Η αποδέσμευση της Παλαιστινιακής Αρχής από τη συμφωνία του Οσλο ήταν αναμενόμενη καθώς η νέα κυβέρνηση συνασπισμού Νετανιάχου - Γκαντζ θα προχωρήσει σε προσαρτήσεις περιοχών της Δυτικής Οχθης.

Ετσι καταγράφεται το άδοξο τέλος της διαμεσολάβησης των ΗΠΑ στην αραβοϊσραηλινή σύγκρουση με επίκεντρο την επίλυση του Παλαιστινιακού, μια διαδικασία που έχει χάσει τη δυναμική της από τα πρώτα χρόνια του νέου αιώνα.

Ήταν Αύγουστος του 2005, όταν ο Ισραηλινός συγγραφέας δημοσίευσε αυτό το κείμενο

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΠΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ και της Δυτικής Όχθης έχουν ένα όραμα για το μέλλον του Ισραήλ. Έχω όμως κι εγώ ένα όραμα για το μέλλον του Ισραήλ. Το δικό τους όραμα είναι ο δικός μου εφιάλτης, ενώ τα δικά μου όνειρα τους μοιάζουν δηλητηριώδη.

Επισκέπτομαι συχνά για τη δουλειά μου τα κατεχόμενα στην Παλαιστίνη. Θα ‘λεγες ότι, λόγω δημοσιογραφίας, τηλεόρασης και παλαιστινιακών, αλλά και ισραηλινών ντοκιμαντέρ, είμαι εξοικειωμένος με το Παλαιστινιακό. Ωστόσο, αυτό που ζήσαμε, με άλλους πέντε συναδέλφους από την Ευρώπη και την Αμερική, το Σάββατο 11 Μαΐου, σε ένα ερειπωμένο χωριό έξω από στην Ιερουσαλήμ, δεν ξέρω αν περιγράφεται με όσα θα διαβάσετε και θα δείτε.

Ατυχής και προβληματική η τελευταία πρωτοβουλία του πρωθυπουργού για την ταχεία σύσφιξη των σχέσεων και στρατιωτική συνεργασία με την μιλιταριστική κυβέρνηση του Ισραήλ.
Η οφειλόμενη παρουσία της χώρας μας στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή δεν μπορεί να εκφράζεται με την επιλογή του Ισραήλ ως προνομιακού εταίρου.
Ο σχεδιασμός εξ άλλου της προσέγγισης ως αντίβαρο στη διακύμανση των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι ιδιαιτέρως επισφαλής.
Υποχρέωση της Ελλάδας ήταν και είναι να πάρει σαφή και δημόσια θέση, επισημαίνοντας στο Ισραήλ τον κίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη που θα σημάνει μια επίθεση στο ΙΡΑΝ, και να στηρίξει τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.
Υπογραμμίζουμε ότι ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της Ν. Δημοκρατίας δεν αναφέρθηκαν καθόλου στο θέμα.

Νομίζω ότι στη σημερινή συγκυρία η συνεργασία με το Ισραήλ στον χώρο στρατιωτικών ασκήσεων είναι απαράδεκτη για τέσσερις λόγους: Πρώτον, από μια ηθική πλευρά· η στενή συνεργασία θα δυναμώσει μια κυβέρνηση που μέσω του συνεχιζόμενου εμπάργκο κυριολεκτικά εξαθλιώνει ένα μεγάλο μέρος του παλαιστινιακού πληθυσμού.

...Οι συμβολισμοί αξίζουν περισσότερο από τα διπλωματικά σύμφωνα: η Ελλάδα οφείλει σίγουρα να είναι παρούσα στη Μέση Ανατολή. Αλλά τόσο μικρό διάστημα μετά το ισραηλινό φονικό ρεσάλτο σε διεθνή ύδατα εναντίον πλοίων ανθρωπιστικής βοήθειας και πολιτικής αντίθεσης στον απάνθρωπο αποκλεισμό της Γάζας και ενώ οι Νετανιάχου και Μπαράκ συνεχίζουν να κραυγάζουν ότι έχουν με το μέρος τους όλα τα δίκια του πολεμικά ισχυρότερου (εννιά οι νεκροί...), ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είχε καμιά δουλειά στο Ισραήλ και ο αμετανόητος ισραηλινός πρωθυπουργός και οι ελλείψει απεργούντων διπλωματών συνοδοί του της Μοσάντ δεν είχαν καμιά δουλειά εδώ. Τα παιχνίδια που επικαλούνται διάφοροι για να εξηγήσουν τη δημόσια ντροπή δεν πείθουν. Και σε κάθε περίπτωση τι τους έχουμε τους πρέσβεις και τους υπουργούς αν επιβάλλονται μυστικές πρωτοβουλίες;

Με την δολοφονική –πειρατική πράξη του Ισραήλ κατά των επιβατών των έξι πλοίων της διεθνούς ανθρωπιστικής βοήθειας προς την Γάζα ξαναφάνηκε σε όλο του το μεγαλείο ο ρόλος του Ισραήλ.

