣαββατοΚύριακο(190212) αλλά και προς τον κ.Τέλλογλου, ο οποίος από το www.protagon.gr βάλλει εντελώς προπαγανδιστικά κατά της ΔΗΜΑΡ.

Συχνά η κριτική προσέγγιση της εκπαίδευσης επικεντρώνεται στη σχέση της ευματάβλητης – σχεδόν φασματικής - μη σταθερής κοινωνικο-οικονομικής πραγματικότητας με το σχολικό πρόγραμμα σπουδών, το περιεχόμενο των μαθημάτων και την τυπολογία/μεθοδολογία της αξιολόγησης.
Οι θετικές και αρνητικές (αντι)δράσεις στις σύγχρονες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις φαίνεται να συγκλίνουν στο εξής: οι εμπλεκόμενοι (είτε συγκρουσιακά είτε συναινετικά) προκρίνουν ένα σχολείο που παραμένει ο αναγκαίος και ικανός θεσμός κοινωνικοποίησης. Οι διαφωνίες αφορούν το σκοπό του σχολείου.