Οι άνθρωποι που γέμισαν εκείνες τις πλατείες και τους δρόμους ήταν το αντικείμενο για χρόνια, ψευδών αφηγήσεων από εκείνους που ήταν στην εξουσία

Μερικές φορές οι λαοί τρελαίνονται. Ή τρελαίνονται μικρές ομάδες ανθρώπων, όπως αυτές που βγήκαν στους δρόμους αυτές τις μέρες, ένα σημάδι των καιρών του εκτροχιασμού. Που δεν μπορούν αποκωδικοποιηθούν στην περίπλοκη σύνθεσή τους, με αυτούς της Λέγκας και τους φασίστες να αναμειγνύονται με τους καλούς κομμουνιστές, τους οδοντιάτρους και τους μαθητευόμενους ή τους κομάντος νομικούς, που εκφράζει την ενσάρκωση μιας κοινωνικής ετερογένειας που ενώνει μόνο το παράλογο ενός απαράδεκτου ισχυρισμού:

Επιτέλους οι πλατείες μας ξαναγεμίζουν ασφυκτικά σαν... σαρδέλες με όλες αυτές τις “Σαρδέλες” που μας έδειξαν ότι η κουλτούρα του μίσους, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και του φασισμού δεν είναι κυρίαρχες στη χώρα μας, γιατί υπάρχει μια άλλη Μπολόνια, μια άλλη Φλωρεντία, ένα άλλο Τορίνο, μια άλλη Ρώμη και μια άλλη Ιταλία, όπως υπάρχει και μια άλλη Ευρώπη, που περιμένουν την ευκαιρία για να εκφράσουν τη θέλησή τους για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, του πολιτισμού και της ανθρωπιάς μας.