Είναι βέβαιο ότι η περιοχή  της Βόρειας Εύβοιας θα αντιμετωπίσει προβλήματα τα οποία αφορούν τις περιουσίες των κατοίκων αλλά και το περιβάλλον. Καταγράφονται σημαντικές παρασύρσεις και διαβρώσεις εδαφών, διαφοροποίηση ανάγλυφου, επηρεασμός των αποτελεσμάτων της φυσικής αναγέννησης και άλλα φαινόμενα που ακολουθούν τις καταστροφικές πυρκαγιές.

Οι παρατεταμένοι καύσωνες αυτήν την περίοδο έφεραν και τις πρώτες μεγάλες δασικές πυρκαγιές με πολλές χιλιάδε στρέμματα καμένων εκτάσεων συγκροτημένων δασών,ιδιαίτερα στην νότια Ελλάδα.

Με τις φωτιές, για μια ακόμη φορά γινόμαστε θεατές ενός έργου που παίζεται κάθε καλοκαίρι με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, όσον αφορά την απόδοση ευθυνών, την ετοιμότητας του μηχανισμού καταστολής των πυρκαγιών κλπ.

Είναι πολύ δύσκολο να γράψει κανείς ένα κομμάτι που αφορά μια πυρκαγιά που βρίσκεται σε εξέλιξη και τούτο γιατί είναι σαν να κριτικάρεις τις προσπάθειες κάποιων που προσπαθούν με όσες δυνάμεις μπορούν να τη θέσουν υπό έλεγχο.

Το ίδιο δύσκολο όμως είναι να βλέπεις να καίγεται ένας από τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου, από τα λίγα εναπομείναντα δασικά οικοσυστήματα στην Αττική. Και είναι δύσκολο όχι γιατί απλώς πρόκειται περί μιας πυρκαγιάς, αλλά επειδή οι ίδιες περιοχές έχουν πληγεί από τις πυρκαγιές επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια.

Οι τελευταίες μεγάλες δασικές πυρκαγιές στη Χαλκιδική και τη Μάνη θέτουν εξ αντικειμένου και πάλι το ζήτημα της προστασίας των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος γενικότερα.

Κατά την άποψή μου είναι λαθεμένη η άποψη που έχει επικρατήσει ότι προστασία των δασών σημαίνει οργάνωση του μηχανισμού καταστολής με προσωπικό και μέσα (επίγεια και εναέρια).