Για να πούμε την αλήθεια, δεν είναι εύκολο να συνηθίσει κανείς, ιδιαίτερα «παραδοσιακός» αριστερός, όση καλή θέληση κι αν υποθέτει ότι έχει, τον βομβαρδισμό από φωτογραφίες, βίντεο, αναρτήσεις, δηλώσεις, συνεντεύξεις, εμφανίσεις του Στέφανου Κασσελάκη. Στον νέο κύκλο του ΣΥΡΙΖΑ, που ο πρόεδρός του ήδη χαράζει, δεσπόζουν το TikTok, το Facebook, το Χ, το Instagram, τα σόσιαλ. Και πρωταγωνιστούν μαζί με τον ίδιο στις όντως πυκνές πολιτικές περιοδείες του ο σύζυγός του, ο σκύλος τους, το νέο τους σπίτι στο Κολωνάκι, τα σχέδιά τους για δημιουργία οικογένειας, το αρχοντικό στις Σπέτσες και λοιπά.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για ιστορικές φράσεις που περιλαμβάνουν τη λέξη σιωπή, έπεσα πάνω στις γνωστές «η σιωπή είναι χρυσός», «η σιωπή είναι συνενοχή» και σε πολλές άλλες, μερικές εμβληματικών στοχαστών. Δεν ξέρω αν τις έχουν πει ή τους αποδίδονται.

Δεν ξέρω επίσης για ποιο λόγο και υπό ποιες συνθήκες τις είπαν. Διαλέγω κάποιες: «Η σιωπή ενίοτε ισοδυναμεί με ψέμα» (Μιγκέλ ντε Ουναμούνο). «Ή πρέπει να σιωπήσεις ή να πεις κάτι καλύτερο από τη σιωπή» (Πυθαγόρας). «Η σιωπή είναι ένας πιστός φίλος που ποτέ δεν θα σε προδώσει» (Κομφούκιος). «Καλύτερα να αποκαλύψεις την εξυπνάδα σου σιωπηλά, παρά μιλώντας» (Αρθουρ Σοπενχάουερ).

Kρίνοντας από όσα ακούστηκαν και γράφτηκαν από την εμφάνιση του Κασσελάκη μέχρι τα μαλλιοτραβήγματα στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ο μέγιστος και υπαρξιακός κίνδυνος για την Αριστερά είναι η εσωστρέφεια. Επ’ αυτού όλοι φαίνεται ότι συμφωνούν. Πράγμα περίεργο, αν σκεφτεί κανείς ότι η εσωστρέφεια αποτελεί θεμελιακό χαρακτηριστικό της νεωτερικότητας, υπό την έννοια ότι αμφισβητεί το ανέκαθεν ισχύον και εγκυμονεί το διαφορετικό.

Το τι σημαίνει αυτό θα φανεί καθαρότερα αν συγκρίνουμε το πώς αντιδρούμε εμείς σήμερα και το πώς αντιδρούσαν οι προνεωτερικοί παραδοσιακοί πρόγονοί μας.

Η κυβέρνηση της ΝΔ μετά τις εκλογές και το 41%, που το θεώρησε ως λευκή επιταγή για άσκηση αντικοινωνικών πολιτικών, οδηγεί τη χώρα και την κοινωνία σε νέα αδιέξοδα. Εντεινόμενη ακρίβεια λόγω της ανεξέλεγκτης αισχροκέρδειας, χιλιάδες πλειστηριασμοί, υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και παιδείας και ο κατάλογος είναι μακρύς. Κατρακυλήσαμε με Μητσοτάκη σε τέτοιο σημείο ώστε σύμφωνα με έρευνα της Διεθνούς Διαφάνειας η χώρα μας σε παγκόσμιο επίπεδο να κατατάσσεται πλέον μεταξύ των χωρών με σοβαρά προβλήματα διαφθοράς.

