Από τη μία η Ιερά Σύνοδος, που δεν έχει ακόμη αναθεωρήσει τη θέση της ότι πρέπει να συνεχιστούν εν μέσω πανδημίας η συγκέντρωση στις εκκλησίες και η μετάληψη με το ίδιο κουταλάκι, και από την άλλη οι επιτήδειοι «χριστέμποροι», που δεν διστάζουν να εκμεταλλευτούν τα θρησκευτικά αισθήματα μερίδας του πληθυσμού για να αποκομίσουν οι ίδιοι οφέλη και να εμφανιστούν ως «αγωνιστές της πίστης» ● Το παρακλάδι της Χρυσής Αυγής που έχει σκαρώσει ο Ιωάννης Λαγός με τους λοιπούς «ορθόδοξους» σατανολάτρες, η λεγόμενη Εθνική Λαϊκή Συνείδηση (ΕΛΑΣΥΝ), κάνει εκστρατεία για να πάνε μαζικά όλοι στις εκκλησίες, προκειμένου να αποδειχτεί η… αντίσταση του ελληνικού λαού.

Με αξιοσημείωτη καθυστέρηση συνεδριάζει σήμερα η Διαρκής Ιερά Σύνοδος προκειμένου, όπως αναφέρει η σχετική ανακοίνωση, «να ασχοληθεί με θέματα υγείας σχετιζόμενα με τις τελευταίες εξελίξεις της επιδημίας του νέου κορονοϊού (Covid-19)».

Ξέρετε γιατί θα υπάρξει ανατροπή του πολιτικού σκηνικού; Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα χάσει μόνο για την κυνική του μεταστροφή σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές και για τις ανεπάρκειες του στο μέτωπο της καθημερινότητας του πολίτη. Το πολιτικό σκηνικό θα αλλάξει γιατί αλλάξαν -ή μάλλον μετεξελίχθηκαν- τα ρεύματα στην Ελληνική κοινωνία που διαμορφώσαν πολιτικούς συσχετισμούς. Εξηγούμαι…

Από το 2010 με αφορμή τα μνημόνια και την οικονομική κρίση διαμορφώθηκε ένα ισχυρό εθνολαϊκίστικό ρεύμα με πρόσχημα το μνημόνιο και την εργαλειακή χρήση του όρου «λαός».

Τα κακά νέα είναι ήδη γνωστά. Η νίκη του Βίκτορ Ορμπάν στην Ουγγαρία συνιστά άλλη μια υποχώρηση των ευρωπαϊκών δημοκρατικών αξιών, και μάλιστα σε μια χώρα που το πολιτικό της σύστημα έχει κάνει ήδη μια σημαντική στροφή προς την Ακροδεξιά. Τα καλά νέα είναι πως ήδη άρχισαν οι διαδηλώσεις εναντίον του «Βικ-τάτορα».[1] Σε κάθε περίπτωση, το καινούργιο επεισόδιο της ανόδου της ριζοσπαστικής δεξιάς στην εξουσία επιβεβαιώνει το γενικότερο κανόνα. «Ενώ εκείνοι που στερούνται τη δημοκρατία αγωνίζονται για να την κατακτήσουν, όσοι την έχουν από καιρό κατακτήσει βρίσκονται αντιμέτωποι με το τέλος της.

Πάρα πολύ κόσμος συγκεντρώθηκε στο συλλαλητήριο. Όχι βεβαίως τόσο πολύς όσο στη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε το 2001 κατά του νομοσχεδίου Γιαννίτση, το οποίο  αν είχε περάσει, όπως υποστηρίζαμε ορισμένοι δημόσια τότε, ίσως να μην είχαμε γνωρίσει τον Κατρούγκαλο.

Τι θέλει να πει ο «ποιητής»; Ο «πολύς κόσμος» δεν έχει πάντα δίκιο. Αν ήταν λιγότερος ο κόσμος, τότε, στο νομοσχέδιο Γιαννίτση, ίσως αυτοί οι ίδιοι που συγκεντρώθηκαν για «να προστατέψουν» τις συντάξεις τους από μειώσεις του 5%, να μην είχαν μετά να αντιμετωπίσουν μειώσεις που ξεπέρασαν το 40%, όπως συνέβη από το 2011 και ύστερα και κυρίως από αυτόν τον ίδιο τον κύριο Κατρούγκαλο, πρωτοστάτη μαζί με τον Μίκη και τον κ. Κασιμάτη στις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων.