Όταν το Νοέμβριο του 2023 ο Παύλος Πολάκης τασσόταν υπέρ των διαγραφών από τον Στέφανο Κασσελάκη των τότε συντρόφων του στον ΣΥΡΙΖΑ, που πρόλαβαν να αποχωρήσουν, δεν θα φανταζόταν πως οκτώ μήνες μετά θα βρισκόταν στη θέση τους. Άλλωστε, όταν τον είχε παραπέμψει για διαγραφή ο Αλέξης Τσίπρας είχε γλυτώσει. Αυτός που δεν γλύτωσε από τα πυρά του λεγόμενου και «αψύ Κρητικού» είναι ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός…

Με το παρ’ ολίγον λιντσάρισμα δύο ανθρώπων στην κατάφωτη και κατάμεστη πλατεία Αριστοτέλους κάποιοι έπεσαν από τα σύννεφα: ανακάλυψαν ότι υπάρχουν συμμορίες 15χρονων και 16χρονων. Αυτό το «κάποιοι», για να συνεννοούμαστε, δεν αναφέρεται σε όλους εμάς που ζούμε σε κανονικές γειτονιές, αλλά σε κάποιους πολιτικούς που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ σε σκοτεινές πλατείες ούτε είδαν ποτέ μέσα από τα φιμέ τζάμια των πολυτελών αυτοκινήτων τους την άγρια πλευρά των πόλεών μας.

Να που φτάσαμε να πρέπει να (ξανα)μάθουμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα και απλά για τα βασικά. Για τη Δημοκρατία, που δεν εξαντλείται στην ψήφο (όσων φτάνουν στην κάλπη) κάθε τέσσερα χρόνια. Αν ο Μητσοτάκης κόπιαζε να διαβάσει τον Θουκυδίδη στη μετάφραση του Ελευθερίου Βενιζέλου, τον οποίο με τόση ευκολία επικαλείται, θα συναισθανόταν με σκυμμένο κεφάλι ποιο μήνυμα εκπέμπει το πρωτοφανές για ευρωπαϊκή Δημοκρατία ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που με μεγάλη και διακομματική πλειοψηφία εντάσσει την Ελλάδα στην ίδια κατηγορία με την Ουγγαρία του Όρμπαν.

Πιστός στην αρχή πως ό,τι αρνητικό ακούγεται είναι εισαγόμενο, ενώ ό,τι μπορεί να επικοινωνηθεί ως θετικό είναι προσωπικό του επίτευγμα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσίασε χθες στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως «εισαγόμενη» και τη διαμαρτυρία των αγροτών για την αύξηση του κόστους παραγωγής. Εντάξει, συνιστά μια μικρή μετατόπιση από τη θέση του αρμόδιου υπουργού του Λευτέρη Αυγενάκη για «κομματικά υποκινούμενες» κινητοποιήσεις, αλλά δεν αφίσταται ουσιαστικά από την καρδιά της βασικής του θέσης, πως προχωρά ακάθεκτος στην υλοποίηση των «μεταρρυθμίσεών» του