Σε αυτό το δυστοπικό πολιτικό περιβάλλον δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου. Απαιτείται άμεση δράση και γενναίες πολιτικές επιλογές ώστε να αμφισβητηθεί η κυριαρχία της ΝΔ και να υπάρξει μία προοδευτική εναλλακτική επιλογή διακυβέρνησης. Η των επόμενων εκλογών δεν θα κριθεί στο έδαφος της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά στο έδαφος της Κεντροαριστεράς.

Το Συνέδριο περισσότερο θα πρέπει να αποκαταστήσει τη διαρρηγμένη συναισθηματική ενότητα, παρά θα μπορέσει να δώσει μεγάλες απαντήσεις. Εξάλλου ο χώρος πάσχει από ιδεολογικές ασυνέχειες και αντιφάσεις, στοιχείο που δύσκολα λύνεται στην παρούσα ανασφαλή φάση. Οι μεγάλες απαντήσεις, άλλωστε, δεν δίδονται σε φόρα επικρατειών και εσωκομματικού ανταγωνισμού, όπως είναι τα συνέδρια, αλλά μάλλον στοιχειοθετούνται σε «γιάφκες» σκέψης, στα ινστιτούτα, σε ανοιχτά (για πολλούς, ίσως βαρετά ή περιττά) διανοητικά εργαστήρια.

Η μη ύπαρξη ισχυρού πολιτικά πόλου στην προοδευτική παράταξη δίνει χώρο στη Δεξιά να ηγεμονεύει στο Κέντρο και στην Ακροδεξιά να ανεβαίνει. Γι’ αυτό πρέπει να αγωνιστούμε να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ ξανά μεγάλος και πλειοψηφικός, με όρους 2024, αυτή είναι η πρότασή μας.

Πριν από λίγες μέρες ο Κώστας Ζαχαριάδης μαζί με τον Γιάννη Ραγκούση και τον Θανάση Θεοχαρόπουλο κατέθεσαν μια πρόταση προκειμένου να συζητηθεί στο επικείμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πρόταση είχε να κάνει με τη μετακίνηση του κόμματος από την Ευρωπαϊκή Αριστερά στην ομάδα των Ευρωσοσιαλιστών.

Κατά κανόνα οι θεωρίες συνωμοσίας είναι μια μεγαλοπρεπής μπαρούφα. Υπάρχουν όντως συνωμοσίες, αλλά δεν είναι όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και μακριά μας προϊόν συνωμοσίας. Κατασκευάζονται με μεγάλη συχνότητα και διακινούνται αστραπιαία. Εχουν πολλούς οπαδούς. Είναι φανταχτερές, εξηγούν με απλά λόγια σύνθετα φαινόμενα και ισχυρίζονται ότι έχουν τις λύσεις για τα προβλήματα που υπάρχουν. Δεν είναι εύκολο να τις αποδομήσεις. Αντιστέκονται σθεναρά στις επιθέσεις της κοινής λογικής. Επιμένουν κι ας είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού ότι δεν έχουν βάση. Ακόμη κι όταν η ζωή τις διαψεύδει, αυτές μόνο για λίγο καιρό… ξαποσταίνουν και ξανά προς τη δόξα τραβάνε. Επανέρχονται φορτσάτες και εμπλουτισμένες με νέα στοιχεία που τάχα προέκυψαν στην πορεία και δυναμώνουν το μανιχαϊστικό αφήγημα.

Μπορεί να μην έγινε οργανωμένη συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν ενωμένος για την κυβερνητική θητεία του, για την πολιτική του από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για το κόμμα και τις δύο εκλογικές ήττες το 2023, για τον ρόλο τού επί 15 χρόνια προέδρου του, θα γίνει όμως απ’ ό,τι φαίνεται τώρα. Στο γήπεδο θα βρεθούν ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη και το σχήμα που θα προκύψει από όσους και όσες αποχώρησαν κατά κύματα.

