Το Σύνταγμα δεν προβλέπει προληπτική λογοκρισία. «Και αλίμονο, αν οι δημοσιογράφοι έπρεπε να πάρουν άδεια από τους δικαστές για να ερευνήσουν ένα θέμα». Τότε, για να μιλήσω μόνο για τους «Πρωταγωνιστές», δεν θα είχαμε κάνει εκπομπή ούτε για την Μαρφίν, ούτε για την Κωνσταντίνα Κούνεβα, ούτε για τον Παύλο Φύσσα, ούτε για τους Locοs της Χίου, ούτε για τους VIP κρατούμενους της κρίσης.

Ο Γλέζος ξαναχτύπησε! Το χρήμα δεν είναι το παν στη ζωή! Τον άκουσα – «με τα ίδια μου τα αυτιά» που λένε και οι πετυχημένοι ρεπόρτερ. Ήμουν στον δρόμο εκείνη την ώρα και εκείνος ήταν σε ένα παράθυρο στην τηλεόραση. Όχι παράθυρο ακριβώς, σαλόνι ολόκληρο, καθότι οι «συνάδελφοι» της τηλεόρασης το έχουν γυρίσει το τροπάρι και είναι όλοι τους «αντιστασιακοί». Τι τεμενάδες του κάνανε δεν μπορείτε να το φανταστείτε. Αν και μάλλον το τροπάρι είναι ίδιο. Με τα κόμματα εξουσίας στο παρελθόν με τα (αριστερά) κόμματα εξουσίας στο παρών.

Θέλω να είμαι ξεκάθαρος. Η προφυλάκιση του Εφραίμ είναι ένα καλό σημάδι για την δικαιοσύνη στην χώρα. Τις τελευταίες εβδομάδες πολιτικοί και δημοσιογράφοι έχουν αποδοθεί σε μια τιτάνια προσπάθεια για να μας πείσουν ότι ο Εφραίμ είναι η αθώα περιστερά του Όρους. Οι δημοσιογράφοι είχαν αναλάβει την κοινή γνώμη και οι πολιτικοί είχαν αναλάβει τους δικαστές.

Ιούνιος 2011. Τον άφησα στο κρεβάτι. Η κουβέντα μας είχε κρατήσει πολύ. Ώρες ολόκληρες. Με παύσεις βέβαια. «Σταύρο τελειώσαμε» μου είπε κάποια στιγμή και έκανα σήμα στις κάμερες να κλείσουν. Η κυρία Ελένη, η γυναίκα από την Μολδαβία που τον φρόντιζε τα τελευταία χρόνια, οδήγησε το καρότσι στο υπνοδωμάτιο. Από τον Φεβρουάριο δεν περπατούσε. Ξάπλωσε και με χαιρέτησε. Έκανα δυο βήματα, ότι φεύγω τάχα και έμεινα από μακριά να τον παρατηρώ.