Ναι αυτός είναι ο χώρος μας με το brand name ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ κατ αρχήν... Λίγη σημασία έχει όμως για την κοινωνία οι λέξεις που έπονται. Είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, στις 4 Οκτώβρη έχουμε εθνικές εκλογές. Όλα όσα ζήσαμε τους τελευταίους μήνες (και πριν τις ευρωεκλογές φυσικά) έχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο πληγώσει όχι μόνο τον κόσμο αλλά και την χαμηλή και μεσαία στελέχωση του χώρου μας (ίσως και ανεπανόρθωτα).

Φτάσαμε στο παραπέντε των εκλογών και ο χώρος της δημοκρατικής αριστεράς ταλανίζεται από ψεύτικα διλήμματα του τύπου Τσίπρας ή Αλαβάνος.

Τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών πολύ κατώτερα των προσδοκιών αλλά και των αποτελεσμάτων που είχε στο παρελθόν η δημοκρατική αριστερά στις ευρωεκλογές, έδωσαν το πρώτο σήμα, αλλά μάλλον η ηγεσία του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν τα ερμήνευσαν σωστά. Αναζήτησαν τις αιτίες σε κάποια οργανωτικά προβλήματα και σε θέματα προεκλογικής τακτικής.

Η κρίση που έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε μερίδα του ΣΥΝ και στις περιώνυμες Συνιστώσες του είναι δεδομένη και καθόλου επίπλαστη. Η τελευταία εκδήλωση σημειώθηκε με την παρέμβαση του Π. Κοροβέση, ο οποίος επανέλαβε αναπόδεικτες φήμες για χρηματισμό του ΣΥΝ από τη Siemens, όταν συμμετείχε μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. στην κυβέρνηση Ζολώτα.

Με όλα αυτά που συμβαίνουν μετά τις ευρωεκλογές, αναρωτιέμαι ποιο είναι το μείζον πρόβλημα του χώρου σήμερα; Πρόβλημα πολιτικών επιλογών, σχέσεων με τον ΣΥΡΙΖΑ, επιλογής συμμαχιών, επιλογής αρχηγού; Από την πλειοψηφούσα τάση στον ΣΥΝ δεν φαίνεται να αμφισβητείται καμία από τις επιλογές αυτές. Τότε γιατί βρισκόμαστε στην κατάσταση κρίσης που όλοι παραδέχονται;

Την ώρα που διαβάζονται οι γραμμές αυτές η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ πιθανόν να έχει αποφασίσει, μετά από πρόταση του Προέδρου του, την μετατροπή του Διαρκούς Συνεδρίου που είχε δρομολογηθεί σε Έκτακτο ΣΥΝέδριο για το πρώτο δεκαήμερο του προσεχούς Οκτωβρίου, αν όπως φαίνεται η χώρα δεν οδηγηθεί από τον Πρωθυπουργό σε εκλογές.

Η διαχείριση του ΣΥΝ από τη σημερινή πλειοψηφία με τη λεγόμενη "αριστερή στροφή" και η πέραν της πολιτικής σύγκρουση μεταξύ τους, των ηγετών αυτής της πλειοψηφίας, οδηγεί στην παρακμή του χώρου. Το συνέδριο γίνεται για να φτιαχτεί ο στρατός του Αλέξη Τσίπρα που θα συγκρουστεί με τον στρατό του Αλέκου Αλαβάνου για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που πια σαπίζει. Είναι προφανές ότι δεν μπορώ να συμμετάσχω σε τέτοιους στρατούς.

Ο ΣΥΝ χρειάζεται επειγόντως συσπείρωση, με σύνθεση απόψεων, προκειμένου να ανακοπεί μια επικίνδυνα αρνητική πορεία, να διορθωθούν λάθη που μας κόστισαν. Το βασικό είναι να τερματιστεί μια αδιέξοδη σύγκρουση προσώπων και μηχανισμών, γιατί είναι συνταγή αποτυχίας. Πιστεύω ότι ένα έκτακτο συνέδριο εξπρές, χωρίς προηγούμενη πολιτική συνεννόηση, περισσότερα προβλήματα θα δημιουργήσει παρά θα λύσει.

