Θυμάστε την Παναγιωταρέα ως «αυθεντικό εκπρόσωπο» τάφου πριν από κάποια χρόνια στην Αμφίπολη; Φαίνεται πως δημιούργησε «σχολή» που έχει βγάλει κάμποσους αποφοίτους.

Γιατί τι άλλο από αμύντορες μνήμης θυμίζουν κάποιοι/ες που ενοχλήθηκαν σφόδρα με την αναδημοσίευση στην ΑΥΓΗ άρθρου σχετικού με την προστασία του απορρήτου των επικοινωνιών του αείμνηστου συνταγματολόγου Σταύρου Τσακυράκη; Με την αιτιολογία ότι υπήρξε επικριτής του ΣΥΡΙΖΑ, ισχυρίζονται πως η ΑΥΓΗ διέπραξε τυμβωρυχία (!) και σκύλευση (!) σε βάρος του νεκρού αναδημοσιεύοντας επιστημονικό άρθρο του.

Η ισχνή παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στους αυτοδιοικητικούς θεσμούς αντικατοπτρίζει δύο βασικά ελλείμματά του. Πρώτον, του χάσματος μεταξύ εκλογικής και κοινωνικής αντιστοίχισης και τη μη ενσωμάτωση της θεσμικής αυτοδιοικητικής κουλτούρας της ανανεωτικής Αριστεράς, παρά τα φιλότιμα, αλλά όχι τολμηρά και λόγω των μνημονιακών συνθηκών, βήματα που έγιναν στον «Κλεισθένη» και επιχειρησιακά στον «Φιλόδημο». Δεν είναι τυχαίο ότι στη συζήτηση για τον «Κλεισθένη» κυριάρχησε μονομερώς ο εκλογικός νόμος και για την αποτίμηση του δυσμενούς εκλογικού αποτελέσματος ο τρόπος καθόδου.

Όταν ο πρωθυπουργός έχει μοιράσει καμιά πενηνταριά δισεκατομμύρια μόνο στην πανδημία, πάει πολύ να βγαίνει ο εκπρόσωπός του και να κατηγορεί τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ότι υποσχέθηκε «παροχές 20 δισεκατομμυρίων, που θα εκτοξεύσουν το έλλειμμα κατά 10% και θα οδηγούσουν σε νέα μνημόνια». Διότι, αν η οικονομία «πετάει», όπως ισχυρίζονται οι κυβερνητικοί και ο κ. Μητσοτάκης από μήνα σε μήνα θυμίζει το «δώστα όλα» για να ξορκίσει το φόβο απώλειας της εξουσίας, δεν δικαιούνται να επικρίνουν την όποια πλειοδοσία της αντιπολίτευσης. Την έχουν διδάξει πρώτοι ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του.

Ο όρος «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» είναι νεολογισμός. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα φαινόμενο όχι μόνο σύνηθες αλλά και απολύτως φυσιολογικό στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες. Κάποιοι συνασπίζονται για να αντιμετωπίσουν πιο αποτελεσματικά τον πολιτικό αντίπαλό τους, που κι αυτός κατά κανόνα έχει φτιάξει το δικό του μέτωπο με την ίδια ακριβώς λογική.

Το ποιοι θεωρούν τον εαυτό τους αντι-ΣΥΡΙΖΑ και γιατί προσχώρησαν στο μέτωπο, σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ πάντως, είναι όλοι εκείνοι που δεν αποδέχονται την εικόνα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει για τον εαυτό του. Αν όμως δούμε την κατάσταση από πιο κοντά, στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο εντάσσονται δύο ευδιάκριτες, θα έλεγα, τάσεις, οι οποίες μπορεί να συμπίπτουν στο διά ταύτα αλλά το σκεπτικό τους διαφέρει.

Tο ανεξέλεγκτο κύμα ακρίβειας έχει δημιουργήσει μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. Το βιοτικό επίπεδο μειώνεται απότομα, με αποτέλεσμα αυτό που ξεκίνησε ως ενεργειακή κρίση να εξελίσσεται ραγδαία σε κρίση επιβίωσης. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Γιατί αν συνεχισθεί θα οδηγήσει σε εξαθλίωση. Σήμερα δυστυχώς οι ανισότητες διευρύνονται σε όλα τα επίπεδα λόγω της ακρίβειας που επιβαρύνει κυρίως τα νοικοκυριά με χαμηλά εισοδήματα. Είμαστε η ακριβότερη χώρα στην τιμή της βενζίνης στην Ε.Ε. και από τις ακριβότερες στην ενέργεια και στα τρόφιμα.

