Είναι βέβαιο ότι η περιοχή  της Βόρειας Εύβοιας θα αντιμετωπίσει προβλήματα τα οποία αφορούν τις περιουσίες των κατοίκων αλλά και το περιβάλλον. Καταγράφονται σημαντικές παρασύρσεις και διαβρώσεις εδαφών, διαφοροποίηση ανάγλυφου, επηρεασμός των αποτελεσμάτων της φυσικής αναγέννησης και άλλα φαινόμενα που ακολουθούν τις καταστροφικές πυρκαγιές.

Υπάρχει μια οικολογική αρχή: Η φύση όπου της αφήνουμε χώρο θα επεκταθεί προς τα εκεί. Εάν δεν καταφέρει να το κάνει, σημαίνει ότι από κάπου παρεμποδίζεται

Οι πυρκαγιές σκόρπισαν τον όλεθρο στη χώρα. Μόνο στη βόρεια Εύβοια κάηκαν γύρω στα 650.000 στρέμματα, 100.000 στην Πάρνηθα, 176.000 στην Ηλεία, ενώ η φωτιά στα Βίλια καίει ακόμα...

Αν δινόταν ένα μέρος από τον πακτωλό των χρημάτων που ξοδεύονται κάθε χρόνο για την καταστολή των πυρκαγιών στη Δασική Υπηρεσία για τη μελέτη και εφαρμογή των κατάλληλων αντιπυρικών μέτρων, τότε τα πράγματα θα ήταν σίγουρα καλύτερα.

Η κυβέρνηση, ως αντιπολίτευση τότε, τις καταστροφές που προκάλεσαν πρωτοφανή σε έκταση και ένταση φαινόμενα τις είδε ως ευκαιρία μικροκομματικής εκμετάλλευσης.

Η πρωτοφανής καταστροφή που αφήνει πίσω της η πύρινη λαίλαπα είναι, δυστυχώς, «το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου». Όταν περιφρονεί κανείς συστηματικά την πραγματικότητα, επόμενο είναι ότι κάποια στιγμή αυτή θα εκδικηθεί.

Ο διευθυντής Ερευνών στον Ελληνικό Γεωργικό Οργανισμό ΔΗΜΗΤΡΑ του Ινστιτούτου Μεσογειακών και Δασικών Οικοσυστημάτων, Γαβριήλ Ξανθόπουλος, μιλάει στην «Εφ.Συν.» για την τακτική της εκκένωσης που ακολούθησε κατά κόρον η κυβέρνηση, επιβεβαιώνει ότι η έκθεση Γκολντάμερ δεν αξιοποιήθηκε ποτέ και θεωρεί επιτακτική την ανάγκη ενίσχυσης και στελέχωσης της Δασικής Υπηρεσίας.

Οι παρατεταμένοι καύσωνες αυτήν την περίοδο έφεραν και τις πρώτες μεγάλες δασικές πυρκαγιές με πολλές χιλιάδε στρέμματα καμένων εκτάσεων συγκροτημένων δασών,ιδιαίτερα στην νότια Ελλάδα.

Με τις φωτιές, για μια ακόμη φορά γινόμαστε θεατές ενός έργου που παίζεται κάθε καλοκαίρι με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, όσον αφορά την απόδοση ευθυνών, την ετοιμότητας του μηχανισμού καταστολής των πυρκαγιών κλπ.

Οι καταστροφικές δασικές πυρκαγιές που εξελίσσονται στην Ελλάδα αλλά και γενικότερα στη Μεσόγειο συνδέονται αναμφισβήτητα με τους θηριώδεις σε ένταση και διάρκεια καύσωνες που έπληξαν ή και συνεχίζουν να πλήττουν την Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή.

Πυρκαγιές όπως αυτή στα Γεράνεια Ορη έρχονται να μας θυμίσουν την τεράστια σημασία της πρόληψης έναντι της καταστολής. Δυστυχώς ούτε οι καταστροφές του 2007 ούτε οι ανθρώπινες απώλειες του 2018 δεν στάθηκαν ικανές να αλλάξουν το βασικό δόγμα δασοπυρόσβεσης στη χώρα μας που αντιμετωπίζει τον κίνδυνο πυρκαγιάς μόνο όταν αυτός συμβεί. Η απάντηση στην αυξανόμενη ένταση των δασικών πυρκαγιών δεν μπορεί να είναι η μονομερής ανάπτυξη των κατασταλτικών μηχανισμών.

Σύμφωνα με έρευνα του WWF, η Ελλάδα έχει απορροφήσει μόλις το 25% των κονδυλίων του ΕΣΠΑ για τη δασοπροστασία και από αυτά το 82% αφορά προμήθειες πυροσβεστικού υλικού και μόλις το 18% δράσεις πρόληψης.

Η πυρκαγιά στα Γεράνεια Ορη έδειξε ότι η καταστολή από μόνη της δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με αποτελεσματικό τρόπο φωτιές τέτοιου μεγέθους.

Ένα πράσινο κύμα άρχισε να απλώνεται το 2018 στην Ευρώπη, που οδήγησε σε ισχυρή παρουσία των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο και επηρέασε την πολιτική ατζέντα με ανάδειξη της Πράσινης Συμφωνίας στο κέντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Οι Πράσινοι δεν αντιμετωπίζονται πλέον ως μονοθεματικά κόμματα για το περιβάλλον. Κερδίζουν από αριστερά και από τον φιλελεύθερο χώρο, διότι δεν αρκούνται σε κριτική ή απλή διαχείριση του υπάρχοντος μοντέλου. Παρουσιάζουν εναλλακτική, οραματική αλλά ρεαλιστική συνολική πρόταση και έχουν σταθερές αξίες για ισότητα και ανοιχτή κοινωνία.

Η μετάβαση στην κλιματική ουδετερότητα πέρα από υποχρέωση αποτελεί και μια τεράστια πρόκληση για όλες τις εθνικές οικονομίες αλλά και για τις κοινωνίες μας. Η τρέχουσα συγκυρία δε, με την οικονομική κρίση και την επερχόμενη ύφεση λόγω του κορονοϊού, μεγαλώνει τη δυσκολία αυτής της μετάβασης.

«Όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα σε έναν νεκρό πλανήτη».

Οξυδερκής παρατήρηση από 850 οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, τοπικών κοινοτήτων ιθαγενών και αυτοχθόνων εκατό χωρών του κόσμου, που καλούν με κοινό τους κείμενο το Συμβούλιο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ να αναγνωρίσει άμεσα το δικαίωμα σε ένα ασφαλές, καθαρό, υγιές και βιώσιμο περιβάλλον.