Γερμανοί και Έλληνες πολίτες ζουν στον κόσμο της κυριαρχίας των εθνικών στερεοτύπων. Γερμανικές εφημερίδες προσβάλλουν όλους τους Έλληνες, τηλεσχολιαστές και γιουροβιζινικές τηλεπερσόνες πετούν τη μια ανοησία πίσω από την άλλη, για τους Έλληνες, γενικά. Γερμανοί πολίτες, φωτογραφισμένοι, κρατώντας εφημερίδες με το ΟΧΙ στην Ελλάδα, ζητούν την εκδίωξη της Ελλάδας όχι μόνο από το ευρώ, αλλά από την ιστορία της Ευρώπης. Κάποιοι τύποι στέλνουν απειλητικές επιστολές σε Έλληνες που εργάζονται στη Γερμανία. Όλοι οι Έλληνες ταυτίζονται με τον όποιο αλαζόνα και αγενή υπουργό και αυτόματα γίνονται όλοι «αλαζόνες και αγενείς». Χώρια που δεν χρειάζεται να υπάρχει πρότυπο υπουργού για να χαρακτηριστούν τεμπέληδες και αμόρφωτοι όλοι οι Έλληνες.

Προχθές το βράδυ ήμουν σε μια εκδήλωση στο Ινστιτούτο Γκαίτε. Η συζήτηση, με θέμα τις ελληνογερμανικές σχέσεις στη διάρκεια της κρίσης, ολοκληρώθηκε με μια αισιόδοξη διαπίστωση από τα χείλη Γερμανού ιστορικού: πως η ένταση που βιώνουμε σήμερα είναι μια υποσημείωση στη μακρά παράδοση σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.

ΘΑ μπορούσε να βγαίνει μέσα από εγχειρίδιο Ιστορίας του 19ου αιώνα: οι κακοί γερμανοί αποικιοκράτες λοιδορούν την πολιτιστική μας κληρονομιά και παραδίδουν μαθήματα συμπεριφοράς για την αδυναμία να πληρώσουμε τα χρέη μας. Την ίδια ώρα ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος έχει πια εγκατασταθεί για τα καλά στη χώρα θέτοντας υπό κηδεμονία τους αρμόδιους υπουργούς.

Μου αρέσουν κι εμένα οι πατριωτικές εξάρσεις, θύμωσα κι εγώ με το δάχτυλο της Αφροδίτης και θα ήμουν έτοιμος να φωνάξω κι εγώ «όλε» για τον Πετσάλνικο και τον Πάγκαλο, όπως το φώναξαν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού στη Ρώμη για τον Σισέ και τον Νίνη.