Δύο χρόνια τώρα ακούγαμε ότι για να αντιμετωπίσουμε την κρίση δανεισμού, θα μπορούσαμε να πάρουμε χρήματα από την Κίνα ή τη Ρωσία και όχι από τους εταίρους μας στην Ευρώπη, από τους οποίους μέχρι σήμερα εξασφαλίσαμε 245 δισ.
Οι φωνές αυτές εντάθηκαν ακόμη περισσότερο με αφορμή τη διάσωση της Κύπρου και τον κατά πολύ μικρότερο δανεισμό που είχε ανάγκη (17 δισ.). Η ηγεσία της Κύπρου, αρχικά εξέφρασε επιφυλάξεις να δανειστεί από τους μηχανισμούς της ΕΕ, εξ αιτίας των σκληρών όρων της δημοσιονομικής προσαρμογής. Μάλιστα, με όπλο τα πετρέλαια, άρχισε διαπραγματεύσεις και προσπάθησε να βρει κεφάλαια από Κίνα και Ρωσία.

Δεν υπάρχει φαντάζομαι κανείς που να μην έχει κατανοήσει σήμερα ότι με αφορμή την κρίση χρειάζονται να γίνουν στη χώρα ουσιαστικές αλλαγές που: α) να αντιμετωπίζουν τις αιτίες που μας οδήγησαν σε αυτήν β) να αντιμετωπίζουν τα αδικίες των μέτρων που πάρθηκαν για την αντιμετώπιση της κρίσης και τις επιπτώσεις τους. Μέτρα που πολλά από αυτά είναι αναποτελεσματικά και ας ισχυρίζονται το αντίθετο.