Οι θεατές; Το γήπεδο δεν θα είναι γεμάτο, αφού πολλοί έχουν φύγει είτε απογοητευμένοι είτε αηδιασμένοι, ωστόσο η αναμέτρηση θα έχει ενδιαφέρον γιατί και στις δύο ομάδες υπάρχουν παίκτες που έχουν παίξει κεντρικό ρόλο στην προηγούμενη φάση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία βρίσκεται στην πιο δύσκολη φάση της πρόσφατης ιστορίας του. Την εκλογική ήττα και την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από τη θέση του προέδρου ακολούθησαν η εκλογή νέου προέδρου από τη βάση με μια ελπιδοφόρα μεγάλη συμμετοχή και στη συνέχεια μια παρατεταμένη εσωστρέφεια που κατέληξε στην αποχώρηση τριών εκ των πέντε υποψήφιων προέδρων, δεκάδων μελών της Κεντρικής Επιτροπής, μεταξύ των οποίων και κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και ιστορικά στελέχη της Αριστεράς. Ευθύνες για αυτή την κατάσταση έχουν όλες οι πλευρές, όχι βέβαια ισοδύναμες. Σήμερα κανείς δεν μπορεί να επιχαίρει για αυτή την κατάσταση. Η επόμενη ημέρα δεν θα είναι εύκολη.

Οι τελευταίοι μήνες, με την ήττα στις εκλογές, την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία, τις εσωκομματικές εκλογές, τις εντάσεις και αμφισβητήσεις της δημοκρατικής διαδικασίας και της εκλογής της νέας ηγεσίας, τις τοξικές αντεγκλήσεις και αποχωρήσεις που ακολούθησαν, έχουν τραυματίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και την εικόνα του, και τον έχουν οδηγήσει σε μία πρωτόγνωρη κρίση και εσωστρέφεια.

1. Μετά και την δραματική συνεδρίαση της ΚΕ και τις αποχωρήσεις στελεχών, γίνεται λόγος από πολλές πλευρές για αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και για διαδικασία διάλυσης του. Έχουν βάση αυτές οι απόψεις;

Βρισκόμαστε σε μία πολύ δύσκολη φάση. Ο εμφύλιος μεταξύ στελεχών και μάλιστα σε δημόσια θέα πρέπει να σταματήσει. Δεν είναι δυνατόν μόλις λίγες μέρες μετά την εκλογή του νέου προέδρου να ακούγονται απαράδεκτοι χαρακτηρισμοί και να μην γίνεται αποδεκτό το αποτέλεσμα της εσωκομματικής εκλογής από τη βάση. Από την άλλη το κόμμα δεν είναι επιχείρηση όπου καλούνται να δουλέψουν απλώς όλοι για το νέο μάνατζερ ανεξαρτήτως πολιτικής.

Οι τελευταίες διπλές εκλογές του περασμένου Μαΐου – Ιουνίου, με το τελικό 17,8%, πιστοποίησαν την κρίση που σοβεί στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ τουλάχιστον από τις εκλογές του 2019.

1. Οι εσωκομματικές εκλογές που ακολούθησαν για την εκλογή του νέου/ας προέδρου έφεραν 150.000 μέλη στις κάλπες και τελικά ανέδειξαν τον σ. Στέφανο Κασσελάκη με 56% στην προεδρία του κόμματος. Ενας άγνωστος μέχρι τον Μάιο του 2023 στο κόμμα και στην ελληνική πολιτική ζωή υπερίσχυσε των συνυποψήφιων δοκιμασμένων στελεχών του κόμματος. Ως εκφραστής, προπάντων, μιας πλειοψηφικής βούλησης παλιών και νέων μελών του κόμματος, για… ένα ΜΗΠΩΣ! Για μια ΕΛΠΙΔΑ! Μήπως είναι αυτός που θα αναστρέψει την καθοδική πορεία και θα οδηγήσει στην ανάκαμψη, στην κυβερνητική τροχιά, στην ανατροπή του Κυρ. Μητσοτάκη και της ΝΔ;