Είναι προφανές ότι οι επάλληλες κρίσεις αυτής της περιόδου (υγειονομική, ενεργειακή, πληθωριστική, κλιματική) πλήττουν με σφοδρότητα την κοινωνία και επιδεινώνουν τις προϋπάρχουσες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες. Είναι εκτός ελέγχου τα πάντα . Η πανδημία, το κόστος ζωής, η αυθαιρεσία, η παραπληροφόρηση, η αδικία. Το κοινωνικό κλίμα είναι πολύ επιβαρυμένο, η δυσαρέσκεια και η αποστροφή προς την κυβέρνηση δεν κρύβονται και καμιά από τις κινήσεις επικοινωνιακής αντεπίθεσης του «συστήματος Μητσοτάκη» δεν αποδίδει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η προσπάθεια του Πρωθυπουργού στη Βουλή να κάνει επίδειξη κοινωνικής ευαισθησίας και προοδευτισμού με αφορμή το συζητούμενο νομοσχέδιο για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, η οποία ακυρώθηκε πάραυτα από τη σκληρή πραγματικότητα των νέων καταστροφικών πυρκαγιών στην Αττική.

Το κόμμα που επιχείρησε να καταλύσει την κοινοβουλευτική δημοκρατία, το κόμμα που προσπάθησε να οικοδομήσει ένα καθεστώς σαν αυτά που υπήρχαν στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, το κόμμα που θαύμαζε και θαυμάζει αυταρχικούς ηγέτες, το κόμμα που ενθάρρυνε τις παραβατικές πρακτικές ακτιβιστικών ομάδων, το κόμμα που προστάτευε τις ένοπλες συνιστώσες του (ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη), παρέδωσε κανονικά την εξουσία (δεν την είχε έτσι κι αλλιώς) μετά την ήττα του στις εκλογές τον Ιούλιο του 2019, σε αντίθεση με το κόμμα των ιδιοκτητών της χώρας που αρνήθηκε να το κάνει τον Γενάρη του 2015.

Βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή, με χαρακτηριστικά πλέον προεκλογικής περιόδου, όπου οι αμέσως επόμενοι μήνες θα είναι καθοριστικοί για την πορεία της χώρας. Γιατί το δίλημμα θα είναι πλέον ξεκάθαρο: συνέχιση των ίδιων συντηρητικών και αντικοινωνικών πολιτικών με κυβέρνηση της ΝΔ και πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή προοδευτική κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα.

Με την ολοκλήρωση των εσωτερικών διαδικασιών του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία κλείνει ένας κύκλος. Η μαζική ανταπόκριση των πολιτών δημιούργησε πολύ μεγάλη ικανοποίηση, έδειξε ότι μια κρίσιμη μάζα αριστερών προοδευτικών ανθρώπων επιζητούσε να εκφραστεί μέσα από μια ανοιχτή διαδικασία συμμετοχής. Ταυτόχρονα, όμως, μας επιφορτίζει με ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη από εδώ και στο εξής.

1. Πως σχολιάζετε τις αποκαλύψεις για την έπαυλη του διευθύνοντα συμβούλου της ΔΕΗ; Βλέπετε ευθύνες στην κυβέρνηση;

Εδώ ταιριάζουν οι στίχοι του γνωστού λαϊκού τραγουδιού “είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια, ο βοριάς θα τα κάνει συντρίμμια κομμάτια. Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο”. Έτσι θα τελειώσει η διακυβέρνηση Μητσοτάκη και η θητεία Στάσση στη ΔΕΗ και όσο πιο γρήγορα τόσο λιγότερα τα συντρίμμια και ο πόνος για την ελληνική κοινωνία.

Το συνέδριο ήταν η επικύρωση της μετάβασης στην περιοχή του «μεγάλου κόμματος». Όχι με τους όρους του ποσοστού όσο με τους όρους της ιδεολογικής και πολιτικής ευρυχωρίας. Να το παραδεχτούμε. Οι κομματικές αντιφάσεις είναι οργανικό, φυσιολογικό μέρος ενός ενδιαφέροντος προοδευτικού πολυσυλλεκτισμού. Είτε κάποιος το θέλει είτε όχι, οι μεγάλες διαφορές εντός των εκλογικών σωμάτων επηρεάζουν τη μορφή, τον λόγο και την παραγόμενη πολιτική των μεγάλων κομμάτων.

1. Ποια είναι η επόμενη μέρα στον ΣΥΡΙΖΑ μετά το Συνέδριο;

Η επόμενη μέρα του Συνεδρίου βρίσκει τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία ένα βήμα πιο κοντά στον στόχο για την προοδευτική κυβέρνηση. Πρώτον, με ένα πειστικό προγραμματικό πλαίσιο, με συγκεκριμένες δεσμεύσεις, εφόσον αναλάβουμε τη διακυβέρνηση της χώρας και δεύτερον, με τις αποφάσεις για ένα σύγχρονο και ανοιχτό κόμμα της Αριστεράς, ραχοκοκαλιά της προοδευτικής παράταξης.