Σχόλιο : Η πολιτική κατάσταση στον ΣΥΝ είναι οριακή, δυστυχώς αντί να συζητάμε πολιτικές συζητάμε για πρόσωπα, αντί να κοιτάμε προς τα έξω κοιτάμε προς τα μέσα, αντί να ενημερωνόμαστε για τις διεθνείς εξελίξεις για τα νέα ρεύματα στην προοδευτική διανόηση παγκοσμίως ασχολούμαστε με τις κινήσεις της κάθε φράξιας σε κάθε τάση, αντί να αξιοποιούμε τις ευκαιρίες στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό βάζουμε τα χέρια μας και βγάζουμε τα μάτια μας με ανακριβείς δηλώσεις και με λασπολογία εναντίον των συντρόφων μας.

Μετά τα τελευταία γεγονότα και μη μπορώντας να κατανοήσω -αλλά ούτε και να παρακολουθήσω πλέον- τον πολιτικό αυτοκτονικό ιδεασμό της αριστεράς (ΣΥΝ & ΣΥΡΙΖΑ) αποφάσισα, μετά από μεγάλη εσωτερική διεργασία, ότι αδυνατώ όχι μόνο να στηρίξω τον χώρο αλλά ούτε να ανεχθώ πλέον να είμαστε ακτικείμενα χλευασμού, γελοιοποίησης, ειρωνείας...

Όταν πριν από 17 χρόνια ιδρύσαμε το κόμμα του Συνασπισμού (ένας τίτλος που συμβολίζει την ενότητα της αριστεράς), κανένας δεν φαντάζονταν ότι κάποιοι στις μέρες μας θα επιχειρούσαν να τον υποβιβάσουν σε "συνιστώσα".

Φυσικά, η πορεία του δεν ήταν πάντα όπως θα τη θέλαμε. Ένα μέρος από τα στελέχη του, μεταξύ των οποίων και η πρώην πρόεδρός μας Μαρία Δαμανάκη, προτίμησαν να μετακομίσουν στο σοσιαλφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ, εξασφαλίζοντας έτσι τη σιγουριά τους και ό,τι άλλο θα προέκυπτε.

Η υπόθεση με την «καταγγελία» του Περικλή Κοροβέση πίκρανε αφάνταστα και εξόργισε τον κόσμο της αριστεράς. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε ότι και ο ενιαίος Συνασπισμός χρηματίστηκε το 1990 από τη Ζίμενς.

Αναπαρήγαγε δημοσίευμα, όπου ο συντάκτης του, ο δημοσιογράφος Γ. Βότσης, ανέφερε ότι «ανεπιβεβαίωτες φήμες, που ουδέποτε διερευνήθηκαν, προσδιόριζαν τότε τη “μίζα” σε δύο δισ. δρχ. για το κομματικό ταμείο του ΠΑΣΟΚ, άλλα τόσα για τη Ν.Δ. και ένα δισ. για τον ενιαίο τότε “Συνασπισμό”…».

Ο Σπύρος Λυκούδης σε συνέντευξή του στο κανάλι 1 του Πειραιά μεταξύ των άλλων είπε:

...Είναι δυνατόν ένα κόμμα να οδηγείται σε συνέδριο εξπρές μέσα σε τριάντα μέρες μετατρέποντας τα μέλη του κόμματος σε χειροκροτητές – ψηφοφόρους του ενός ή του άλλου επίδοξου αρχηγού; Σε ένα τέτοιο συνέδριο χωρίς πολιτική που απλώς οξύνει και βαθαίνει τα χάσματα και τα ρήγματα και λειτουργεί διχαστικά εγώ δεν ξέρω αν έχω κάτι να προσφέρω κι αν υπάρχει λόγος να πάρω μέρος.