Η ΔΗΜΑΡ είναι δημιούργημα της ακλόνητης πίστη ενός πυρήνα ανθρώπων για την αναγκαιότητα ύπαρξης μιας άλλης αριστεράς. Μιας αριστεράς που οι ρίζες της φτάνουν πίσω στο ’68, έχοντας διαγράψει από τότε μια μακρά, επίπονη και συνεπή πορεία, άλλοτε αυτόνομη και άλλοτε συνεργαζόμενη, χωρίς όμως ποτέ να απομακρυνθεί από τις θεμελιώδεις ιδεολογικές αρχές της.
Στόχος της ΔΗΜΑΡ είναι να εκφράσει την σοσιαλιστική- οικολογική- ανανεωτική αριστερά διαμορφώνοντας μια άλλη πολιτική πρόταση που εκτιμήσαμε ότι έλειπε από την χώρα μας. Ένα κόμμα που θα έχει στο επίκεντρο της πολιτικής του, τις ανάγκες και τα προβλήματα του μέσου ανθρώπου, με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό, στηριζόμενη στις αρχές, το ήθος και τις αξίες που σηματοδοτούσαν όλα αυτά τα χρόνια την διακριτότητα της ανανεωτικής αριστεράς.

Εχτές όλοι μας πληροφορηθήκαμε ότι η κίνηση των 58 αποφάσισε να μετεξελιχθεί από κίνηση-πρόσκληση διαλόγου, σε παράταξη, με στόχο την αυτόνομη κάθοδό της στις ευρωεκλογές.

Δεσμεύτηκαν ότι θα ενταχθούν στην σοσιαλιστική ομάδα, εάν εκλέξουν ευρωβουλευτή, όρισαν τον επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου τους και ανακοίνωσαν ότι σύντομα θα γνωστοποιήσουν την πολιτική τους πλατφόρμα.

Αποφάσισαν δηλ. να προχωρήσουν σε αυτό που όλοι εμείς οι απʼ έξω, διαβλέπαμε σαν βασικό τους στόχο εξαρχής και ακριβώς για αυτές μας τις εκτιμήσεις, δεχθήκαμε πολλαπλές επιθέσεις και χαρακτηρισμούς με μια ευρείας κλίμακος οξύτητα, αναλόγως με το επίπεδο του εκάστοτε ʽσυνομιλητήʼ μας.

Σε λίγους μήνες θα έχουμε Δημοτικές εκλογές. Η συζήτηση, ειδικά για τους μεγάλους δήμους και ποιο συγκεκριμένα για την Α’ Αθήνας, έστω και ανεπίσημα, έχει ανοίξει. Είναι αναμενόμενο ότι σε ένα κόμμα με σαφή και διαχρονική στήριξη και πίστη στον θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως η ΔΗΜΑΡ, οι συζητήσεις θα πρέπει να επικεντρωθούν σε μια θεματολογία πρωτίστως αυτοδιοικητική–πολιτική, αποφεύγοντας, όσο είναι δυνατόν, να εγκλωβιστούμε σε μια στείρα ονοματολογία με εκατέρωθεν στοιχίσεις.

Μετά από 4 μήνες επίπονης δουλειάς, έχοντας καταβάλει τεράστιες προσπάθειες ώστε να πετύχουμε το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα στο τραπέζι των σκληρών διαπραγματεύσεων με την τρόικα, άλλοτε επιτυγχάνοντας νίκες, άλλοτε υποχωρώντας συμβιβαζόμενοι και άλλοτε μένοντας ανυποχώρητοι στης αρχές μας, φτάσαμε στο τέλος της πρώτης, της ποιο επώδυνης αλλά και αναγκαίας φάσης της πορείας μας.
Από αυτήν την προσπάθεια σίγουρα βγήκαμε σοφότεροι.
Δοκιμάσαμε στην πράξη τις δυνάμεις μας, τις απόψεις μας και τις αντοχές μας.