Το κράτος του Ισραήλ λειτουργεί με ένα μόνο κανόνα, την καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου. Καταπατά συστηματικά και απροκάλυπτα ανθρώπινα δικαιώματα, διεθνείς συνθήκες, αποφάσεις του ΟΗΕ, Διεθνές Δίκαιο, κ.ά.

Τα ξημερώματα της Κυριακής 31 Μαίου, στις 4:50, ειδικές δυνάμεις του ισραηλινού στρατού, επιβαίνοντας σε ελικόπτερα και φουσκωτά σκάφη επιτέθηκαν ενάντια στα σκάφη του Στόλου της Ελευθερίας, κάνοντας χρήση πραγματικών πυρών.
Αυτή η πειρατική επίθεση, που έγινε σε διεθνή χωρικά ύδατα, 80 ναυτικά μίλια μακριά από τις ακτές του Ισραήλ και της Γάζας, οδήγησε στο θάνατο και στον τραυματισμό μελών της Διεθνούς αποστολής.

Καταγγέλλουμε το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ για μια ακόμη πράξη διεθνούς πειρατείας ενάντια σε πολίτες από τουλάχιστον 50 χώρες που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια στην πολιορκημένη Γάζα.
Καταγγέλλουμε τον αποκλεισμό που εφαρμόζει το Ισραήλ στη Γάζα με στόχο την εξαθλίωση και την εξόντωση-γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού.

Δηλώνουμε την συμπαράστασή μας στον Παλαιστινιακό λαό και στους αγώνες του.

Ζητάμε από την ελληνική κυβέρνηση:
να ενεργήσει για την άμεση απελευθέρωση όλων των αιχμαλώτων και την επιστροφή των σκαφών του Στόλου της Ελευθερίας
να προβεί σε ενέργειες καταγγελίας προς την πρεσβεία του Ισραήλ
να σταματήσει τις ελληνοϊσραηλινές στρατιωτικές ασκήσεις που διεξάγονται την ίδια ώρα που το κράτος του Ισραήλ καταλαμβάνει ελληνικό έδαφος και κακοποιεί έλληνες πολίτες
Να φέρει το θέμα στις υπόλοιπες κυβερνήσεις των χωρών μελών της Ε.Ε. με σκοπό την συντονισμένη αντίδραση της Ε.Ε. απέναντι στο κράτος του Ισραήλ

Στις 11 Νοεμβρίου, την Τετάρτη, ήταν η επέτειος του θανάτου, πέντε χρόνια πριν, του ιστορικού ηγέτη του παλαιστινιακού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος, Γιάσερ Αραφάτ. Και η γενική διαπίστωση είναι μάλλον θλιβερή: δεν είναι μόνον ότι η παλαιστινιακή υπόθεση έχει βαλτώσει λόγω, κυρίως, της αδιάλλακτης στάσης της ισραηλινής πλευράς και του σημερινού πρωθυπουργού, Μπένζαμιν Νετανιάχου αλλά και το ότι -και αυτό είναι το χειρότερο- η κατάσταση στο εσωτερικό της παλαιστινιακής πλευράς κάθε άλλο παρά αισιοδοξία προκαλεί.

Έχει έλθει άραγε η ώρα της κρίσης για εγκλήματα πολέμων των Ισραηλινών ιθυνόντων; Μπορεί αυτό το ενδεχόμενο να φαντάζει ακόμη μακρινό (όπως άλλωστε παρατηρούσε πριν από λίγο καιρό από αυτές τις στήλες ο καθηγητής Αντώνης Μπρεδήμας), ωστόσο οι προσπάθειες να προσαχθούν οι Ισραηλινοί υπεύθυνοι ενώπιον της διεθνούς δικαιοσύνης έχουν πολλαπλασιαστεί.

Μοιάζει σχεδόν νομοτελειακό: σε λίγο καιρό η απομόνωση της Χαμάς θα σπάσει και, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα καταστεί συνομιλητής και της Παλαιστινιακής Αρχής και του διεθνούς παράγοντα, ίσως και του ίδιου του Ισραήλ. Και τούτη εξέλιξη, στο μέτρο που πραγματοποιηθεί, είναι θετική, καθώς η "Αντίσταση" (Χαμάς στα αραβικά) νομιμοποιείται (και λόγω του φιλανθρωπικού της έργου) να εκφράζει τμήμα των Παλαιστινίων.

Από την ίδρυσή του το 1948, το κράτος του Ισραήλ έχει διεξαγάγει επτά πολέμους εναντίον των γειτόνων του, περιλαμβανομένου και του πρόσφατου πολέμου στη Γάζα. Αν προστεθούν η πρώτη και η δεύτερη Ιντιφάντα των Παλαιστινίων στις κατεχόμενες περιοχές, το σύνολο φθάνει στους εννέα.