Αναζητώντας τις ρίζες του κακού που οδηγούν – απ΄ όσα βλέπουμε μέχρι σήμερα – τον συντηρητικό αγροτικό κόσμο στα άκρα με τους αποκλεισμούς δρόμων, τελωνείων, αεροδρομίων ακόμη και λιμανιών, γεγονότα πρωτόγνωρα για τη γενιά της Μεταπολίτευσης, ανακαλύπτει κανείς διαφορετικές αναγνώσεις του ίδιου προβλήματος.

Την «επιφανειακή», ότι για όλα φταίει το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, η μαζική κλοπή των επιδοτήσεων από κυκλώματα και επιτήδειους που είχαν την πλάτη κυβερνητικών στελεχών για να πλουτίζουν (χωρίς να παράγουν) σε βάρος των έντιμων αγροτών με τους οποίους μοιράστηκαν τον κοινό κουμπαρά της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ).

... Το πρόβλημα της κυβέρνησής του βρίσκεται όχι στα μέτρα που πήρε - όπως η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, οι περικοπές των επικουρικών συντάξεων, οι αυξήσεις των φόρων - αλλά στο γεγονός ότι τα καταδίκαζε ως τις εκλογές του 2015 και δεν φρόντισε να προχωρήσει εγκαίρως σε άλλες πολιτικές που θα τον έβγαζαν από το διαφαινόμενο αδιέξοδο.

Πόσο πιο θλιβερή μπορεί να γίνει η εικόνα των «αρχηγών» στα μάτια των πολιτών από αυτήν της περασμένης Δευτέρας, όταν όλοι γνώριζαν ότι εδώ και χρόνια, από το 2008, σύμφωνα με τον Γιώργο Προβόπουλο, το καράβι πήγαινε κατευθείαν στα βράχια.

930.000 εργαζόμενοι, οι περισσότεροι οικογενειάρχες, βρίσκονται στους δρόμους σε μπλόκα, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας καθώς θίγονται από την επιλογή της κυβέρνησης να αυξήσει τις ασφαλιστικές εισφορές υπέρ των Ταμείων τους στο ύψος των εισφορών που καταβάλλουν εδώ και δεκαετίες οι μισθωτοί και οι εργοδότες τους στο ΙΚΑ.