Είδα δεκάδες βίντεο και φωτογραφίες από την επίθεση εναντίον του Γιάννη Μπουτάρη. Ακουσα δεκάδες αδιανόητα συνθήματα και βρισιές. Προδότη, χολέρα, τουρκόσπορε, βρωμότουρκε, πουστάρα, σκουλήκι, παραιτήσου, είσαι για κρεμάλα, φύγε από εδώ, Μπουτάρη αλήτη η πόλη μας ανήκει. Είδα να ξετυλίγεται μπροστά μου το πρόσωπο του φασισμού.

Και μετά, είδα τη συγκλονιστική στιγμή που ο λόγος του μίσους μετασχηματίζεται σε φασιστική πράξη. Εκατοντάδες πρόσωπα, ανάμεσά τους ανέμελα νεαρά ζευγάρια που σταμάτησαν να φλερτάρουν, άρχισαν να κραυγάζουν: «φύγε φύγε».

Η δημόσια συζήτηση για το Μακεδονικό έχει όλα τα χαρακτηριστικά της ελληνικής παθολογίας: εσωστρεφής, θυμική, αυτοαναφορική, αυτοϊκανοποιούμενη και αφόρητα εθνοκεντρική.

Καταγγέλλουμε το γειτονικό κράτος για προσπάθεια μονοπώλησης του ονόματος, τη στιγμή που υποστηρίζουμε ότι εμείς και μόνον εμείς έχουμε δικαίωμα στη χρήση του.

Χρησιμοποιούμε ιστορικά επιχειρήματα περί αρχαίας Μακεδονίας, αναφέροντας ότι τα σλαβικά φύλα ήλθαν στην περιοχή της Μακεδονίας τον 7ο μ.Χ. αιώνα.

Γράφονται και θα γραφτούν πολλά και εν πολλοίς αντιφατικά, για την προσωπικότητα, τα μέσα και τις μεθόδους καθώς και για τα αποτελέσματα των πολιτικών και πρακτικών του Φ. Κάστρο. Ο Π. Παπασαραντόπουλος δίνει, κατά τη γνώμη μας, μια ισορροπημένη αποτίμηση. Δ.Χ.

Πέθανε χθες, 25 Νοεμβρίου 2016, ο ηγέτης της κουβανέζικης Επανάστασης και, μετέπειτα, πρωθυπουργός και πρόεδρος της Κούβας για 49 χρόνια. Στην Ελλάδα είναι είδωλο για πολλούς. Τι ήταν όμως ο Φιντέλ, και τι το καθεστώς του, πίσω από τη βιτρίνα της μυθολογίας;

Η Ειδομένη είναι μια ιστορία μεγάλης εθνικής ντροπής. Η συγκυρία, ωστόσο, αναδεικνύει δύο μείζονα θέματα, τα οποία αίρονται πάνω ακόμα και από αυτή την ανθρωπιστική τραγωδία που συμβαίνει εκεί: ποιοι είναι αυτοί οι «αλληλέγγυοι» και ποιος είναι, εν τέλει, ο ρόλος του κράτους;

Πέρα από την ασυναρτησία, την παράνοια και τον ανορθολογισμό, που έχουν επικαλύψει τη χώρα ως τοξικό νέφος[1], ένα ακόμα στοιχείο που έχει κυριαρχήσει στον δημόσιο βίο το 2015 είναι η διαρκής και συστηματική χρήση του ψέματος, ως συστατικού στοιχείου της κυβερνητικής πολιτικής ρητορείας. Αναδημοσίευση από το τεύχος 61 του Books” Journal, Δεκέμβριος 2015.

Η παρούσα κρίση στην Ελλάδα έχει δυο εμφανείς διαστάσεις που έχουν συζητηθεί ιδιαίτερα και συνεχίζουν να βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής: την πολιτική και την οικονομική.

Αντίθετα, ελάχιστα έχει συζητηθεί και αναλυθεί μια άλλη πτυχή της κρίσης, εξίσου σημαντική. Πρόκειται για την ιδεολογική κρίση που διατρέχει από άκρη σε άκρη την ελληνική κοινωνία.