Με την αιφνιδιαστική θεσμοθέτηση του υποχρεωτικού, αλλά στοχευμένου εμβολιασμού, η κυβέρνηση δεν άσκησε «παιδαγωγική πολιτική» και δεν διευκόλυνε τους πολίτες να κατανοήσουν τον εμβολιασμό ως στοιχείο ανάπτυξης της αλληλεγγύης μεταξύ των πολιτών και της προστασίας του κοινού συμφέροντος, αλλά επέλεξε την προβολή ακόμη μιας εξουσιαστικής επιλογής, που εντάσσεται στον ιδεολογικό πυρήνα της.

Τιμή και στις γυναίκες, κατά μόνας ή σε συλλογικότητες, αλληλέγγυες πάντα για τη στήριξη κάθε γυναικείας ύπαρξης, όταν και όπου επιχειρείται ο ευτελισμός της

Ηλιούπολη. Μια ακόμη ιστορία φρίκης.

Ασέλγησαν πολλοί στο κορμί της. Έπνιξαν την ψυχή της με πρώτο τον κτηνώδη γεννήτορά της. Ακολούθησαν, με οργανωτή όργανο της τάξης και της ασφάλειάς μας -και νά ʼταν ο μόνος-, και άλλοι στη λεηλασία της. Βρήκε τη δύναμη της απόδρασης και συνάντησε τον "ανθρωπο", τη νέα γυναίκα της κοντινής καφετέριας. Τη "σερβιτόρα", όπως συνεχώς αποκαλείται. Για εμάς όμως εγγράφεται ως επώνυμη Μαρία Κ. ή Σοφία Π., Ουρανία Τ, Κατερίνα Β. ...

Αποδυναμώνουν στην πράξη και στον τομέα των εργασιακών σχέσεων βασικά στοιχεία του κοινωνικού κράτους, πρόκειται δε για κεντρικού χαρακτήρα αποφάσεις της κυβέρνησης και ειδικότερα του κατ’ ουσίαν πολιτικού αλλά και προνομοθετικού κέντρου του Μαξίμου.

Με την άσκηση ποινικής δίωξης κατά της εισαγγελέως Διαφθοράς Ελένης Τουλουπάκη επαναλήφθηκε ό,τι κατά τον συνήθη τρόπο γίνεται μέχρι σήμερα, προκειμένου να καλυφθούν ευθύνες πολιτικών κυρίως, ή μη, προσώπων σε άλλα σκάνδαλα.

Το σύστημα είναι δοκιμασμένο απ’ όσους έχουν λόγους να καλυφθούν ή να καλύψουν:

1. Είναι γνωστό ότι η προώθηση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου που καταρτίστηκε κατά την περίοδο της λεγομένης τρικομματικής κυβέρνησης, αν και πέρασε τα σαράντα κύματα τελικώς ανακόπηκε. Οι υπαίτιοι γνωστοί, οι λόγοι πιο γνωστοί, αποκαλύφθηκαν όμως εκείνοι που από σκοπιμότητα αδιαφόρησαν, αν δεν παρενέβαλαν εμπόδια, για την προώθησή του στη Βουλή μετά την αποχώρηση της ΔΗΜ.ΑΡ. από την κυβέρνηση. Απλά από καιρού εις καιρόν το επικαλούνταν.

1 Ως κόμμα της λεγόμενης τρικομματικής κυβέρνησης η ΔΗΜΑΡ προώθησε σημαντικές, όπως πιστεύω, νομοθετικές ρυθμίσεις ή άφησε έτοιμα νομοσχέδια για τον επόμενο υπουργό και γενικότερα εφάρμοσε μια άλλη αντίληψη στην άσκηση εξουσίας.
Παράλληλα, η ΔΗΜΑΡ αντέκρουσε σχέδια νόμων ή ΠΝΠ (π.χ. ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΑΔΜΗΕ) ή ρυθμίσεις που γύριζαν την κοινωνία στο δικαιοπολιτικό περιβάλλον της δεκαετίας 1950.
Αυτά παρά την ιστορικά εξηγήσιμη ενοχικότητα που συνόδευσε συγκεκριμένες επιλογές της, κυρίως όμως παρά τις αντιδράσεις από παράγοντες του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, που αρνούνταν ή υπονόμευαν την προώθηση νομοθετικών ή άλλων πρωτοβουλιών.
Οι σχετικές παρεμβάσεις του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φ. Κουβέλη, ήταν αλλεπάλληλες, η κουλτούρα όμως συνεργασίας νομίζω ότι ηττήθηκε από τον επεκτατικό–συντηρητικό παλαιοκομματισμό.

