Τελικά το τέλος του Κυπριακού φτάνει. Μετά από μισό αιώνα όχι μόνο δεν κατορθώσαμε να επανενώσουμε την Κύπρο, αλλά, αντίθετα, βοηθήσαμε στην ενίσχυση των τετελεσμένων που δημιούργησε η τούρκικη κατοχή. Και βοηθήσαμε, είτε με την αδυναμία μας να πάρουμε τις κρίσιμες αποφάσεις στην ώρα τους, είτε με την απροθυμία μας να μπούμε στην λογική της επιδίωξης του εφικτού. Και ως επακόλουθο, σήμερα να βρισκόμαστε αγκαλιά με την διχοτόμηση.

Μερικές φορές διερωτώμαι αν είμαστε αφελείς ή αν αδυνατούμε να κατανοήσουμε το τι γίνεται και τι εξελίσσεται γύρω μας. Χθες οι κυβερνήσεις της Κύπρου και της Ελλάδας αποφάσισαν να στείλουν δύο πολεμικά αεροσκάφη στην παρέλαση. Και αν η επικίνδυνη, πολιτικά και στρατιωτικά, αυτή κίνηση επηρέαζε μόνο το θυμικό των απλών πολιτών, που έμπλεοι εθνικής υπερηφάνειας, θεωρούν ότι άλλαξαν οι συσχετισμοί και το ισοζύγιο δυνάμεων και ότι, επιτέλους, η Ελλάδα είναι εδώ για να μας προστατεύσει, θα μπορούσε κάποιος να την εντάξει στον λαϊκισμό και την μικροπολιτική, που, ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους, αναρριχάται σε δυσθεώρητα ύψη.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ε/Κ πλευρά στρέφει την πολεμική της κατά του Eιδικού Εκπροσώπου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ. Κατ’ ακρίβεια την ίδια τύχη είχαν 28 προηγούμενοι ειδικοί αντιπρόσωποι που περιγράφηκαν από τους ελληνοκύπριους ως «φιλότουρκοι» και ως «όργανα της Άγκυρας». Για κάποιους, μάλιστα, εκφράσαμε δυσφορία ακόμα και για τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Φορείς αυτής της πολεμικής ήταν πάντα οι εκπρόσωποι της «πατριωτικής» γραμμής στο κυπριακό, που σήμερα αντιστοιχούν στα πιο εξτρεμιστικά στοιχεία της κυπριακής πολιτικής ζωής και που αυτοπεριγράφονται ως «ενδιάμεσος χώρος», ενώ στην πραγματικότητα εκπροσωπούν την πιο ακραία, εθνικιστική και σοβινιστική έκφανση της κυπριακής κοινωνίας.

Οι πολέμιοι της Διζωνικής Ομοσπονδίας εδώ και πολλά χρόνια προκλήθηκαν επανειλημμένα να ξεκαθαρίσουν ποια είναι η άλλη πορεία που προτείνουν και πως σκοπεύουν να την υλοποιήσουν. Αρνήθηκαν να το πράξουν. Με υπεκφυγές και γενικόλογες, αόριστες τοποθετήσεις παρέπεμπαν σε «λύση με σωστό περιεχόμενο» και «στην ανάληψη εκστρατείας για να πειστεί η διεθνής κοινή γνώμη να πείσει την Τουρκία». Και όλα αυτά 43 χρόνια μετά την τούρκικη εισβολή και 54 χρόνια μετά που η Κυπριακή Δημοκρατία, ντε φάκτο, έπαψε να είναι δικοινοτικό κράτος, και μετατράπηκε (στην μισή Κύπρο) σ’ ένα δεύτερο ελληνικό κράτος, που μάλιστα υιοθέτησε και τον ελληνικό εθνικό ύμνο. Τώρα, πλέον, οι πολέμιοι της ΔΔΟ δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουν γιατί πρέπει να εγκαταλειφτεί αυτή η μορφή λύσης.