Οι ανακριτές έκριναν, με βάση τα στοιχεία της δικογραφίας, πως δεν τηρούνται οι προϋποθέσεις του κώδικα ποινικής δικονομίας για την προσωρινή τους κράτηση. Βεβαίως η εξέλιξη αυτή δεν σημαίνει ότι απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες. Θεωρώ πως πρέπει να υπερασπιζόμαστε τη νομιμότητα και την τήρηση της συνταγματικής και δικονομικής τάξης για κάθε περίπτωση κατηγορουμένου.

-ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΡΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

-ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΚΑΙ ΜΕΣΟ-ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ — ΕΣΠΑ

-Ι. Νόμοι
-ΙΙ. Σχέδια Νόμων

-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΥΔΔΑΔ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΣΤΟΧΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΙΟΥΛΙΟΣ 2012 - ΙΟΥΝΙΟΣ 2013

Όφειλε την απόφαση αυτή ο Άρειος Πάγος στην ελληνική κοινωνία για να ανακτήσει ένα μέρος από την αξιοπιστία του, που εκμηδενίστηκε κυρίως από το γεγονός ότι το καλοκαίρι του 2006 με την 18/2006 απόφασή της η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου περιέλαβε θετικές παραδοχές για τους συμβασιούχους, πλην όμως μόλις μετά εννέα μήνες, με τις περιλάλητες αποφάσεις (19-20/2007) περιέλαβε παραδοχές αντίθετες προς τις πρώτες -παρ’ ότι στο μεταξύ δεν άλλαξε η νομοθεσία- κι έτσι ενταφίασε τις υποθέσεις των συμβασιούχων.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με την απόφασή του της 25-6-2009 (υπόθεση Ζουμπουλίδη- Ελλάδας) έκρινε, ότι η διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 90 Ν. 2362/1995 περί δημοσίου λογιστικού, η οποία προβλέπει διετή παραγραφή για τις απαιτήσεις των δημοσίων υπαλλήλων, που αφορούν σε αποδοχές ή άλλες κάθε φύσης απολαβές αυτών ή αποζημιώσεις, κατά του ελληνικού Δημοσίου, προσκρούει στο Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, πρέπει δε να ισχύει η πενταετής παραγραφή

Η πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) δίνει νέα προοπτική στους συμβασιούχους του ελληνικού δημοσίου, νομικών προσώπων Δημοσίου δικαίου και κρατικών επιχειρήσεων να ζητήσουν από τα ελληνικά δικαστήρια τη μετατροπή των συμβάσεών τους από ορισμένου χρόνου ή έργου σε αορίστου χρόνου.

Η υπόθεση του προέδρου της Ενωσης Ελλήνων Εισαγγελέων, Σ. Μπάγια, είναι προφανές ότι εκφεύγει των ορίων της ατομικής πειθαρχικής δίωξης και αποκτά μορφή δεινής αμφισβήτησης διασφαλισμένων συνταγματικών δικαιωμάτων.

Οι συνέπειες είναι το ίδιο προφανείς: α. Διάχυση φοβίας μεταξύ των δικαστικών, β. Απαξίωση για μια ακόμη φορά της, σύμφωνα με το Σύνταγμα, συλλογικής δράσης τους από την ηγεσία της δικαστικής εξουσίας, γ. Ανάδειξη του μεγάλου δημοκρατικού ελλείμματος στην εσωτερική λειτουργία της.